Upgrading the Value Chain with Dynamic Balance Economy Concept of Community Enterprises in the Northeastern Region
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research is to study the upgrading value-added of the value chain of rice, indigo, and silk, by studying the lifestyle improvement of 34 community enterprise members using the Dynamic Balance Economy modes comprising food sufficiency, moderation, and satisfaction. The mixed methods used in this research by observing, interviewing, and collecting data from questionnaires to obtain relevant data for the Dynamic Balance Economy model analysis. When all dimensions were taken into account, to upgrade the value chain of community enterprises according to the concept of Dynamic Balance Economic of three products, the study results found that silk products perform the best over others products.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานและคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2543). เศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการเกษตรที่พึ่งพาตนเอง. กรุงเทพฯ: สำนักส่งเสริมและฝึกอบรม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม. (2564). สภานโยบายการอุดมศึกษาฯ (สนอว.) พลิกโฉมกรอบนโยบายและแนวทางพัฒนากำลังคนอุดมศึกษา วิจัยและนวัตกรรมของประเทศพร้อมเร่งขับเคลื่อน BCG สนับสนุน “กองทุนนวัตกรรม” ช่วยพัฒนาขีดความสามารถ SMEs. เข้าถึงเมื่อ (26 กรกฎาคม 2565). เข้าถึงได้จาก (https://www.mhesi.go.th/index.php/pr-executivenews/4054-bcg-smes.html)
กัลยา นารีจันทร์, พลานุช คงคา, สมใจ บุญหมื่นไวย, วรรณุดาร์ เพ็ชรไพโรจน์ และอาทิตย์ อัศวสุขี. (2564). โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ข้าว: โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนของวิสาหกิจ/OTOP-ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน. รายงานวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
เกศริน โฉมตระการ. (2551). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการซื้อสินค้า OTOP ประเภทผ้าและเครื่องแต่งกาย ในจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต (บริหารธุรกิจ) มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
เกษม วัฒนชัย. (2548). การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในเครือข่ายการศึกษา. เอกสารบรรยายวันเสาร์ที่ 17 มิถุนายน 2548 ณ ศูนย์ศึกษาการพัฒนาอ่าวคุ้งกระเบน อันเนื่องมาจากพระราชดำริ
เกียรติชัย เวษฎาพันธุ์, สายใจ สิทธิกุล และสุรพันธ์ ใจมา. (2563). ปัจจัยความสำเร็จของการจัดการธุรกิจภาคการเกษตรของผูสู้งอายุในประเทศไทยภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเซีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. ปีที่ 10, ฉบับที่ 2, หน้า 59-66
ชมพูนุท ศรีพงษ์, ปิยะดา มณีนิล, สัสดี กำแพงดี, และเวสารัช คงนวลใย. (2564). การพัฒนาห่วงโซ่คุณค่าวิสาหกิจชุมชนทำขนมต้นแบบ (ทองม้วน-ทองพับ) จังหวัดยะลา. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน. ปีที่ 27, ฉบับที่ 1, หน้า 24-40
ฐิติมา วงศ์อินตา, ปนัดดา กสิกิจวิวัฒน์, ฮุซเซ็น นิยมเดชา, บุณฑรี จันทร์กลับ และโรสลาวาตี โตะแอ. (2558). การวิเคราะห์ห่วงโซ่คุณค่าอาหารฮาลาล. วารสารการขนส่งและโลจิสติกส์. ปีที่ 8, ฉบับที่ 1, หน้า 1-11
ณัฏฐชัย จันทชุม, ธีรดา นามไห และวรรณชนก จันทชุม. (2561). การพัฒนาชุมชนต้นแบบเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. ปีที่ 12, ฉบับที่ 2, หน้า 387-396
เดือนรุ่ง สุวรรณโสภา. (2564). โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมเพื่อเพิ่มมูลค่าในห่วงโซ่ผลิตภัณฑ์คราม: โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนของวิสาหกิจ/OTOP-ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ธันยมัย เจียรกุล. (2557). ปัญหาและแนวทางการปรับตัวของ OTOP เพื่อพร้อมรับการเปิด AEC. วารสารนักบริหาร. ฉบับที่ 34, ปีที่ 1, หน้า 177-191
ปรียานุช พิบูลสราวุธ. (2549). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงและการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์การพิมพ์เพชรรุ่ง
ภรณี หลาวทอง, จีรภัทร จอดนอก, ณัฐพงษ์ วงศ์วรรณ, สุรเกียรติ ปรีชาตินนท์, กมลทิพย์ ใหม่ชุม, รัตนเรขา มีพร้อม, ขวัญเรือน ภูษาบุญ, ธนภัทร มนัสไธสง และปฏิวัติ ยะสะกะ. (2564). โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ไหม: โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนของวิสาหกิจ OTOP-ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน. รายงานวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมไทยฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554: เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 4 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
วรายุทธ พลาศรี. (2561). การพัฒนาเศรษฐกิจตามแนวทางปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. ปีที่ 12, ฉบับที่ 4, หน้า 9-27
วิทูลย์ แก้วสุวรรณ, เกษมชาติ นเรศเสนีย์ และบุญเรือง ศรีเหรัญ. (2558). ยุทธศาสตร์การพัฒนาชุมชนตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์. ปีที่ 10, ฉบับที่ 3, หน้า 285-294
ศรัญญา นาเหนือ, นวรัตน์ นิธิชัยอนันต์ และอัครเดช สุวรรณฝ่าย. (2563). แนวทางการพัฒนาห่วงโซ่คุณค่า ผลิตภัณฑ์ผ้าไหมพื้นเมืองกลุ่มชาติพันธุ์เขมรเพื่อเพิ่มมูลค่าจากเศรษฐกิจฐานราก. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น. ปีที่ 4, ฉบับที่ 3, หน้า 233-248
ศรีสุนันท์ ประเสริฐสังข์. (2559). การจัดการห่วงโซคุ่ณค่าที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจหอพักในเขตเทศบาลตำบลเกาะแก้วและตำบลท่าม่วง อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. ปีที่ 3, ฉบับที่ 3, หน้า 41-54
สกาวเดือน พิมพิศาล. (2558). การศึกษาตลอดชีวิตและการพัฒนาชุมชนให้ยั่งยืนตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. ปีที่ 2, ฉบับที่ 3, หน้า 153-172
สิริเพ็ญ ไทยตรง และบุษกร วัชรศรีโรจน์. (2561). การพัฒนาธุรกิจค้าปลีกผลไม้ด้วยการปรับปรุงห่วงโซ่คุณค่า. วารสารการจัดการสมัยใหม่. ปีที่ 16, ฉบับที่ 1, หน้า 47-60
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2550). แผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (2550-2554). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2564). รายงานสถานการณ์วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. เข้าถึงเมื่อ (11 กรกฎาคม 2564). เข้าถึงได้จาก (https://www.sme.go.th/upload/mod_download/download-20210618165640.pdf)
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. เข้าถึงเมื่อ (6 มกราคม 2563). เข้าถึงได้จาก (https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422)
สุชาติ อำนาจวิภาวี, ศิริวัฒน์ เปลี่ยนบางยาง และจิระพันธ์ สกุณา. (2563). นโยบายของภาครัฐในการส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมให้เกิดความยั่งยืน. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ. ปีที่ 8, ฉบับที่ 3, หน้า 56-66
สุพินดา โอซกะ. (2564). การจัดการนวัตกรรมห่วงโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์อาหารสุขภาพในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. ปีที่ 6, ฉบับที่ 11, หน้า 421-434
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2549). หลักธรรม หลักท้า ตามรอยพระยุคลบาท. กรุงเทพฯ: สุทธาการพิมพ์
อมรพันธุ์ เปล่งงูเหลือม. (2559). ปัจจัยที่เอื้อต่อความสำเร็จในการพัฒนาชุมชนตามแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของเทศบาลตำบลบ้านเดื่อ อำเภทเกษตรสมบูรณ์ จังหวัดชัยภูมิ. วารสารนวัตกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. ปีที่ 1, ฉบับที่ 1, หน้า 74-85
อภิชัย พันธเสน, ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์, ฐิติพร ศิริพันธ์ พันธเสน และสุวัจฉรา เปี่ยมญาติ. (2549). สังเคราะห์องค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียง. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย
อังคณา มาละแซม และวิชัย ฉัตรทินวัฒน์. (2564). การประเมินและปรับปรุงสมรรถนะการจัดการห่วงโซ่อุปทานผลิตภัณฑ์สตรอว์เบอร์รีของ บริษัท ดอยคำผลิตภัณฑ์อาหาร จำกัด. วารสารวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ปีที่ 28, ฉบับที่ 3, หน้า 57-73
อานนท์ บุณยะรัตเวช. (2558). หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง: การพัฒนาสู่ความยั่งยืน. Rajabhat Journal of Sciences, Humanities & Social Sciences. ปีที่ 16, ฉบับที่ 1, หน้า 1-9
Koh, L. C. S., Demirbag, M., Bayraktar, E., Tatoglu, E., and Zaim, S. (2007). The Impact of Supply Chain Management Practices on Performance of SMEs. Industrial Management & Data Systems. Vol. 107, No. 1, pp. 103-124. DOI: 10.1108/02635570710719089
Peter, C. B., Wiktor, L. A., Joffre, S., Michael, W., and Jordan, L. (1996). A Comparison of Stated Preference Methods for Environmental Valuation. Ecological Economics. Vol. 18, Issue 3, pp. 243-253. DOI: 10.1016/0921-8009(96)00039-0
Porter, M. E. (2008). The Five Competitive Forces That Shape Strategy. Harvard Business Review, pp. 79-93
Walters, D. and Rainbird, M. (2007). Cooperative Innovation: A Value Chain Approach. Journal of Enterprise Information Management. Vol. 20, No. 5, pp. 595 -607