The Development of Learning Management Model to Promote Interpersonal Relationship
Keywords:
Model, Learning Management Model, Interpersonal RelationshipAbstract
The purposes of this research were 1) to develop and implement the Learning Management Model to Promote Interpersonal Relationships, and 2) to experiment with a Learning Management Model to Promotes Interpersonal Relationships. The sample group used in the research was 30 first-year students in the Diploma in Teaching Profession program at Tapee University, academic year 2023, selected by cluster random sampling. The researcher-developed tools consisted of 1) a lesson plan based on the learning management model, 2) interpersonal relationships scale, and 3) an attitude measurement form towards learning management according to the model. The statistics used for data analysis were mean, standard deviation, and t-test.
The findings of this research were as follows: 1. Development of Learning Management Model to Promotes Interpersonal Relationships, was comprised of four major components: 1) concept/theory/principle of the model, 2) the purpose of the model, 3) the learning management model has 5 steps: 3.1) the conditions of a relationship 3.2) the process of a relationship 3.3) the process of an improving 3.4) outcomes of an improving relationship and 3.5) a law of interpersonal relationships, and 4) the results that occur to learners from organizing learning according to the model. And the learning management model is most appropriate at the mean of 4.58 at the most opinion level and the content validity (IOC) value is 0.95 at the level that can be applied. 2. The results of using the Learning Management Model to Promote Interpersonal Relationship found that the students in the experimental group had significantly higher interpersonal relationships after learning than before learning at a statistical significance level of .05. And the students in the experimental group had an average attitude towards learning management according to the model equal to 4.00, which was at the level of agreement.
References
ชุติมา ทัศโร. (2561). การพัฒนารูปแบบการจดัการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมความสมานฉนัท์ในสังคมพหุวัฒนธรรมในรายวิชาความเป็นครูวิชาชีพ สำหรับนักศึกษาหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. ดุษฎีนิพนธ์, การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
เดโช แขน้ำแก้ว, เชษฐา มุหะหมัด, จิตติมา ดำรงวัฒนะ, ดำรงพันธ์ ใจห้าววีระพงศ์, และบุญยิ่ง ประทุม. (2564). คุณลักษณะด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและรับผิดชอบของบัณฑิตพัฒนาชุมชนที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ระหว่างปี พ.ศ. 2557-2561. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(12), 110-122.
ทิพย์วิมล วังแก้วหิรัญ, และคณะ. (2562). รูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคุณลักษณะความเป็นครูและสมรรถนะการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 17(1), 113-132.
ทิศนา แขมมณี. (2566). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 23). กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ทศพร ดิษฐ์ศิริ. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานด้วยวิธีการเรียนรู้เชิงรุก เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของนักศึกษาวิชาชีพครู. วิทยานิพนธ์, ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พนม จองเฉลิมชัย. (2563). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์สาหรับนักศึกษาวิชาชีพครู. วิทยานิพนธ์, ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พระครูศรีธรรมวิเทศ ปญฺโญภาโส. (2567). การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลตามหลักพรหมวิหาร. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 7(2), 186-194.
พรรณี ชูทัย เจนจิต. (2550). จิตวิทยาการเรียนการสอน. นนทบุรี: เกรท เอ็ดดูเคชั่น.
พงษธ์ลักษณ์ สิบแก้ว, ธเนศ พงศ์ธีรัตน์, และปิยะรัตน์ ชาวอบทม. (2562). เจตคติต่อการจัดการเรียนรู้แบบ MACRO เรื่อง ระบบประสาท ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. งานประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยรังสิต ประจำปี 2562, (26 เมษายน 2562), 677-686.
ไพศาล วรคำ. (2565). การวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 13). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
ราชบัณฑิตยสภา. (2564). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับบัณฑิตราชสภา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
วลิดา อุ่นเรือน. (2563). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวทฤษฎีการสร้างความรู้ด้วยการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมร่วมกับแนวคิดการเรียนรู้ตามสภาพจริง เพื่อส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้ที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคลสำหรับนักศึกษาครู. วิทยานิพนธ์, การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วิจิตร หลานวงค์, ไพโรจน์ เติมเตชาติพงศ์, และนฤมล อินทร์ประสิทธิ์. (2563). กระบวนการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาเจตคติของนักเรียนที่มีต่อการเรียนวิชาภาษาไทย: กรณีศึกษาโรงเรียนเทศบาลสวนสนุก. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(2), 73-86.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2565). จิตวิทยาการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Ary, D., Jacobs, L. C., Razavieh, A., & Sorensen, C. (2006). Introduction to Research in Education. Australia: Thomson Wadsworth.
Boeree, C. G. (2006). Carl Rogers (1902 – 1987): Personality Theories. https://webspace.ship.edu/cgboer/Rogers.pdf
Eggen, P. D., & Kauchak, D. P. (2006). Strategies and Models for Teachers: Teaching Content and Thinking Skills. Boston, MA: Pearson Education, Inc.
Gall, M. D., Borg, W.R., & Gall, J. P. (1996). Educational Research: An Introduction. (6th ed). New York: Longman Publishers USA.
Gunter, M. A., Estes, T. H., & Mintz, S. L. (2007). Instruction: A Models Approach. Boston, MA: Pearson Education, Inc.
Hayes, J. (2002). INTERPERSONAL SKILLS AT WORK. (2nd ed.). New York: Routledge.
Joyce, B., Weil, M., & Calhoun, E. (2004). Model of Teaching. (7th ed). Boston: Pearson Education, Inc.
Keeves, J. (2002). Learning in Schools: A Modeling Approach. International Education Journal, 3(2), 114 – 124.
Kemp, J. E. (1985). The Instructional Design Process. London: Harper & Row, Publishers, Inc.
Lasley II, T. J., Matczynski, T. J., & Rowley, J. B. (2002). Instructional Models: Strategies for Teaching in A Diverse Society. Australia: Wadswort Group.
McMillan, J. H., & Schumacher, S. (2006). Research in Education: Evidence-Based Inquiry. (6th ed). Boston: Pearson Education, Inc.
Rogers, C. R. (1959). A Theory of Therapy, Personality, and Interpersonal Relationships: As Developed in the Client-Centered Framework. In S. Koch (ed.), Psychology: A Study of a Science. Formulations of the Person and the Social Context (Vol. 3, pp. 184-256). New York: McGraw Hill.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1976). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Paper presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association (60th, San Francisco, California, April 19-23, 1976), 1–35. http://www.eric.ed.gov/PDFS/ED121845.pdf
Schunk, D. H. (2012). Learning theories: an educational perspective. (6th ed). Boston, MA: Pearson Education, Inc.
