ผู้ป่วยโรคเรื้อรังกับการแพทย์แบบผสมผสาน

Main Article Content

พิษนุ อภิสมาจารโยธิน

บทคัดย่อ

การใช้การแพทย์แบบผสมผสานในกลุ่มผู้ป่วยโรคเรื้อรังเป็นสิ่งที่ดำรงอยู่ในสังคมไทยซึ่งแสดงให้เห็น ถึงพื้นที่ อำนาจและการดำรงอยู่ของการแพทย์แผนปัจจุบันและการแพทย์แผนโบราณในลักษณะต่าง ๆ ที่บูรณาการร่วมกัน โดยการแพทย์ผสมผสานนั้นเกี่ยวข้องกับเรื่องของการดูแลสุขภาพแบบองค์รวม การส่งเสริมสุขภาพ ความเป็นธรรมชาติ ความปลอดภัย การเป็นเสมือนผู้บำบัด การลดค่าใช้จ่าย และการเป็นตัวเลือกและทางเลือก ซึ่งบทความนี้ต้องการสะท้อนให้เห็นว่าการให้บริการทางการแพทย์ ในสังคมไทยนั้นควรที่จะมีการผสมผสานระหว่างองค์ความรู้ของการแพทย์ทั้งสองระบบอย่างสมบูรณ์ แบบเต็มที่มากกว่าที่จะใชเป็นแค่เพียงแคตั่วเลือกหรือเป็นแค่ทางเลือกเท่านั้น และควรจะไดรั้บการยอมรับ ในความแตกต่างระหว่างองค์ความรู้ข้องการแพทย์แผนไทยและการแพทย์แผนปัจจุบัน ได้แก่ ภาษา อัตลักษณ์ และญาณวิทยา ซึ่งจะช่วยพัฒนาการให้บริการทางด้านการดูแลสุขภาพของไทย และการบริหารจัดการ องค์ความรู้ร่วมกันระหว่างการแพทย์แผนโบราณและการแพทย์แผนปัจจุบัน เพื่อความยั่งยืนของการให้ บริการสุขภาพแบบองค์รวมสำหรับผู้ป่วยโรคเรื้อรังได้อย่างแท้จริง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อภิสมาจารโยธิน พ. (2018). ผู้ป่วยโรคเรื้อรังกับการแพทย์แบบผสมผสาน. วารสาร มทร.อีสาน ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), 150–156. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RMUTI_SS/article/view/189574
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์. (2545). วิถีชุมชน: คู่มือการเรียนรู้ที่ทำให้งานชุมชนง่าย ได้ผลและสนุก. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข

ประเวศ วะสี. (2549). ยุคที่ 2 ของการสาธารณสุขไทย: ระบบบริการสุขภาพที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: สถาบันพัฒนาและรับรองคุณภาพโรงพยาบาล (พรพ.)

ปาริชาติ ชัยธรรม. (2550). การใช้การรักษาแบบผสมผสานและการแพทย์ทางเลือกของผู้ป่วยไมเกรนในสถาบันประสาทวิทยา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพยาบาลศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่ มหาวิทยาลัยมหิดล

พิษนุ อภิสมาจารโยธิน. (2557). รูปแบบการใช้การแพทย์แบบผสมผสานของผู้ป่วยโรคระบบกล้ามเนื้อและโครงร่าง ในจังหวัดนครปฐม. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย. ปีที่ 34, ฉบับที่ 4, หน้า 171-189

พิษนุ อภิสมาจารโยธิน. (2560). ความท้าทายในการบริหารระบบสุขภาพชุมชนของไทย: การศึกษานำร่องในจังหวัดนครสวรรค์ ประเทศไทย. วารสาร มทร.อีสาน ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ปีที่ 4, ฉบับที่ 2, หน้า 61-76

เพ็ญจันทร์ เชอร์เรอร์. (2551). ระบบสุขภาพภาคประชาชนกับความเจ็บป่วยเรื้อรัง: สถานะความรู้และทิศทางการวิจัย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล

สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ. (2547). คู่มือทางสังคมและมานุษยวิทยาในงานบริการสุขภาพ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข

Anderson G, Horvath J. (2007). The Growing Burden of Chronic Disease in America, Public Health Reports, May-June 2004. United States of America.

Kathleen, R. and Carol, L. (2003). Complementary and Alternative Medicine Therapies. United States of America: Elsevier Science.

Aphisamacharayothin, P. (2014). Discursive Practices of Thai Traditional Medicine in Hospital: Case Study of District Hospital in Nakhon Pathom Province. International Journal of Behavioral Science. Vol. 9, No. 1, pp. 67-82