ความสัมพันธ์ระหว่างหลักสิทธิมนุษยชนกับศีล 5 ตามหลักพุทธศาสนาเถรวาท

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ
หลักสิทธิมนุษยชนสากลได้ก่อกาเนิดขึ้นมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 18 โดยเน้นเรื่องสิทธิโดยธรรมชาติ ความคิดเรื่องกฎแห่งธรรมชาติและร่วมลงนามในกฎบัตรสหประชาชาติ จัดทาเป็นปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน มีบัญญัติไว้ 30 ข้อ เนื้อหาว่าด้วยเรื่องหลักการสาคัญของสิทธิมนุษยชน เรื่องสิทธิของพลเมือง สิทธิทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรมและหน้าที่ของบุคคล สังคม และรัฐ
ศีล คือ ปกติวิสัยของมนุษย์ที่ควรละเว้นการเบียดเบียนซึ่งกันและกัน โดยแท้จริงแล้ว การรักษาเบญจศีล ก็คือ การควบคุมกายและวาจา มิให้ล่วงละเมิดปกติวิสัยของตน ไม่เกิดการเบียดเบียนต่อผู้อื่น เพื่อให้สมาชิกในสังคมอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสงบร่มเย็น
สิทธิมนุษยชนเป็นสิ่งสาคัญของมวลมนุษยชาติ ตั้งแต่เกิดจนตาย ทั้งในแง่ธรรมชาติ การกระทา การควบคุมและการเข้าถึงได้ โดยอิงอยู่กับพื้นฐานของความชอบธรรมของมนุษย์ทุกคนในสังคม สิทธิมนุษยชน 6 ประการ และศีล 5 เป็นเหตุผล ไม่อาจแยกจากกันได้ จะมีแต่เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งหาได้ไม่ และทั้งหมดนั้นได้เน้นให้บุคคลใช้สิทธิหน้าที่เพื่อการรู้แจ้งตนเอง เพื่อทาให้ตนสมบูรณ์ผ่านทางตัวบทกฎหมายของบ้านเมือง หลักศีลธรรม จริยธรรม เป็นต้น กล่าวได้ว่า หน้าที่ที่ชอบธรรมและสิทธิที่ถูกต้อง ย่อมไปด้วยกัน ต่างเป็นเหตุเป็นผลของกันและกัน หลักพุทธศาสนาเถรวาท คือ ศาสนาที่เน้นสิทธิที่ถูกต้องของปัจเจกบุคคลเป็นสาคัญ จะเห็นได้ว่า ทั้งสิทธิมนุษยชนและหลักศีล 5 ล้วนมีการส่งเสริมให้ปฏิเสธความชั่ว สนับสนุนให้กระทาความดีต่อกันในฐานะที่เป็นมนุษย์