การเรียนการสอนจริยธรรมในโรงเรียนประถมศึกษาของไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้ เป็นบทความวิชาวิจัยเพื่อศึกษาเนื้อหาการเรียนการสอนจริยธรรมในโรงเรียนประถมศึกษาของไทย ที่ลักษณะทางด้านหลักสูตรวิชาศีลธรรมจริยธรรม ทางด้านครูผู้สอนและวิธีสอน ที่ถูกลดความสำคัญลงไปเรื่อย ๆ คือ (1) เนื้อหาเรื่องหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเป็นมากเกินไปค่อนข้างยาก ซึ่งครูผู้สอนมีความกังวลในเรื่องเนื้อหา และไม่มีความรู้ความเข้าใจในหลักคำนั้น ๆ (2) หลักธรรมที่สอน มีเนื้อหามาก ทำให้ครูผู้สอนต้องสอนให้ครบตามกระบวนการ โดยละเลยกิจกรรมภาคปฏิบัติไป ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในการอบรมสั่งสอนจริยธรรมสำหรับนักเรียน (3) เนื้อหามีความซ้ำซ้อนกันมาก ในหลักธรรมที่กำหนดให้เรียน แต่ก็จึงเป็นเหตุให้นักเรียนเกิดความเบื่อหน่ายในการเรียนวิชา เพราะเหตุนี้ การเรียนการสอนจริยธรรมในโรงเรียนประถมศึกษาของไทย ซึ่งเป็นแนวทางในการประพฤติปฏิบัติตนที่อิงอยู่กับศาสนาที่กำหนดหลักในการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน ในการเรียนการสอนจริยธรรมตามหลักสูตรนี้ คือ (1) ให้สามารถควบคุมกาย วาจา ใจ อยู่ในขอบเขตที่ดีงาม ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น ทั้งสามารถสร้างประโยชน์แก่ตนเองและสังคมได้ (2) ให้มีความรับผิดชอบต่อการกระทำของตน และปฏิบัติได้จนเป็นนิสัย โดยการเรียนการสอนจริยธรรมในโรงเรียนประถมศึกษาของไทยที่เน้นการปฏิบัติตามทฤษฎีหรือการเรียนรู้แบบข้อธรรม เพื่อให้นักเรียนได้ฝึกอย่างสม่ำเสมอในทุก ๆ โอกาสได้อย่างเต็มที่นั้นเอง