การตั้งเป้าหมายความสำเร็จตามแนวโพธิสัตวจริยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การตั้งเป้าหมายเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้ชีวิตของบุคคลประสบความสำเร็จ และการมีบุคคลต้นแบบจะทำให้การดำเนินตามเป้าหมายเป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการตั้งเป้าหมายความสำเร็จ 2) ศึกษาการตั้งเป้าหมายความสำเร็จตามแนวโพธิสัตวจริยา 3) บูรณาการการตั้งเป้าหมายความสำเร็จด้วยโพธิสัตวจริยา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้ข้อมูลจากเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องและมีการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ทรงคุณวุฒิฝ่ายพระภิกษุ จำนวน 5 รูป และฝ่ายคฤหัสถ์จำนวน 7 ท่าน จากนั้นนำมาวิเคราะห์และสังเคราะห์รูปแบบการตั้งเป้าหมายความสำเร็จด้วยโพธิสัตวจริยา และนำเสนอผลงานด้วยวิธีการบรรยายเชิงคุณภาพและการบูรณาการ ผลการวิจัยพบว่า 1) การตั้งเป้าหมายความสำเร็จของบุคคลเริ่มจากการจินตนาการ การกำหนดเป้าหมาย การมองอนาคต การริเริ่มวางแผน การลงมือกระทำและการฝ่าฟันอุปสรรคโดยยึดมั่นในเป้าหมาย 2) การตั้งเป้าหมายความสำเร็จตามแนวโพธิสัตวจริยา ประกอบด้วยความมุ่งมั่น รอบรู้ ตั้งใจและเอื้อเฟื้อ 3) เมื่อบูรณาการการตั้งเป้าหมายความสำเร็จด้วยแนวโพธิสัตวจริยาแล้วจะได้องค์ความรู้การตั้งเป้าหมายประกอบด้วย รอบรู้ ตั้งใจมั่นและความเพียร 4) รูปแบบการบูรณาการตั้งเป้าหมายความสำเร็จด้วยโพธิสัตวจริยา คือ IME Model เมื่อใช้ IME Model ในการตั้งเป้าหมายแล้ว จะทำให้บุคคลสามารถประสบความสำเร็จได้และมีประโยชน์ต่อตนเองและส่วนรวม
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ก่อนเท่านั้น
References
Bannaruji, B. (1986). Bodhisattva in Theravada Buddhism. Bangkok: Sukkapabjai Publisher.
Phra Brahmagunabhorn (P.A. Payutto). (2003). Dictionary of Buddhism. (12th ed.). Bangkok: MCU Press.
Mahachulalongkornrajavidyalaya University. (1996). Thai Tripitakas. Bangkok: MCU Press.
Mahamakut Buddhist University. (1982). Thai Commentary. Nakorn Pathom: Mahamakut Buddhist University Printing House.
Somdech Phra Debaratanarajasuda Sayamboromrajakumari. (2000). The Ten Perfections in Theravada Buddhism. (4th ed.). Nakorn Pathom: Mahamakut Buddhist University Printing House.
Somdech Phra Buddha Kosajarn (Fuen Chutinatharo). (1996). Phrakhamphi Chadok Plae Chabap S.O.S. Kanchanaburi: Sahai Kanphim press.
Somdet Phra Sangharajachao Kromluangvajirayannawong. (2016). The Dhamma Discourse. Nakorn Pathom: Mahamakut Buddhist University Printing House.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2018). Thailand’s National Strategy BE 2561-2580. Retrieved August 8, 2020, from https://www.nesdc.go.th/download/document/SAC/NS_SumPlanOct2018.pdf.
Blanchard, K., Zigarmi, P., & Zigarmi, D. (1985). Leadership and the one minute manager: Increasing effectiveness through situational leadership. New York: William Morrow and Company.
Locke, E. A. and Latham, G. P. (1990). A theory of goal setting and task performance. NJ: Prentice Hall.
Locke E.A. and Latham G.A. (2002). Building a Practically Useful Theory of Goal Setting and Task Motivation. American Psychologist, 57(9), 705-717.
Norcross, J. C., & Vangarelli, D. J. (1988). The resolution solution: longitudinal examination of New Year’s change attempts. Journal of Substance Abuse, 1(2), 127–134. Retrieved August 8. 2020, from https://doi.org/10.1016/s0899-3289(88)80016-6.
Morgenroth, T., Michelle, K., Ryan, K. P. (2015). The Motivational Theory of Role Modeling: How Role Models Influence Role Aspirants’ Goals. Review of General Psychology, 19(4), 465–483. Retrieved August 8. 2020, from https://journals.sagepub.com/doi/10. 1037/gpr0000059.
Vroom, V. (1964). Work and motivation. New York: Wiley.