Group Management Process and Community Enterprise Development: A Case study of Sakon Nakhon Province

Main Article Content

เพชรไพรริน อุปปิง
ฐานิตย์ เกษร
วิมลใย เทือกตาถา
อรอนงค์ จำปาแก้ว
พรทิพย์ อัคราช

Abstract

The objective of this research was to study the group and networking management styles and to analyze the problems of group management process as well as to develop community product and group management. This study takes a qualitative and participatory action research (PAR) method. Data was gathered from interview and brainstorming within five communities of Thai Indigo-dyed cotton group in Sakon Nakhon. The data was then analyzed and conclusions derived by qualitative research methodology. The result of this study revealed that all five groups’ management have purpose of establishment as well as rules and regulations. There was no completed business model by individual groups. However, they had collaboration and networking between group to fullfil business strategies. Moreover, all groups organized themselves to AEC, both proactive and defensive. It was noticed that the groups had no business plans. The members of the group rarely participated to make long term business plan. The overall finding suggested that business plan is the most important for the group management. Additionally how the Thai indigo-dyed cotton group dealt with their value chain such as research and development, suppliers, producing, marketing, financing, deliverly and business services. The supply chain management could help them to growing long term business sustainable.

Article Details

How to Cite
อุปปิง เ., เกษร ฐ., เทือกตาถา ว., จำปาแก้ว อ., & อัคราช พ. (2016). Group Management Process and Community Enterprise Development: A Case study of Sakon Nakhon Province. RMUTI Journal Humanities and Social Sciences, 3(2), 14–28. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RMUTI_SS/article/view/194647
Section
Research Articles

References

เกรียงไกร กันแก้ว และคณะ. (2549). การสร้างเครือข่ายวิสาหกิจชุมชน เพื่อความเข้มแข็ง กรณีศึกษากลุ่มเม่บ้านเกษตรกร

จิตรี ภู่ตระกูล. (2546). การบริหารจัดการกลุ่มอาชีพหัตถกรรมจากกกในเขตพื้นที่จังหวัดบุรีรัมย์. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยรามค่ำเหง

เฉลิมขวัญ ครุฑบุญยงค์. (2556). การพัฒนาระบบการจัดการการเงินของวิสาหกิจชุมชน: กรณีศึกษา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. ปีที่ 33. ฉบับที่1. หน้า 17-3$

ตติยาพร ปรีเปรม. (2548). ธุรกิจชุมชน: กลุ่มอาชีพแปรรูปผลิตภัณฑ์จากหม่อน บ้านโนนงาม อำเภอดอนมดเเดง จังหวัดอุบลราชรานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์ เพื่อการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

นพา กบดำ. (2550). ปัจจัยที่มีผลต่อการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชน กรณีศึกษากลุ่มแม่บ้านเกษตรกร บ้านเชตวัน ตาบลหัวทุ่ง อาเภอลอง จังหวัดแพร่. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาคหกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนาชุมชน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง

นิตยา ฤทธิ์บุญ. (2552). การบริหารจัดการกลุ่มเเม่บ้านเกษตรกรทอผ้ากี่กระตุกบ้านหนองขนาด ตำบลสุขไพบูลย์ อำเภอเลิงสาง จังหวัดนครราชสีมา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง

นันทิยา ทุตานุวัตร และคณะ. (2547). การพัฒนาองค์กรชุมชน. สถาบันพฒนาองค์กรชุมชน (องค์กรมหาชน)พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร

บัญฑิตา ศรีชัยมูล. (2547). การพัฒนาแบบมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชนกลุ่มทอผ้า หมู่ 4 ตำบลโคกเจริญ ลำเภอโคกเจริญ จังหว้ตลพบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาตรมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยราชภัฎเทพสตรี

ปทุมวรรณ ทองตราช. (2557). การพัฒนาผลิตภัณฑ์แบบชุมชนมีส่วนร่วมโดยประยุกต์ใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับผลิตภัณฑ์ดอกไม้ใบยางพารา. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.ปีที่ 34. ฉบับที่ 1. หน้า 15-28

ปีหมา ไวทยวงศ์สกุล. (2556). การบัญชีภาษีอากรของวิสาทกิจชุมชนตามแนวทางที่ถูกต้องและยั่งยืนบนพื้นฐานแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. ปีที่ 33.
ฉบับที่ 1. หน้า 152-170

เพชรไพรริน อุปปิง และฐานิตย์ เกษร. (2558). ปีจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของผลิตภัณฑ์ชุมชน: กรณีศึกษา จังหวัดสกลนคร. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ปีที่ 35. ฉบับที่ 3. หน้า 1-13

ภาสกร นันทพานิช กรรณิการ์ บัวเกตุ และศาครินทร์ ดวงตะวัน. (2549ข). การพัฒนาประสิทธิภาพการบริหารจัดการกลุ่มผู้ผลิตสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในจังหวัดศรีสะเกษ.ใน การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 44 : สาฆาศึกษาศาสตร์ สาฆาสังคมศาสตร์สาขาส่งเสริมเเละนิเทศศาสตร์เกษตร สาขามนุษยศาสตร์ สาชาคหกรรมศาสตร์. หน้า 391-403

รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร และภาคภูมิ ภัควิภาส. (2558). แนวทางการพัฒนาศักยภาพผลิตภัณฑ์ชุมชนเชิงเศรษฐกิจสร้างสรรค์อย่างยั่งยืน ชุมชนบ้านปูคา อำเภอสั้นกำแพง จังหวัดเชียงใหม่.
วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกอการค้าไทย. ปีที่ 35. ฉบับที่ 2. หน้า 44-58

วิภาวี กฤษณะภูมิ. (2556). การจัดการกลุ่มวิสาหกิจชุมชน: การเรียนรู้จากกลุ่มอาชีพทอผ้าไหมและทอผ้าฝ้ายในจังหวัดขอนแก่น. วารสาร มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์. ปีที่ 3ง. ฉบับที่ 1. หน้า 165-188

ศิริณา จิตต์จรัส. (2550). การพัฒนาศักยภาพการดำเนินงานเพื่อก้าวสู่ระดับการพัฒนาผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) กรณีศึกษาผลิตภัณฑ์ประเภทของใช้ ของตกแต่ง และของที่ระลึกจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ใน การสัมมนาเรื่องขับเคลื่อนพลังชุมซนเพื่อโลกอนาคต คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 2-4 กันยายน 2552. หน้า 179-189

ศุภากร ปรึกษา. (2552). ความสำเร็จของกลุ่มอาชีพผักตบชวาบ้านทวยทราย. รายงานการศึกษาอิสระ ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต ขอนแก่นบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น

สุภัสรา บุญเรือง. (2551). การศึกษาการบริหารจัดการกลุ่มธุรกิจจักสารผักตบชวา: กรณีศึกษาบ้านสันป่าม่วง อำเภอเมืองพะเยา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

อนุรัตน์ สายทอง ฐิติรัตน์ แว่นเรืองรอง และอำนาจ สุนาพรม. (2558). การพัฒนารูปแบบผ้าย้อมครามสำหรับคนรุ่นใหม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. ปีที่7. ฉบับที่ 13. หน้า 11-20

อัญชนิตา กมลเพ็ชร. (2547). การดำเนินงานธุรกิจชุมชนการผลิตเส้นไหม : กรณีศึกษาบ้านหนองไฮน้อย.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคม. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น