การบริหารการมีส่วนร่วมกับการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้เป็นเรื่อง การบริหารการมีส่วนร่วมกับการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา ซึ่งในสถานการณ์ปัจจุบันสถานศึกษาส่วนใหญ่ ยังมีความเหลื่อมล้ำแตกต่างกัน ทั้งในด้านงบประมาณ คุณภาพ บุคลากร หรือแม้แต่ปัจจัยด้านผู้เรียน รวมถึงปัจจัยเอื้ออื่นๆ เช่น ความร่วมมือของคณะกรรมการสถานศึกษา การสนับสนุนจากชุมชน หน่วยงานหรือองค์กรที่อยู่ใกล้เคียงสถานศึกษา อีกทั้ง ปัจจุบันสถานศึกษามีอิสระในการบริหารจัดการศึกษาด้วยตนเอง มีการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษาตามบริบทและความต้องการของตนเอง คุณภาพผู้เรียนและคุณภาพในการบริหารจัดการจึงมีความแตกต่างกัน
การประกันคุณภาพการศึกษาเป็นเครื่องมืออย่างหนึ่งในการพัฒนาคุณภาพการศึกษา สร้างความเชื่อมั่นให้สังคมและกับทุกฝ่ายให้ยอมรับในคุณภาพของสถานศึกษาว่าผู้เรียนทุกคนจะได้เรียนรู้ตลอดชีวิตเพิ่มโอกาสทางการศึกษาอย่างทั่วถึงมีคุณภาพตามมาตรฐาน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในการบริหารและการจัดการศึกษา ของ “PARS” ประกอบไปด้วย 1) Plan วางแผน 2) Action ลงมือทำ 3) Recheck ตรวจสอบ 4) Success ภาพความสำเร็จ และการประกันคุณภาพการศึกษามีความสำคัญช่วยให้สถานศึกษาได้มีการพัฒนาองค์ความรู้ให้เป็นสากลจนทำให้สถานศึกษานั้นก้าวหน้าและมีความแข็งแกร่งทางวิชาการมากขึ้น
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ก่อนเท่านั้น
References
กฎกระทรวง.(๒๕๖๑). การประกันคุณภาพการศึกษา.(ออนไลน์).สืบค้นจากhttp://www.
ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/A/011/3.PDF(๔ ตุลาคม ๒๕๖๕)
เดโช แสนภักดี. ความสำคัญของการประกันคุณภาพการศึกษา. สืบค้นเมื่อ ๔ ตุลาคม ๒๕๖๕, จาก https://sites.google.com/a/cas.ac.th/itsci/phaenkar-prakan-khunphaph/khwam-sakhay- khxng-kar-prakan-khunphaph-kar-suksa.
วศินอิงคพัฒนากุลและคณะ. (2556). พัฒนาการการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน :กรณีศึกษา
มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารVeridian E-Journal กลุ่มมนุษย์ศาสตร์สังคมศาสตร์และ
ศิลปะ.Vol.6 No. 2 (May-August 2013): หน้า 848 – 863
สฤษดิ์ ทุมคำ.(2553:38). การประกันคุณภาพสถานศึกษา.สืบค้นจาก
http://www.ptu.ac.th/StudentServe/input/thesis/[10][140916032034].pdf
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). การกำหนดมาตรฐานการศึกษาของ สถานศึกษาตามกฎกระทรวงว่าด้วยระบบ หลักเกณฑ์และวิธีการประกันคุณภาพการศึกษา.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
อคิน รพีพัฒน์. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนในงานพัฒนา.กรุงเทพฯ: ศูนย์การศึกษา
นโยบายสาธารณสุข.
ผกามาศ มาสอน การประกันคุณภาพภายในสถานศึกษาเพื่อสร้างมาตรฐานการศึกษายุคใหม่
Cohen, J. M., & Uphoff, N. (1980). Participation’s Place in Rural Development:
Seeking Clarity through Specificity. World Development.
M. Sashkin. (1982). A manager , s guide to participative management. New York, NY: AMA. Membership Publications, Division, pp. 110-113.
White, Alastair T. (1982). Why Community Participation, Annual UN.Report A Dicussion of The Agrument Community Participation: Current issue and lesson learned. Boston: Prentice Hall.
Cohen,J.M. and Uphoff, N.T. (1980). Participation’s place in rural development: Seeking clarify through specificity world development 8. Cornell University:Rural Development Committee Center for International Studies.
Agbayani, J. A. (1974). Jr Popular Participation Incommunity Development, University the Phillippines.Phillippin: Institute of Social Work and Community Development.