ปัญหาการเรียนการสอนวิชาคณิตศาสตร์และสถิติที่ใช้ในชีวิตประจำวันของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา ในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตกาฬสินธุ์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อการศึกษาระดับปัญหาการเรียนวิชาคณิตศาสตร์และสถิติที่ใช้ในชีวิตประจำวัน 5 ด้าน คือ การเรียน อาจารย์ผู้สอน กิจกรรมการเรียนการสอน การประเมินผล และด้านปัจจัยสนับสนุนการเรียนการสอน และเพื่อเปรียบเทียบระดับการเรียน จำแนกตามตัวแปรระดับการศึกษา เพศ และคณะ ตลอดจนเพื่อทราบความต้องการของนักศึกษาและแนวทางแก้ไขปัญหาการจัดการเรียนการสอน กลุ่มตัวอย่าง เป็นนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียน 1/2557 รวมทั้งสิ้น 142 คนโดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิจากประชากร 302 คน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่าตามวิธีการของลิเคอร์ท (Likert) และแบบสอบถามแบบเลือกตอบและแบบปลายเปิดการวิเคราะห์ข้อมูล โดยหาค่าร้อยละ ค่าคะแนนเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่าง โดยใช้การทดสอบที (t-test) และการทดสอบเอฟ (f-test) ในกรณีพบความแตกต่างเป็นรายคู่ ทดสอบด้วยวิธีการของนิ้วแมน - คูลส์ (Newman -Keule) พบว่าระดับปัญหาการเรียนโดยภาพรวมแต่ละด้านอยู่ในระดับปานกลาง จำแนกตามตัวแปร ระดับการศึกษา และเพศ พบว่าโดยภาพรวมแต่ละด้านไม่แตกต่างกัน ยกเว้นปัญหาด้านการประเมินผลการเรียน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ด้านคณะพบว่าโดยภาพรวมด้านกิจกรรมการเรียนการสอน ด้านการประเมินผลการเรียน และด้านปัจจัยสนับสนุนการเรียนการสอน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05ในขณะที่ระดับปัญหาด้านการเรียนของนักศึกษาและด้านอาจารย์ผู้สอนไม่แตกต่างกัน จากข้อเสนอแนะของนักศึกษากลุ่มตัวอย่างพบว่า ความต้องการและแนวทางแก้ไขปัญหาการจัดการเรียนการสอนวิชาคณิตศาสตร์และสถิติที่ใช้ในชีวิตประจำวันของนักศึกษา คือ อาจารย์ควรอธิบายบทเรียนอย่างซัดเจนสอนเนื้อหาช้า ๆ มีกิจกรรมสอนเสริม เพิ่มจำนวนครั้งในการสอบให้มากขึ้นและจัดเอกสารประกอบการเรียนพร้อมเขียนคำอธิบายอย่างละเอียดชัดเจน