ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวและความพึงพอใจที่ส่งผลต่อความภักดีของนักท่องเที่ยว ในนครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
มิ.ย. 28, 2019
คำสำคัญ:
ภาพลักษณ์การท่องเที่ยว ความพึงพอใจ ความภักดีของนักท่องเที่ยว
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาพลักษณ์การท่องเที่ยวและความพึงพอใจที่ส่งผลต่อความภักดี ของนักท่องเที่ยวในนครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว โดยมีกลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติจำนวน 422 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้ ในการวิจัย โดยการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ ค่าความสัมพันธ์ของเพียร์สันและการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่าความพึงพอใจด้านสิ่งอำนวยความสะดวกส่งผล ต่อความภักดีของนักท่องเที่ยวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และภาพลักษณ์การท่องเที่ยว ด้านภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวโดยรวม และความพึงพอใจด้านแหล่งท่องเที่ยวส่งผลต่อความภักดีของ นักท่องเที่ยวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ทั้งนี้ตัวแปรอิสระทุกตัวสามารถร่วมกันพยากรณ์ ความภักดีของนักท่องเที่ยวได้ร้อยละ 34.8 (AdjR2 = 0.348)
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ใสมณี ต., & นิลพลับ ช. (2019). ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวและความพึงพอใจที่ส่งผลต่อความภักดีของนักท่องเที่ยว ในนครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสาร มทร.อีสาน ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(1), 126–141. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RMUTI_SS/article/view/199527
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานและคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงแถลงข่าว วัฒนธรรม และท่องเที่ยวนครหลวงเวียงจันทน์. (2559). บทรายงานสถิติการท่องเที่ยวของ สปป.ลาว ปี ค.ศ. 2016. นครหลวงเวียงจันทน์: กระทรวงแถลงข่าว วัฒนธรรม และท่องเที่ยว
กันฑิมาลย์ จินดาประเสริฐ. (2556). ความสัมพันธ์และผลกระทบของแรงจูงใจที่มีต่อความพึงพอใจและความจงรักภักดีต่อจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่กลับมาเที่ยวซํ้าของการท่องเที่ยวชายแดนไทย - ลาว. ปริญญาปรัชญาดุษฎีมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยวและการโรงแรม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
เกศสุณีย์ สุขพลอย. (2558). การเปรียบเทียบภาพลักษณ์ของแหล่งท่องเที่ยวและผลกระทบต่อการบอกต่อของแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดตรังและจังหวัดสตูลในมุมมองของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการท่องเที่ยวและโรงแรม. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
จงจินต์ เจิมจอหอ. (2560). คุณค่าตราสินค้าเฮ้าส์แบรนด์ที่ส่งผลต่อความภักดีของลูกค้าในเขตอำเภอเมืองจังหวัดนครราชสีมา. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
จิตตินันท์ เดชะคุปต์. (2551). เอกสารการสอนชุดวิชาจิตวิทยาการบริการ Psychology for the Hospitality Industry. (พิมพ์ครั้งที่ 14). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
โชคนิติ แสงลออ. (2557). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุความจงรักภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยวในภาคตะวันออกของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิตสาขาวิชาการวิจัยและสถิติทางวิทยาการปัญญา. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา
ณัฐพล สิริพรพิสุทธ์ิ. (2558). องค์ประกอบของภาพลักษณ์การท่องเที่ยวในจังหวัดหนองคายที่มีผลต่อความพึงพอใจและความภักดีของนักท่องเที่ยวชาวไทย. หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการท่องเที่ยวและโรงแรม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ณัฐนันท์ พฤฒิจิระวงศ์. (2557). การรับรู้คุณภาพบริการ และความพึงพอใจในการบริการที่ส่งผลต่อความภักดีในการใช้บริการกรณีศึกษานักท่องเที่ยวในสวนสัตว์เชียงใหม่. วิทยานิพนธ์หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ธนกฤตา วรรัตน์โภคา. (2553). ผลกระทบของกลยุทธ์การตลาดธุรกิจท่องเที่ยวส่งเสริมสุขภาพที่มีต่อความจงรักภักดีของลูกค้ากลุ่มเจเนอเรชั่นบี. สาขาวิชาเทคโนโลยีการจัดการ สำนักวิชาเทคโนโลยีสังคม. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี
ธิญาดา แก้วชนะ. (2557). การศึกษาทัศนคติที่มีต่อภาพลักษณ์การท่องเที่ยวจังหวัดสงขลาในทรรศนะของนักท่องเที่ยวชาวมาเลเซีย. วารสารราชมงคลล้านนา. ปีที่ 2, ฉบับที่ 2, หน้าที่ 1-15
นิศา ชัชกุล. (2557). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัย: แนวทางปฏิบัติสู่ความสำเร็จ. กรุงเทพฯ: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์ มีเดีย
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2555). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 3). นนทบุรี: หจก.เฟริ์นเข้าหลวง พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง
ฤดี หลิมไพโรจน์ และไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2558). อิทธิพลของภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อความตั้งใจกลับมาเที่ยวซํ้าที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ปีที่ 2, ฉบับที่ 6, หน้าที่ 448-460
วิวัฒน์ จันทร์กิ่งทอง. (2555). ตัวแบบสมการโครงสร้างของปัจจัยที่ส่งผลต่อความภักดีของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่ออุทยานแห่งชาติทางบกในภาคใต้ของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาปรัชญาดุษฎีมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
สุกัญญา ดวงอุปมา. (2557). ผลกระทบของความพึงพอใจที่มีต่อความจงรักภักดีของนักท่องเที่ยว: แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปีที่ 33, ฉบับที่ 6, หน้าที่ 353-360
Baloglu, S. and McCleary, K. W. (1999). A Model of Destination Image Formation. Annuals of Tourism Research. Vol. 26, Issue 4, pp. 868-897. DOI: 10.1016/S0160-7383(99)00030-4
Cochran, W. G. (1997). Sampling Techniques. 3rd ed New York: Wiley
Cooper, C., Fletcher, J., Gilbert, D., and Wanhill, S. (1993). Tourism Principles and Practice. (2nd ed.). Harlow, Essex: Addison Wesley Longman
Echtner, C. M., and Ritchie, J. R. B. (2003). U.S. International Pleasure Travelers Images of Four Mediterranean Destinations: A Comparison of Visitors and Nonvisitors. Journal of Travel Research. Vol. 38, Issue 2, pp. 144-152. DOI: 10.1177/004728759903800207
Kozak, M. and Decrop, A. (2009). Handbook of Tourist Behavior: Theory and Practice. New York: Routledge
Munhurrun, P. R., Seebaluck, V. N., and Naido, P. (2015). Examing the Structural Relationships of Destination Image, Perceived Value, Tourist Satisfaction and Loyalty: Case of Mauritius. Procedia - Social and Behavioral Sciences. Vol. 175, pp. 252-259. DOI: 10.1016/j.sbspro.2015.01.1198
Robinson, E. J. (1969). Public Relation and Survey Research. New York: Appleton Century Crofts
Robinson, S. and Etherington, L. (2006). Customer Loyalty: A Guide for Time Traveler. New York: Palgrave Macmillan
Rovinelli, R. J. and Hambleton, R. K. (1977). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Dutch Journal of Educational Research. Vol. 2, pp. 49-60
กันฑิมาลย์ จินดาประเสริฐ. (2556). ความสัมพันธ์และผลกระทบของแรงจูงใจที่มีต่อความพึงพอใจและความจงรักภักดีต่อจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่กลับมาเที่ยวซํ้าของการท่องเที่ยวชายแดนไทย - ลาว. ปริญญาปรัชญาดุษฎีมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยวและการโรงแรม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
เกศสุณีย์ สุขพลอย. (2558). การเปรียบเทียบภาพลักษณ์ของแหล่งท่องเที่ยวและผลกระทบต่อการบอกต่อของแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดตรังและจังหวัดสตูลในมุมมองของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการท่องเที่ยวและโรงแรม. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
จงจินต์ เจิมจอหอ. (2560). คุณค่าตราสินค้าเฮ้าส์แบรนด์ที่ส่งผลต่อความภักดีของลูกค้าในเขตอำเภอเมืองจังหวัดนครราชสีมา. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
จิตตินันท์ เดชะคุปต์. (2551). เอกสารการสอนชุดวิชาจิตวิทยาการบริการ Psychology for the Hospitality Industry. (พิมพ์ครั้งที่ 14). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
โชคนิติ แสงลออ. (2557). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุความจงรักภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยวในภาคตะวันออกของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิตสาขาวิชาการวิจัยและสถิติทางวิทยาการปัญญา. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา
ณัฐพล สิริพรพิสุทธ์ิ. (2558). องค์ประกอบของภาพลักษณ์การท่องเที่ยวในจังหวัดหนองคายที่มีผลต่อความพึงพอใจและความภักดีของนักท่องเที่ยวชาวไทย. หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการท่องเที่ยวและโรงแรม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ณัฐนันท์ พฤฒิจิระวงศ์. (2557). การรับรู้คุณภาพบริการ และความพึงพอใจในการบริการที่ส่งผลต่อความภักดีในการใช้บริการกรณีศึกษานักท่องเที่ยวในสวนสัตว์เชียงใหม่. วิทยานิพนธ์หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ธนกฤตา วรรัตน์โภคา. (2553). ผลกระทบของกลยุทธ์การตลาดธุรกิจท่องเที่ยวส่งเสริมสุขภาพที่มีต่อความจงรักภักดีของลูกค้ากลุ่มเจเนอเรชั่นบี. สาขาวิชาเทคโนโลยีการจัดการ สำนักวิชาเทคโนโลยีสังคม. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี
ธิญาดา แก้วชนะ. (2557). การศึกษาทัศนคติที่มีต่อภาพลักษณ์การท่องเที่ยวจังหวัดสงขลาในทรรศนะของนักท่องเที่ยวชาวมาเลเซีย. วารสารราชมงคลล้านนา. ปีที่ 2, ฉบับที่ 2, หน้าที่ 1-15
นิศา ชัชกุล. (2557). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัย: แนวทางปฏิบัติสู่ความสำเร็จ. กรุงเทพฯ: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์ มีเดีย
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2555). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 3). นนทบุรี: หจก.เฟริ์นเข้าหลวง พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง
ฤดี หลิมไพโรจน์ และไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2558). อิทธิพลของภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อความตั้งใจกลับมาเที่ยวซํ้าที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ปีที่ 2, ฉบับที่ 6, หน้าที่ 448-460
วิวัฒน์ จันทร์กิ่งทอง. (2555). ตัวแบบสมการโครงสร้างของปัจจัยที่ส่งผลต่อความภักดีของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่ออุทยานแห่งชาติทางบกในภาคใต้ของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาปรัชญาดุษฎีมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
สุกัญญา ดวงอุปมา. (2557). ผลกระทบของความพึงพอใจที่มีต่อความจงรักภักดีของนักท่องเที่ยว: แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปีที่ 33, ฉบับที่ 6, หน้าที่ 353-360
Baloglu, S. and McCleary, K. W. (1999). A Model of Destination Image Formation. Annuals of Tourism Research. Vol. 26, Issue 4, pp. 868-897. DOI: 10.1016/S0160-7383(99)00030-4
Cochran, W. G. (1997). Sampling Techniques. 3rd ed New York: Wiley
Cooper, C., Fletcher, J., Gilbert, D., and Wanhill, S. (1993). Tourism Principles and Practice. (2nd ed.). Harlow, Essex: Addison Wesley Longman
Echtner, C. M., and Ritchie, J. R. B. (2003). U.S. International Pleasure Travelers Images of Four Mediterranean Destinations: A Comparison of Visitors and Nonvisitors. Journal of Travel Research. Vol. 38, Issue 2, pp. 144-152. DOI: 10.1177/004728759903800207
Kozak, M. and Decrop, A. (2009). Handbook of Tourist Behavior: Theory and Practice. New York: Routledge
Munhurrun, P. R., Seebaluck, V. N., and Naido, P. (2015). Examing the Structural Relationships of Destination Image, Perceived Value, Tourist Satisfaction and Loyalty: Case of Mauritius. Procedia - Social and Behavioral Sciences. Vol. 175, pp. 252-259. DOI: 10.1016/j.sbspro.2015.01.1198
Robinson, E. J. (1969). Public Relation and Survey Research. New York: Appleton Century Crofts
Robinson, S. and Etherington, L. (2006). Customer Loyalty: A Guide for Time Traveler. New York: Palgrave Macmillan
Rovinelli, R. J. and Hambleton, R. K. (1977). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Dutch Journal of Educational Research. Vol. 2, pp. 49-60
