แนวทางการส่งเสริมอาวาสสัปปายะที่เหมาะสมกับการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาของสำนักปฏิบัติธรรมแห่งที่ 24 วัดศรีรัตนาราม บ้านตะตึงไถง ตำบลนอกเมือง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของดุษฎีนิพนธ์เรื่อง “แนวทางการส่งเสริมอาวาสสัปปายะที่เหมาะสมกับการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาของสำนักปฏิบัติธรรมแห่งที่ 24 วัดศรีรัตนาราม บ้านตะตึงไถง ตำบลนอกเมือง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์” มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาอาวาสสัปปายะในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท และ3) เพื่อศึกษาแนวทางการส่งเสริมอาวาสสัปปายะที่เหมาะสมกับการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาของสำนักปฏิบัติธรรมแห่งที่ 24 วัดศรีรัตนาราม บ้านตะตึงไถง ตำบลนอกเมือง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์ ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ แบบวิจัยเอกสาร โดยมีการสัมภาษณ์ ผู้ทรงคุณวุฒิ/พระวิปัสสนาจารย์ 6 รูป/คน ผู้ปฏิบัติธรรม 15 รูป/คน ซึ่งผู้วิจัยได้ รวบรวม และสัมภาษณ์บุคคลนำมาวิเคราะห์ สรุปเรียบเรียง และบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า แนวทางการส่งเสริมอาวาสสัปปายะที่เหมาะสมกับการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาของสำนักปฏิบัติธรรมแห่งที่ 24 วัดศรีรัตนาราม บ้านตะตึงไถง ตำบลนอกเมือง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์ คือ การใช้หลัก 12 ส. ได้แก่ (1) สะอาด (2) สะดวก (3) สงบ (4) สว่าง (5) สะสาง (6) สร้างนิสัย (7) สันโดษ (8) สงัด (9) สุขลักษณะ (10) สร้างความปลอดภัย (11) สถานที่เหมาะสม และ (12) สาธารณะที่เป็นประโยชน์ ซึ่งมีความเหมาะสมกับการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาตามแนวสติปัฏฐาน 4 ทำให้เกิดเป็นสมาธิได้อย่างรวดเร็ว และเกิดเป็นปัญญาญาณได้ตามลำดับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ก่อนเท่านั้น
References
ขุนสรรพกิจโกศล (โกวิท ปัทมะสุนทร). ลักขณาทิจตุกะแห่งปรมัตถธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: บริษัท รุ่งเรืองวิริยะพัฒนาโรงพิมพ์ จำกัด, 2559.
ชมพู โกติรัมย, อารมณ์ จินดาพันธ์, สุชาติ เสวตบดี และเปรมชัย สโรบล. “การจัดการสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ”. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์. ปีที่ 10 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2566)
พระคันธสาราภิวงศ์. โพธิปักขิยธรรม. กรุงเทพมหานคร: บุญศิริการพิมพ์, 2549.
พระธรรมวโรดม (บุญมา คุณสมฺปนฺโน, ป.ธ. 9). อภิธัมมัตถวิภาวินีแปล. กาญจนบุรี: ม.ป.พ., 2550.
พระพุทธโฆสาจารย์. คัมภีร์วิสุทธิมรรค. แปลโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร). พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ประยูรวงค์ปริ้นติ้ง จำกัด, 2546.
พระพุทธทัตตเถระ. อภิธัมมาวตาร. แปลโดย พระคันธสาราภิวงศ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์, 2555.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539.
________. อรรถกถาภาษาไทย.ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2553.
________. ปกรณวิเสสภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาปกรณวิเสโส. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์วิญญาณ, 2539.
ศิรดา ยะโอษฐ์. “การพัฒนาวัดให้เป็นสัปปายะ”. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ ฯ. ปีที่ 1 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2562).
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 39. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก, 2560.
________. พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพครั้งที่ 47. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด, 2559.