การจัดประเภทแหล่งท่องเที่ยว และการสร้างเส้นทางการท่องเที่ยววัฒนธรรมเชิงสร้างสรรค์อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท

Main Article Content

ปริญญา นาคปฐม
ณรงค์ พลรักษ์
เยี่ยมพล โชติปัญญาธรรม
หทัยพัจณ์ พึ่งพุ่มแก้ว

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจ รวบรวม จัดประเภท และสร้างเส้นทางการท่องเที่ยววัฒนธรรมเชิงสร้างสรรค์ อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการวิจัยปฏิบัติการ แบบมีส่วนร่วมของชุมชน การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม การสำรวจสถานที่ท่องเที่ยว และการวิเคราะห์เอกสารที่เกี่ยวข้องอำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท ด้วยการวิเคราะห์แบบจำแนกชนิดข้อมูลในระดับมหภาคนักวิจัยได้ลงพื้นที่สำรวจแหล่งท่องเที่ยวมีจำนวน 44 แห่ง พบว่ามีแหล่งท่องเที่ยวจำนวน 36 แห่ง สามารถพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยววัฒนธรรมเชิงสร้างสรรค์ของอำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท โดยสามารถนำมาจัดกลุ่มประเภทการท่องเที่ยววัฒนธรรมเชิงสร้างสรรค์ออกได้ 4 ประเภท ได้แก่ 1) ประวัติศาสตร์และร่องรอยทางประวัติศาสตร์จำนวน 6 แห่ง 2) ศิลปะ หัตถกรรม ประติมากรรม ภาพวาด ปูนปั้น และแกะสลักจำนวน 3 แห่ง 3) ศาสนา รวมถึงพิธีกรรมต่าง ๆ ทางศาสนาจำนวน 10 แห่ง และ 4) ภูมิปัญญาท้องถิ่นที่นำมาใช้เฉพาะท้องถิ่นจำนวน 17 แห่ง นอกจากนี้แหล่งท่องเที่ยววัฒนธรรมเชิงสร้างสรรค์ทั้ง 36 แห่ง สามารถจัดเส้นทางการท่องเที่ยวได้ 3 เส้นทาง ประกอบด้วย 1) เส้นทาง การท่องเที่ยววัฒนธรรมด้านประวัติศาสตร์เชิงสร้างสรรค์ 2) เส้นทางการท่องเที่ยววัฒนธรรมด้านวิถีชีวิตเกษตรกรรมเชิงสร้างสรรค์ และ 3) เส้นทางการท่องเที่ยววัฒนธรรมด้านประเพณีเชิงสร้างสรรค์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
นาคปฐม ป. ., พลรักษ์ ณ., โชติปัญญาธรรม เ. ., & พึ่งพุ่มแก้ว ห. (2020). การจัดประเภทแหล่งท่องเที่ยว และการสร้างเส้นทางการท่องเที่ยววัฒนธรรมเชิงสร้างสรรค์อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท. วารสาร มทร.อีสาน ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 45–63. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RMUTI_SS/article/view/210175
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
ประวัติผู้แต่ง

ปริญญา นาคปฐม, วิทยาลัยนานาชาติ มหาวิทยาลัยบูรพา

International Hospitality and Tourism Managment

เอกสารอ้างอิง

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2556). ท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. เข้าถึงเมื่อ (6 สิงหาคม 2560). เข้าถึงได้จาก (http://tourisminvest.tat.or.th/งานวิจัย/การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์)

ไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว, สมยศ วัฒนากมลชัย และฤดี หลิมไพโรจน์. (2555). การพัฒนานโยบายการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมสำหรับจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ปทุมธานีและนนทบุรี. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย

ฉันทัช วรรณถนอม. (2554). การวางแผนและการจัดนำเที่ยว. กรุงเทพฯ: วิรัตน์ เอ็ดดูเคชั่น

ณรงค์ พลีรักษ์ และปริญญา นาคปฐม. (2560). การศึกษาโอกาสในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกของประเทศไทย. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา

ธีระ สินเดชารักษ์ และนาฬิกอติภัค แสงสนิท. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: การรับรู้ของนักท่องเที่ยวความพร้อมของเจ้าของกิจการ และความเป็นไปได้ของการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในประเทศไทย. เข้าถึงเมื่อ (10 กันยายน 2559). เข้าถึงได้จาก (http://www.dasta.or.th/th/theory/1615-การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์-การรับรู้ของนักท่องเที่ยว-html)

นิษฐา ปั้นจีน. (2558). อำเภอมโนรมย์. dConnect Magazine. ปีที่ 1, ฉบับที่ 1, หน้า 124

บังอร ฉัตรรุ่งเรือง. (2554). การวางแผนและการจัดรายการนำเที่ยว. กรุงเทพฯ: สยาม บุ๊คส์

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ภูริวัจน์ เดชอุ่ม. (2556). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: กรอบแนวคิดสู่แนวทางปฏิบัติสำหรับประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย. ปีที่ 33, ฉบับที่ 2, หน้า 329-364

ภัยมณี แก้วสง่า และนิศาชล จำนงศรี. (2555). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: ทางเลือกใหม่ของการท่องเที่ยวไทย. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี. ปีที่ 6, ฉบับที่ 1, หน้า 93-111

ยุวดี นิรัตน์ตระกูล. (2554). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: ต่อยอด เพิ่มคุณค่า หาจุดต่าง. เข้าถึงเมื่อ (1 กันยายน 2559). เข้าถึงได้จาก (http://www.etatjournal.com/upload/245/9_Creative_Tourism.pdf)

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2561). แนวโน้มเศรษฐกิจ และการท่องเที่ยวปี 2561. เข้าถึงเมื่อ (1 พฤศจิกายน 2561). เข้าถึงได้จาก (http://ttaa.or.th/wp-content/uploads/2017/09/เศรษฐกิจและการท่องเที่ยว1802561.pdf)

สาโรช เผือกบัวขาว และเฉลียว บุรีภักดี. (2561). แนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. Veridian E-Journal, Silpakorn University. ปีที่ 11, ฉบับที่ 2, หน้า 1672-1684

องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2556). การจัดการการท่องเที่ยวสร้างสรรค์เชิงวัฒนธรรม. เข้าถึงเมื่อ (9 กันยายน 2560). เข้าถึงได้จาก (http://www.dasta.or.th/creativetourism/th/article/156-notice4.html)

อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท. (ม.ป.ป.). อำเภอต่าง ๆ ของจังหวัดชัยนาท. เข้าถึงเมื่อ (9 กันยายน 2560). เข้าถึงได้จาก (http://chainat.webs.com/manorom.html)

Nakpathom, P. (2017). Principle of Tour Guiding. Chonburi: Burapha University International College

Richards, G. (2011). Creativity and Tourism: State of the Art. Annals of Tourism Research. Vol. 38, No. 4, pp. 1225-1253

UNESCO. (2006). Towards Sustainable Strategies for Creative Tourism. Access (6 August 2017). Available (http://unesdoc.unesco.org/images/0015/001598/159811e.pdf)

UNESCO. (n.d.). Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage. Access (6 August 2017). Available (http://whc.unesco.org/en/conventiontext)