Effects of Circuit Training on Physical Fitness of Prathomsuksa 6 Students of Demonstration School of Rajabhat Rajanagarindra University
Keywords:
circuit training, physical fitnessAbstract
ABSTRACT
This research aimed to 1) compare the effects of circuit training on the physical fitness of experiment group before and after the experiment and 2) compare the physical fitness of experiment group and control group after the experiment. The samples consisted of sixth-grade students from Demonstration School of Rajabhat Rajanagarindra University. They were divided into an experimental group and a control group using a Cluster Random Sampling method via drawing lots. The research instruments were the physical education lesson plans based on circuit training. The data collected by using physical fitness tests. The experiment was conducted over 8 weeks, with 2 sessions of 30 minutes per week. The result then analyzed by using mean, standard deviation, and t-test. The results were 1) After 8 weeks of circuit training treatment, the physical fitness tests of experiment group was significantly improved at the level of .05 2) The physical fitness tests of experiment group was higher than the control group after 8 weeks of circuit training treatment with the significance level of .05
References
เอกสารอ้างอิง
กรกนก พงษ์ประดิษฐ์และ ปิยวัฒน์ เกตุวงศา. (2562). รายงานผลการสำรวจการมีกิจกรรมทางกาย ของเด็กและเยาวชนไทย2561. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
กรมพลศึกษา. (2562). แบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายของประชาชนอายุ 7-12 ปี. สำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). ยุทธศาสตร์กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ฉบับที่ 7 (พ.ศ. 2566–2570). สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2567. แหล่งที่มา: https://mots.go.th/download /article/
เจริญ กระบวนรัตน์. (2557). วิทยาศาสตร์การฝึกสอนกีฬา (Science of Coaching). บริษัทสินธนาก๊อปปี้เซ็นเตอร์ จำกัด.
ชญานันท์ ไทรศักดิ์สิทธิ์ และสุธนะ ติงศภัทิย์. (2565). ผลการจัดการเรียนรู้พลศกึษาแบบสถานนีที่มีผลต่อทักษะการเคลื่อนไหวพื้นฐานของเด็กประถมศึกษาตอนต้น. วารสารควิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ปีที่ 14 ฉบับที่ 1 (มกราคม – เมษายน):213 – 223.
เฟื่องลดา บุญเลิศ. (2564). ผลของโปรแกรมการฝึกโดยใช้ยางยืดแบบสถานีที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิมิต สุ่ยอุบล. (2564). การพัฒนาแบบฝึกทักษะการออกกำลังกายโดยการเรียนรู้แบบ Circuit ร่วมกับทฤษฎีการสอน 5 ขั้นของ Herbart ที่ส่งผลต่อสมรรถภาพทางกาย ความสุขในการเรียน และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชาสุขศึกษา และพลศึกษา ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
สุภัทรชัย สุนทรวิภาต, เจริญ กระบวนรัตน์, นาทรพี ผลใหญ่. (2562). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายแบบสถานีที่มีต่อความอดทนของระบบไหลเวียนเลือดและระบบหายใจของ นักเรียนหญิงระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ 2562;45(1): 122-9.
หทัยชนก เสาร์แก้ว. (2559). ผลการออกกำลังกายแบบแอโรบิกด้วยโปรแกรมฝึกแบบวงจรที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพของเด็กชายอายุ 9 ปีที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต), สาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Bailey A, Le Couteur A, Gottesman I, Bolton P, Simonoff E, Yuzda E, Rutter M. (1995). Autism as a strongly genetic disorder: Evidence from a British twin study. Psychological Medicine, Vol. 25.
Howley T. Edward, and Frank. (1992). Health Fitness : Instructor’s Handbook. Human Kinetics Books.
Kumar, B. a. (2013). The Effect of Selected Circuit Training Exercises on Sprinters of High School Girls. International Journal of Science and Research. 2(11).
