ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความสุขของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ฝ่ายมัธยม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสุข และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความสุขของนักเรียนระดับชั้น มัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ฝ่ายมัธยม กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับ ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น (อายุ 12 - 15 ปี) จำนวน 300 คน ได้มาจากสุ่มห้องเรียนจำนวน 10 ห้อง ๆ ละ 30 คน โดยวิธีสุ่ม อย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถามแบ่ง ออกเป็น 2 ตอน คือ ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับ ความสุข และแบบวัดความสุขของวัยรุ่น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ไคสแควร์ และการวิเคราะห์ถดถอยโลจิสติกส์ ผลการวิจัยพบว่า นักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น มีค่าเฉลี่ยของคะแนนความสุขเท่ากับ 4.31 หมายถึงมีความสุขอยู่ในระดับมาก และเมื่อเปรียบเทียบตามเกณฑ์ของกรมสุขภาพจิตพบว่า นักเรียนส่วนใหญ่ร้อยละ 89.0 มีระดับความสุข อยู่ในเกณฑ์ปกติในขณะที่ร้อยละ 11.0 มีระดับความสุขน้อยกว่าคนทั่วไป ส่วนปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับ ความสุขพบว่า คะแนนเฉลี่ยสะสม สถานภาพสมรสของบิดา - มารดา ลักษณะบุคลิกภาพแบบผู้นำและ การมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อน สามารถอธิบายความผันแปรของโอกาสที่จะมีความสุขในระดับน้อยกว่า คนทั่วไปร้อยละ 36.10 ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ส่วนปัจจัยอื่น ๆ ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติคือ เพศ อาชีพของบิดา - มารดา ลักษณะที่อยู่อาศัย จำนวนเงินที่นักเรียนได้รับเป็นค่าใช้จ่ายต่อเดือน ลักษณะการอยู่อาศัยร่วมกันกับผู้ปกครองในครอบครัว บุคคลที่มักจะปรึกษาหรือขอความช่วยเหลือ การมีความสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัวและการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณครู ผลการศึกษามีประโยชน์ช่วยใน การวางแผน และกำหนดโปรแกรมการส่งเสริมความสุขของนักเรียนได้
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานและคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
เกสร มุ้ยจีน. (2559). การสร้างความสุขด้วยจิตวิทยาเชิงบวก. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. ปีที่ 24, ฉบับที่ 4, หน้า 673-681
ขวัญจิต มหากิตติคุณ, พิเชษฐ์ สุวรรณจินดา, และวีณา คันฉ้อง. (2559). ความสุขของนักเรียนวัยรุ่น. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์. ปีที่ 36, ฉบับที่ 1, หน้า 87-97
เรวดี เพชรศิราสัณห์, ศิริอร สินธุ, สายฝน เอกวรางกูร, อุไร จเรประพาฬ, และเจนเนตร พลเพชร. (2550). ความสุขและวิถีการสร้างเสริมสุขภาพ: ความต้องการที่แตกต่างระหว่างคนสามวัยในครอบครัวไทย. วารสารพยาบาล. ปีที่ 56, ฉบับที่ 1-2, หน้า 11-12
รศรินทร์ เกรย์, วรชัย ทองไทย และเรวดี สุวรรณนพเก้า. (2553). ความสุขเป็นสากล. กรุงเทพฯ จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์
ลัดดาวัลย์ ธีรภาพชัยศรี. (2554). ความสุขในนักเรียนมัธยมศึกษา. เอกสารการประชุมวิชาการสุขภาพจิตนานาชาติครั้งที่ 10 และการประชุมวิชาการพัฒนาสติปัญญาเด็กไทย ครั้งที่ 8 ประจำปี 2554. หน้า 254. Available (http://www.jvkk.go.th/researchnew/qrresearch.asp?code=0103502)
วรรัตน์ กัจฉมาภรณ์, กิตติพงษ์ ดงแสง, กุลญาดา สมทรัพย์, ฐปนวงศ์ มิตรสูงเนิน, ทศพล อารีจิตรานุสรณ์, ปิยธิดา คูหิรัญญรัตน์, และศรีนอ้ ย มาศเกษม. (2550). ระดับความสุขและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน จังหวัดขอนแก่น ปีการศึกษา 2549. ศรีนครินทร์เวชสาร. ปีที่ 22, ฉบับที่ 3, หน้า 254-260
วิเชียร เกตุสิงห์. (2538). ค่าเฉลี่ยและการแปลความหมาย. ข่าวสารวิจัยทางการศึกษา. ปีที่ 18, ฉบับที่ 3, หนา้ 8 - 11
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต. (2551). ความสุขของวัยรุ่น, ประชากรและการพัฒนา. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. ปีที่ 28, ฉบับที่ 3, Available (http://www.popterms.mahidol.ac.th/newsletter/showarticle.php?articleid=67)
Brislin, R.W. (1970). Back-Translation for Cross-Cultural Research. Journal Cross-Cult Psychology. Vol. 1, Issue 3, pp. 185-216. DOI: 10.1177/135910457000100301
Conbach, L. J. (1984). Essential of Psychology and Education. New York: Mc-Graw Hill
Gray, R. S., Chamratrithirong, A., Pattaravanich, U., and Prasartkul, P. (2013). Happiness Among Adolescent Students in Thailand: Family and Non-Family Factors. Social Indicator Research. Vol. 110, No. 2, pp. 703-719
Green, L. and Krueter, M. (1999). Health Program Planning: An Educational and Ecological Approach. Bostion: McGraw-Hill. Available (https://www.gotoknow.org/posts/115416)
Heizomi, H., Allahverdipour, H., Jafarabadi, M. A., and Safaian. A. (2015). Happiness and Its Relation to Psychological Well-Being of Adolescents. Asian Journal of Psychiatry. Vol. 16, pp. 55-60. DOI: 10.1016/j.ajp.2015.05.037
Hills, P. and Argyle, M. (2002). The Oxford Happiness Questionnaire: A Compact Scale for the Measurement of Psychological Well-Being. Personality and Individual Diff erences. Vol. 33, Issue 7, pp. 1071-1082. DOI: 10.1016/S0191-8869(01)00213-6
Holder, M. D., Coleman, B., and Singh, K. (2012). Temperament and Happiness in India. Journal of Happiness Studies. Vol. 13, Issue 2, pp. 261-274. DOI: 10.1007/s10902-011-9262-x
Kok, J. K., Goya, L. Y., and Gan, C. C. (2015). Meaningful Life and Happiness: Perspective from Malaysian Youth. The Social Science Journal. Vol. 52, Issue 1, pp. 69-77. DOI: 10.1016/j.soscij.2014.10.002
Krejcie, R. V. and Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Education and Psychological Measurement. Vol. 30, Issue 3, pp. 607-610
Liaghatdar, M. J., Jafari, E., Abedi, M. R., and Samiee, F. (2008). Reliability and Validity of the Oxford Happiness Inventory among University Students in Iran. The Spanish Journal of Psychology. Vol. 11, Issue 1, pp. 310-313. DOI: 10.1017/S1138741600004340
Mehrdadi, A., Sadeghian, S., Direkvand-Moghadam, A., and Hashemian, A. (2016). Factors Aff ecting Happiness: A Cross-Sectional Study In The Iranian Youth. Journal of Clinical and Diagnostic Research. Vol. 10, Issue 5, pp. VC01-VC03. DOI: 10.7860/JCDR/2016/17970.7729
Uusitalo-Malmivaara, L. (2014). Happiness Decreases During Early Adolescence-A Study on 12-And 15-Year-Old Finnish Students. Psychology. Vol. 5, No. 6, pp. 541-555. DOI: 10.4236/psych.2014.56064
