A Content Analysis of Online Marketing Communication Strategy of Organic Farming Entrepreneurs in Lemon Farm Shop

Main Article Content

Peeraya Supsarn
Phitak Siriwong

Abstract

This research investigated the online marketing communication strategy of organic farming entrepreneurs in lemon farm shop. For this research, the researcher has chosen a qualitative research methodology to collect and analyze the data. Content analysis was used to analyze the types of communication content presented via online media through 3 channels: Facebook, Instagram, and YouTube. The analysis units were defined as follows: 1) key concept analysis, 2) content communication objective analysis, 3) communication strategy analysis, 4) content presentation pattern. The results showed that lemon farm shop had online marketing communications focusing on organic product advertising as a key issue, which aimed to make organic products be known and make customers interested in organic products. This research serves as a guideline for the development of content marketing of organic products business to create marketing strategies that are suitable for target customers and generate motivation to attract customers and influence their purchasing decisions at lemon farm shop.

Article Details

How to Cite
Supsarn, P. ., & Siriwong, P. . (2020). A Content Analysis of Online Marketing Communication Strategy of Organic Farming Entrepreneurs in Lemon Farm Shop. RMUTI Journal Humanities and Social Sciences, 7(2), 49–69. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RMUTI_SS/article/view/239890
Section
Research Articles
Author Biography

Peeraya Supsarn, Faculty of Management Science, Silpakorn University, Phetchaburi

นักศึกษาปริญญาเอก คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร

References

ฐิตานันท์ ชัยโฆษิตภิรมย์. (2560). การวิเคราะห์การนำเสนอเนื้อหาบนสื่อสังคมออนไลน์ ผู้ให้บริการแพลตฟอร์มหางานสำหรับฟรีแลนซ์ออนไลน์: กรณีศึกษาแฟนเพจเฟซบุ๊ก Fastwork. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารการตลาดดิจิทัล คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

ทศพล เข็มเป้า. (2559). ปัจจัยการสื่อสารการตลาดเพื่อการตัดสินใจซื้อเครื่องสำอางผ่านเว็บไซต์ www.konvy.com ของผู้ที่เคยซื้อเครื่องสำอางผ่านเว็บไซต์. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารการตลาดดิจิทัล คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

ธนกฤต วงศ์มหาเศรษฐ์. (2561). การเปิดรับการตลาดเชิงเนื้อหาของผู้บริโภคสินค้าออนไลน์ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี. ปีที่ 7. ฉบับพิเศษ ประจำเดือน มกราคม - มิถุนายน 2561. หน้า 85-94

นิธิดา อรุณคีรีวัฒน์, รัชตะวัน ป้องกก, รินรดา รัตนดิลกวิทย์, วราศิณี อรุณคีรีวัฒน์, ทาริกา สระทองคำ และศุภชัย เหมือนโพธิ์. (2562). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้ออาหารกล่องเพื่อสุขภาพสำหรับกลุ่ม Millennial ในพื้นที่เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์. ปีที่ 3, ฉบับที่ 2, หน้า 33-43

แพรวไพลิน ขันธ์วราพัรธิชัย. (2561). กลยุทธ์การใช้เนื้อหาในการสื่อสารการตลาดผ่าน Facebook Fanpage: สวนผัก โอ้กะจู๋ เพื่อสร้างการรับรู้และแรงจูงใจในการตัดสินใจบริโภคสินค้าปลอดสารพิษ. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์ คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

พรวลัย ประเสริฐวุฒิวัฒนา. (2559). รูปแบบการสื่อสารการตลาดออนไลน์เพื่อการสร้างแบรนด์ของสินค้าเกษตรอินทรีย์

กรณีศึกษากลุ่มเกษตรอินทรีย์ไร่รื่นรมย์. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารการตลาดดิจิทัล คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

วศิน อุ่ยเต็กเค่ง. (2558). การศึกษากลยุทธ์การสื่อสารทางการตลาดออนไลน์ของธุรกิจภาพยนตร์ออนไลน์รูปแบบสตรีมมิ่งในประเทศไทย. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารการตลาดดิจิทัล คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

ศุภเชษฐ์ เศรษฐโชติ. (2560). การนำเสนอการตลาดเชิงเนื้อหาบนสื่อดิจิทัลและความตั้งใจรับประทานอาหารคลีน. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารการตลาดดิจิทัล คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2562). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2561. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม

สุภางค์ จันทวานิช. (2553). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์แห่งมหาวิทยาลัย

สุรชัย ศรีนรจันทร์. (2562). แนวทางการพัฒนาการสื่อสารเชิงเนื้อหาเพื่อการจัดการเชิงธุรกิจของเกษตรกร. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้. ปีที่ 7, ฉบับที่ 1, หน้า 175-185

สุรชัย ศรีนรจันทร์ และบุหงา ชัยสุวรรณ. (2562). กระบวนการสร้างตราสินค้าและการสื่อสารการตลาดออนไลน์สินค้าเกษตรอินทรีย์. วารสารวิชาการเกษตร. ปีที่ 37, ฉบับที่ 2, หน้า 177-185

Content Marketing Institute. (2016). Content marketing framework: Channels. Access (1 July 2019). Available (http://contentmarketinginstitute.com/2014/11/8-metrics-conquer-fear-measurement)

Chaffey, D. (2013). Definitions of Emarketing vs Internet vs Digital Marketing. Smart Insight Blog, February 16.

Halvorson, K. (2010). Content Strategy for the Web. New Rider: Berkeley

Hall, J. (2013). Business Goals of Content Marketing. Access (10 June 2019). Available (http://www.forbes.com/sites/johnhall/2013/10/20/5-business-goal-of-contentmarketing/#d80b76122da6)

Steimle, J. ( 2014). What is Content Marketing. Access (30 June 2019). Available (http://www.forbes.com/sites/joshsteimle/2014/09/19/what-is-content-marketing/#903b9631d700)

Slater, D. (2016). Content Marketing: Recycling and Resue. New York: i30 Media Corporation