การศึกษาจริยธรรมทั่วไปของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู ปีการศึกษา 2567 มหาวิทยาลัยตาปี
คำสำคัญ:
แบบสอบถาม, จริยธรรม, แบบสอบถามจริยธรรมบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาจริยธรรมทั่วไปของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู ปีการศึกษา 2567 มหาวิทยาลัยตาปี 2) หาคุณภาพแบบสอบถามจริยธรรมที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู ปีการศึกษา 2567 จำนวน 116 คน โดยการสุ่มแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามจริยธรรมที่พัฒนาขึ้น สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที (t-test) และค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cornbach’s α – Coefficient) ผลการวิจัยพบว่า 1) นักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู ปีการศึกษา 2567 มหาวิทยาลัยตาปี มีจริยธรรมอยู่ในระดับเห็นด้วย โดยมีค่าเฉลี่ยจริยธรรม เท่ากับ 4.312 สำหรับจริยธรรมในแต่ละด้านมีค่าเฉลี่ยเรียงตามลำดับ คือ ลำดับที่ 1 ด้านความสัมพันธ์ในชุมชนสังคม (x̄ = 4.420) ลำดับที่ 2 ด้านความซื่อสัตย์สุจริต (x̄ = 4.419) ลำดับที่ 3 ด้านสิ่งแวดล้อม (x̄ = 4.304) ลำดับที่ 4 ด้านสาธารณประโยชน์ (x̄ = 4.239) ลำดับที่ 5 ด้านการพัฒนาตนเอง (x̄ = 4.194) และลำดับที่ 6 ด้านความกรุณาปราณี (x̄ = 4.178) ซึ่งอยู่ในระดับเห็นด้วยทุกด้าน และ 2) แบบสอบถามจริยธรรมที่พัฒนาขึ้นเป็นแบบสอบถามที่มีคุณภาพ 2.1) มีค่าความตรงเชิงเนื้อหา (IOC) ที่สามารถนำไปปฏิบัติได้ (IOC เฉลี่ย = 0.93) และ 2.2) มีค่าอำนาจจำแนกในช่วงค่า t เท่ากับ 2.05 - 22.19 และมีความเชื่อมั่น (Cornbach’s α – Coefficient) เท่ากับ .90
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). แผนด้านการอุดมศึกษา เพื่อผลิตและพัฒนากำลังคนของประเทศ พ.ศ. 2564-2570 ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2566-2570. กรุงเทพฯ: กองยุทธศาสตร์และแผนงาน.
กฎกระทรวง มาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. (2565, 31 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนที่ 20 ก. หน้า 28-31.
จันทร์พิรุณ มหาหิงค์. (2566). ทำการศึกษาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3. วิทยานิพนธ์, ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
จิรภา คาทา, และสมบัติ วรินทรนุวัตร. (2559). การศึกษาคุณธรรมและจริยธรรมของนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(2), 1962-1978.
ปัณณวัฒน์ สนเล็ก, และธีระพงศ์ บุศรากูล. (2563). คุณธรรม จริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในสหวิทยาเขตวิภาวดี สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 กรุงเทพมหานคร. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 6(4), 42-53.
ประมวลจริยธรรมข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2564, 9 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 138 ตอนพิเศษ 213 ง. หน้า 67-68.
ประสิทธิ์ คำพล. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมจริยธรรมของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์, ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปาริชาติ ธีระวิทย์. (2561). ทำการศึกษาการเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรมสาหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 11(1), 31-39.
พระครูปลัดจักรพล สิริธโร, พิมพ์อร สดเอี่ยม, และบุญช่วย ศิริเกษ. (2564). ศึกษาการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักศึกษามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง. วารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์, 7(2), 89-106.
พระครูพิศาลจริยากร เลขธมฺโม, และสุชน ประวัติดี. (2562). จริยธรรม: ปัญหาพฤติกรรมและการจัดการในปัจจุบันของสังคมไทย. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 5(2), 13-145.
ไพศาล วรคำ. (2565). การวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 13). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
รพีพร หิงไธสง, จุฑาพร ศรีสมบูรณ์, วุฒิศักดิ์ รักหินลาด, วิมลยา เนื้อทอง, พัชนา สุวรรณแสน, และสุกัญญา ศิริมาตย์. (2562). การศึกษาคุณธรรม จริยธรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.วารสารวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 4(1), 44-53.
ราชบัณฑิตยสภา. (2564). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับบัณฑิตราชสภา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
ล้วน สายยศ, และอังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
สุกรี บุญเทพ, หมัดเฟาซี รูบามา, สุพรรณี หมาดยุโส๊ะ, และจิตรพงษ์ เจริญจิตร. (2565). พฤติกรรมด้านคุณธรรม จริยธรรมของนักศึกษา ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ ปีการศึกษา 2564. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 13, (พฤษภาคม 2565), 404-417.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุลาลรกรณ์มหาวิทยาลัย.
หทัยรัตน์ ดุจจานุทัศน์. (2559). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับความตระหนักในจรรยาบรรณวิชาชีพครูของครูผู้สอนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน:สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาประจวบคีรีขันธ์ เขต 1. วิทยานิพนธ์, ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
อนุวัติ คูณแก้ว. (2566). การทดสอบการวัดผลและการประเมินผลการศึกษาแนวใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดม ลีลา, ทวนทอง เชาวกีรติพงศ์, และสำราญ มีแจ้ง. (2561). กลยุทธ์การพัฒนาจริยธรรมนักเรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 1 และ 2. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 19(2), 197-213.
Ary, D., Jacobs, L. C., Razavieh, A., & Sorensen, C. (2006). Introduction to Research in Education. Australia: Thomson Wadsworth.
Likert, R. (1932). A TECHNIQUE FOR THE MEASUREMENT OF ATTITUDES. ARCHIVES OF PSYCHOLOGY, 22(140), 5-55.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1976). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Paper presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association (60th, San Francisco, California, April 19-2 3, 1976), 1–35. http://www.eric.ed.gov/PDFS/ED121845.pdf.
