Capacity Building in Foreign Language and Tourism Learning for Elderly Students
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to 1) develop foreign language learning and tourism learning capacity and competency of elderly students; 2) compare the foreign language learning and the tourism learning capacity and competency of elderly students before and after participating in the program; 3) study the satisfaction level of elderly students after participating in the program. Population included elderly students aged 55 years or over. Sample comprised 50 members selected using purposive sampling technique. Data collection tools for this research consisted of 1) 8 lesson plans; 2) a five-point Likert Scale learning capacity and competency assessment form; 3) a 40-item assessment form for evaluating the capacity and competency in foreign language and tourism; a 20-item assessment form for evaluating the capacity and competency in foreign language with discriminating power of 0.25 - 0.78, item difficulty of 0.25 - 0.76 and reliability of 0.75 and a 20-item assessment form for evaluating the capacity and competency in tourism with discriminating power of 0.27 - 0.93, item difficulty of 0.37 - 0.86 and reliability of 0.89; and 4) a five-point Likert Scale questionnaire consisting of 12 questions for evaluating the satisfaction level on the capacity building program in foreign language and tourism learning with reliability of 0.93. Statistics used for data analysis included mean, standard deviation, percentage, and dependent sample t-test. The findings revealed that: 1) foreign language and tourism learning capacity and competency of elderly students was at high level; 2) the foreign language and tourism learning capacity and competency of elderly students after participating in the program showed a highly statistically significant increase at the .01 level; 3) the satisfaction level of elderly students over all was at the highest level.
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานและคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กมลพัชร วิสุทธิภักดี, สิทธิ์ ธีรสรณ์ และจุน หน่อแก้ว. (2563). การสร้างแบบตัวชี้วัดความสุขที่แท้จริงในการออกกำลังกายของผู้สูงอายยุค 4.0. วารสารวิจัยและพัฒนาด้านสุขภาพ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดนครราชสีมา. ปีที่ 6, ฉบับที่ 1, หน้า 43-59
กิตติศักดิ์ หลวงพันเทา. (2562). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ็กับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุที่สำเร็จหลักสูตรโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลพลับพลาไชย อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน. ปีที่ 5, ฉบับที่ 2, หน้า 14-26
ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย (Aging Society in Thailand). สำนักวิชาการสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. หน้า 1-19
เดโช แสนภักดี, กษม ชนะวงศ์, ชวน แพงปัสสา และผดุงศักดิ์ ศรีผักหอม. (2561). สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทยในศตวรรษที่ 21: ผลกระทบ และรูปแบบการจัดสวัสดิการสังคมสำหรับผู้สูงอายุสู่ความยั่งยืน. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย. ปีที่ 8, ฉบับที่ 2, หน้า 106-113
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น
ประจักษ์ เพ็ญโพธิ์. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ อำเภอวังทรายพูน จังหวัดพิจิตร. วารสารวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม. ปีที่ 4, ฉบับที่ 8, หน้า 210-223
ปริญดา ทุนคำ. (2563). กระบวนการพัฒนาคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ ในการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุจังหวัดอุตรดิตถ์. วารสารวิจัยและพัฒนาด้านสุขภาพ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดนครราชสีมา. ปีที่ 6, ฉบับที่ 2, หน้า 112-126
พวงมณี ตันติวงศ์. (2550). การใช้สถานการณ์จำลองในการสอนภาษาอังกฤษท่องเที่ยว. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ. เข้าถึงเมื่อ (19 พฤษภาคม 2564). เข้าถึงได้จาก (http://dspace.rmutk.ac.th/handle/123456789/1471)
ระวี สัจจโสภณ. (2556). อนาคตภาพรูปแบบเมืองแห่งการเรียนรู้ตามแนวคิดการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อพัฒนาภาวะพฤติพลังของผู้สูงอายุไทย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
รุ่งนภา อุดมลาภ และจิราพร เกศพิชญวัฒนา. (2561). ผลของโปรแกรมการทบทวนชีวิตคู่ต่อภาระของผู้ดูแลที่เป็นคู่สมรสผู้สูงอายุที่มีภาวะสมองเสื่อม. วารสารพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ปีที่ 30, ฉบับที่ 3, หน้า 103-115
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). การจัดการเรียนรู้ในยุค Disruption Innovation. กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้
ศิริรัตน์ ปานอุทัย. (2558). โรงเรียนสร้างสุข ประยุกต์ไอทีช่วยผู้สูงอายุ. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการส่งเสริมสุขภาพ. เข้าถึงเมื่อ (19 พฤษภาคม 2564). เข้าถึงได้จาก (http://www2.thaihealth.or.th/Content/28503)
สุวรรณา เตชะธีระปรีดา. (2557). การบริหารจัดการกิจกรรมนันทนาการของผู้สูงอายุในเขตเทศบาล ตำบลหนองน้ำใส อำเภอสีคิ้ว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. ปีที่ 3, ฉบับที่ 2, หน้า 89-100
สุพรต บุญอ่อน, พระครูสิริภูรินิทัศน์, พระครูใบฏีกามณฑล เขมโก, ปฏิธรรม สำเนียง และธีรพันธ์ เชิญรัมย์. (2563). โรงเรียนผู้สูงอายุ: การจัดการสุขภาวะและสวัสดิการผู้สูงอายุในภาคกลาง. วารสารสังคมศาสตร์ และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. ปีที่ 5, ฉบับที่ 1, หน้า 122-140
อัจฉรา ปุราคม, สบสันต์ มหานิยม, สุพรทิพย์ พูพะเหนียด, ทัศนีย์ จันธิยะ, สุภิญญา ปัญญาสีห์, นิตยา แสงชื่น และสุดารัตน์ วัดปลั่ง. (2562). การพัฒนาหลักสูตรการเรียนรู้สุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวม. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ ศรีนครินทรวิโรฒ. ปีที่ 20, ฉบับที่ 1, หน้า 124-138
อัจฉรา ปุราคม และเกษม นครเขตต์. (2554). ความเคลื่อนไหวระดับสากล: หลักการและแนวทางการจัดกิจกรรมทางกายเพื่อสุขภาพ. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ. ปีที่ 37, ฉบับที่ 3, หน้า 71-76
อาชัญญา รัตนอุบล, สารีพันธุ์ ศุภวรรณ, วีระเทพ ปทุมเจริญวัฒนา, มนัสวาสน์ มนัสวาสน์, วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา, ปานกิมปี, ณัฏฐลักษณ์ ศรีมีชัย, สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล และระวี สัจจโสภณ. (2555). การพัฒนาแนวทางการส่งเสริมการจัดการศึกษา/การเรียนรู้เพื่อการพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุ. วารสารครุศาสตร์. ปีที่ 40, ฉบับที่ 1, หน้า 14 - 28
อาชัญญา รัตนอุบล. (2559). การเรียนรู้ของผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมการพัฒนานวัตกรรม ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Boulton-Lewis, G. and Purdie, N. (2010). The Learning Needs of Older Adults. Educational Gerontology. Vol. 29, Issue 2, pp.129-149. DOI: 10.1080/713844281
C. Jessie Jones, and Debra J. Rose, (2005). Physical Activity Instructions for Older Adults. (1st Edition). Champaign, IL: Human Kinetics
Formosa, M. (2002). Critical Gerogogy: Developing Practical Possibilities for Critical Educational Gerontology. Education and Ageing. Vol. 17, Number 3, pp. 73-86
Gray, H. (1999). Is There a Theory of Learning for Older People?. Research in Post-Compulsory Education. Vol. 4, No. 2, pp. 195-196
Maderer, P. and Skiba, A. (2006). Integrative Geragogy: Part 1: Theory and Practice of a Basic Model. Education Gerontology. Vol. 32, Issue 2, pp. 125-145. DOI: 10.1080/03601270500388158
Maslow, A. and Lowery, R., Eds. (1998). Toward a Psychology of Being. 3rd Edition, John Wiley & Sons, New York.
Nunan, D. (1991). Language Teaching Methodology: A Textbook for Teacher. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Nunan, D. and Lamb, C. (1996). The Self-Directed Teacher: Managing the Learning Process. Cambridge, UK: Cambridge University Press
United Nations Development Programme. (2009). Supporting Capacity Development: The UNDP Approach. New York: NY, Bureau for Development Policy. Libraries. Access (19 May 2021). Available (https://www.undp.org/content/undp/en/home/librarypage/capacity-building/support-capacity-development-the-undp-approach.html)
World Health Organization. (2002). What is “Active Ageing”? Libraries. Access (19 May 2021). Available (http://www.who.int/ageing/activeageing/en/)