ร่องรอยแห่งสังฆเภท ที่ปรากฏในคัมภีร์มูลสรวาสติวาทวินยวัสตุ

บทคัดย่อ

คัมภีร์มูลสรวาสติวาทวินยวัสตุ เป็นคัมภีร์พระวินัยที่มีความสำคัญต่อภิกษุสงฆ์
ทั้งกล่าวถึงเรื่องราวอื่น ๆ ทั้งนี้ก็ด้วยจุดประสงค์หลักมุ่งเน้นแสดงให้เห็นถึงหลักคำสอนอันเป็นหัวใจหลักของพระพุทธศาสนาคือ การไม่ทำบาปทั้งปวง การบำเพ็ญกุศล และการทำจิตใจให้บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว

ภาษาสันสกฤตที่ใช้ในการประพันธ์มูลสรวาติวาทวินยวัสตุนั้นส่วนใหญ่เป็นภาษาสันสกฤตแบบแผน แต่มีการผสมของภาษาปรากฤตหรือภาษาถิ่นอยู่ ซึ่งปรากฏอยู่ในรูปของคำศัพท์ซึ่งผสมอยู่ทั้งในร้อยแก้วและร้อยกรองที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วคัมภีร์ ซึ่งบางคำศัพท์นั้นผู้วิจัยไม่สามารถให้ความหมายได้ จึงถือว่าเป็นคัมภีร์สันสกฤตแบบผสม มีรูปแบบการประพันธ์ในคัมภีร์นั้นเป็นแบบผสมกันระหว่างร้อยกรองกับร้อยแก้วเป็นระยะ

คัมภีร์มูลสรวาสติวาทวินยวัสตุนั้น เป็นคัมภีร์ของนิกายมูลสรวาสติวาท แยกออกมาจากนิกายเถรวาท แต่คำสอนของนิกายนี้เป็นคำสอนแบบผสมกันระหว่างเถรวาทกับมหายาน ซึ่งถือเป็นรากฐานที่สำคัญอันไปสู่การพัฒนาแนวคิดไปเป็นมหายานในที่สุด แม้จะเป็นคัมภีร์พระวินัย แต่ก็กล่าวถึงเรื่องราวอื่น ๆ ทั้งสภาพสังคม เศรษฐกิจ การเมือง ประวัติศาสตร์ ดังนั้น ในการศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับร่องรอยของพุทธศาสนามหายานที่ปรากฏในคัมภีร์มูลสรวาสติวาทวินยวัสตุนั้น ในบทความนี้ได้เลือกเอาเนื้อหาจากคัมภีร์มูลสรวาสติวาทวินยวัสตุ ในขัณฑะที่ ๒ เฉพาะส่วนที่ว่าด้วยสังฆเภทวัสตุ