การพัฒนาหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
คำสำคัญ:
หลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น ซาลาเปา ทักษะการทำซาลาเปาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 2) เปรียบเทียบคะแนนความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการทำซาลาเปา ก่อนและหลังการใช้หลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 3) ศึกษาทักษะการทำซาลาเปา หลังเรียนหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 และ 4) ศึกษาความพึงพอใจต่อการเรียนรู้ตามหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่นเรื่อง ซาลาเปา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 โรงเรียนวัดสาวชะโงก จำนวน 8 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1) หลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา 2) แบบทดสอบวัดความรู้ความเข้าใจ 3) แบบประเมินทักษะ 4) แบบวัดความพึงพอใจต่อการเรียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบวิลคอกซัน (Wilcoxon signed-rank test)
ผลการวิจัยพบว่า 1) หลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ซึ่งมีองค์ประกอบดังนี้ (1) หลักการ (2) จุดมุ่งหมาย (3) โครงสร้าง (4) ขอบข่ายเนื้อหา (5) เวลาเรียน (6) แผนการจัดการเรียนรู้ (7) สื่อและแหล่งเรียนรู้ (8) การวัดและการประเมินผล มีผลประเมินความเหมาะสมของหลักสูตรจากผู้เชี่ยวชาญ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (x̄=4.59, SD=0.54) 2) คะแนนความรู้ความเข้าใจของนักเรียน หลังการใช้หลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา สูงกว่าก่อนใช้หลักสูตร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ทักษะการทำซาลาเปาของนักเรียน หลังการใช้หลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา โดยภาพรวมอยู่ในระดับดีมาก มีคะแนนคิดเป็นร้อยละ 88.67 4) ความพึงพอใจต่อการเรียนมตามหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ซาลาเปา ของนักเรียน อยู่ในระดับมากที่สุด (x̄=4.54, SD=0.26)
เอกสารอ้างอิง
ชลธิชา ยิ่งเจริญ. (2562). จิตวิทยาการศึกษาเพื่อครู. นนทบุรี: เอ็ดดูเคชั่นพริ้นท์.
ชรินทร์ มั่นจิต. (2566). การพัฒนาหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง ปั้นสิบไส้ปลาสลิดกลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
พนัส โพธิบัติ. (2550). การพัฒนารูปแบบการสอนหลักสูตรท้องถิ่น เรื่องการทำไวน์ผลหม่อน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ สาขาวิจัยทางการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ไพศาล วรคำ. (2565). การวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 13). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
มาลีรัฐ สมภาร. (2550). การพัฒนาสาระการเรียนรู้ท้องถิ่นเรื่องสมุนไพรโดยใช้แหล่งเรียนรู้ในหมู่บ้านทรัพย์สมบูรณ์ อำเภอภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่น กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาการประถมศึกษา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เยาวเรศ ภักดีจิตร และคณะ. (2560). วิจัยในชั้นเรียนเพื่อพัฒนาการเรียนรู้. นครศรีธรรมราช: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีธรรมราช.
ลลิตา โชติธนากิจ. (2554). การเปรียบเทียบประสิทธิภาพของสถิติทดสอบทีและสถิติทดสอบวิลค็อกซันสำหรับประชากรสองไม่อิสระกัน. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาสถิติ. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2555–2559. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). รายงานประจำปี2561. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อภิญญา เพียโคตร. (2564). การพัฒนาหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง คุกกี้แป้งกล้วย กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
อรพิน ทองดี. (2560). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง การทำขนมกง กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
อริยา คูหา, สรินฎา ปุติ และฮานานมูฮิบบะตุดดีน นอจิ. (2562) โลกที่เปลี่ยนแปลง การเรียนรู้ที่ผ่านสู่ Active Learning. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 30(2), 1–13.
Gagné, R. M., Briggs, L. J., & Wager, W. W. (1998). Principles of instructional design. Holt, Rinehart and Winston.
Taba, Hilda. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt, Brace And World Nic.
