ผลการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานที่มีต่อความสามารถในการสร้างแบบจำลองและความสามารถในการคิดผลิตภาพของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยเทคนิคบ้านค่าย จังหวัดระยอง
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน ความสามารถในการสร้างแบบจำลอง ความสามารถในการคิดผลิตภาพ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการสร้างแบบจำลองก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน และ 2) เปรียบเทียบความสามารถในการคิดผลิตภาพก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน
การวิจัยนี้เป็นแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังการทดลอง ประชากร คือ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีทีที่ 2 วิทยาลัยเทคนิคบ้านค่าย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 23 ห้องเรียน รวมทั้งสิ้น 549 คน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 วิทยาลัยเทคนิคบ้านค่าย จํานวน 35 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน จำนวน 5 แผน รวม 18 ชั่วโมง 2) แบบวัดความสามารถในการสร้างแบบจำลอง และ 3) แบบประเมินความสามารถในการคิดผลิตภาพ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที
ผลการวิจัยปรากฏว่า 1) ความสามารถในการสร้างแบบจำลองของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ความสามารถในการคิดผลิตภาพของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ.2560-2564. กรุงเทพฯ:สำนักนายกรัฐมนตรี.
ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2560). การประเมินการคิดผลิตภาพ. สอนและสร้างได้อย่างไร. วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีระศักดิ์ ไชยสัตย์. (2560). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้แบบจำลองเป็นฐานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเคมี และความสามารถในการคิดเชิงผลิตภาพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 4 โรงเรียนมัธยมขยายโอกาส จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง, อรพิณ ศิริสัมพันธ์, ดวงหทัย โฮมไชยะวงศ์, วิลาพัณย์ อุรบุญนวลชาติ. (2561). การจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐาน. เอกสารประกอบการอบรมโครงการพัฒนาชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาสมรรถนะการออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อส่งเสริมผู้เรียนในยุค 4.0. นครปฐม : คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พลวิชญ์ อังสวัสดิ์ (2561). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษาที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ เรื่องเซลล์กัลวานิก และความสามารถในการคิดผลิตภาพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนประจวบวิทยาลัย จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2560). คิดผลิตภาพ สอนและสร้างได้อย่างไร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รักชนก ถาวรพล. (2560). ผลการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานวิทยาศาสตร์ที่มีต่อทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์และความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
วิศิษฎ์ศรี วิยะรัตน์, สริญญา เกิดไพบูลย์, คมกฤตย์ ชมสุวรรณ, พิเชษฐ์ พินิจ, อนุศิษฏ์ อันมานะตระกูล, เอกรัตน์ รวยรวย, สันติรัฐ นันสะอาง, และมงคล นามลักษณ์. (2567). โครงการโรงเรียนเทคโนโลยีฐานวิทยาศาสตร์: การเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐานเพื่อปลูกฝังทักษะในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้และเทคโนโลยี, 4(1), 1-12.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2561). ทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์. นิตยสาร สสวท. 46(210),1-64
สฤณี อาชวนันกุล. (2561). การพัฒนายุทธศาสตร์การศึกษาในประเทศไทย. วารสารการศึกษาไทย, 12(3), 45-60.
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2559). Thailand 4.0: “สร้างความเข้มแข็งจากภายใน เชื่อมโยงเศรษฐกิจไทยสู่โลก”. eco challenge magazine, 11(3), 5–9.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). การส่งเสริมการเรียนรู้ทักษะศตวรรษที่ 21 ในสถานศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: สพฐ.
ไสว ฟักขาว.(2558). ส่งเสริมการเรียนรู้แบบโครงงาน. วารสารการศึกษาไทย, 10(2), 45-60.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2559). แนวทางการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน. กรุงเทพฯ: หน่วยศึกษานิเทศ์.
Dewey, J. (1938). Experience and education. Macmillan.
Krajcik, J. S., & Blumenfeld, P. C. (2006). Project-based learning. In R. K. Sawyer (Ed.), The Cambridge handbook of the learning sciences (pp. 317–334). Cambridge University Press.
Neilson, D., Campbell, T., and Allred, B. (2010).Model–based inquiry in physics: A buoyantforce module. The Science Teacher77(8): 38-43.
Papert, S. (1980). Mindstorms: Children, computers, and powerful ideas. Basic Books.
Schwarz, C., Passmore, C., & Reiser, B. J. (2009). Helping students make sense of the world using next generation science and engineering practices: The role of modeling. Science Education, 93(5): 802–831.
Wang, J., Guo, D., and Jou, M. (2015). A studyon the effects of model–based inquiry pe-dagogy on students’ inquiry skills in a vir-tual physics lab. Computers in Human Behavior 49(C): 658–669.
Windschitl, M., Thompson, J., and Braaten, M. (2008). Beyond the scientific method: Model–based Inquiry as a new paradigm of preference for school science inves-tigations. Journal of Science Education 92(5): 941–967.
