ศักยภาพอาหารท้องถิ่นและแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่นอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาศักยภาพอาหารท้องถิ่นของอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช และเสนอแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่นของอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช รวบรวมข้อมูลจากเอกสาร หนังสือ ตำรา บทความ เอกสารอิเล็กทรอนิกส์ งานวิจัยที่เกี่ยวข้องและการสนทนากลุ่มผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหารท้องถิ่นของอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช กับผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวเชิงอาหาร การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้หลักการอุปมาน สำหรับความเที่ยงตรงของข้อมูลใช้วิธีการตรวจสอบความเที่ยงตรงตามเนื้อหาในการตรวจสอบคุณภาพด้านความเที่ยงตรง ผลการศึกษาพบว่า ศักยภาพอาหารท้องถิ่นของอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ประกอบด้วย ด้านความยากง่ายในการพบอาหารท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นแหล่งที่ตั้งของแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญและมีชื่อเสียง ส่งผลให้มีผู้ประกอบการกิจการร้านอาหารและภัตตาคารจำนวนมาก ด้านโอกาสในการใช้อาหารท้องถิ่นในการดึงดูดนักท่องเที่ยว นิยมนำอาหารท้องถิ่นมาเสนอ เพื่อดึงดูดใจแก่นักท่องเที่ยวโดยการจัดกิจกรรมพิเศษเพื่อส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยว และสร้างการรับรู้เกี่ยวกับอาหารท้องถิ่น ด้านการแสดงถึงวัฒนธรรมการกินของอาหารท้องถิ่น ในปัจจุบันยังคงพบวัฒนธรรมการกินอาหารท้องถิ่นในงานอีเวนต์ด้านวัฒนธรรมและงานอีเวนต์เฉพาะบุคคล ด้านการใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น มีการนำวัตถุดิบในท้องถิ่นมาเป็นวัตถุดิบหลักในการประกอบอาหารทั้งวัตถุดิบของอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราชประกอบด้วย แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่น จากพืชและวัตถุดิบจากสัตว์ ด้านเอกลักษณ์ของท้องถิ่น มีความโดดเด่นและเป็นเอกลักษณ์ในด้านรสชาติที่เผ็ดมากกว่าอาหารในภูมิภาคอื่นของประเทศไทยและแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่น ด้านความยากง่ายในการพบอาหารท้องถิ่น แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่นด้านโอกาส ในการใช้อาหารท้องถิ่นในการดึงดูดนักท่องเที่ยวแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่น ด้านการแสดงถึงวัฒนธรรมการกินของอาหารท้องถิ่นแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่น ด้านการใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น และแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารท้องถิ่นด้านเอกลักษณ์ของท้องถิ่น
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานและคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กฤชณัท แสนทวี. (2562). แนวทางการสร้างภาพลักษณ์ประเทศไทยสู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอาหาร ในกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียน. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม. ปีที่ 7 ฉบับที่ 62 หน้า 59-70
กฤช เหลือลมัย. (2566). ค้นต้นตำรับ “แกงเหลือง” แกงส้มปักษ์ใต้ฉบับคนกรุง มาจากไหน พร้อมสูตรเด็ด. เข้าถึงเมื่อ (24 กุมภาพันธ์ 2567). เข้าถึงได้จาก (https://www.silpa-mag.com/from-the-fingertip/article_19464)
กัลยา กิจบุญชู, สุนาฎ เตชางาม และชนิดา ปโชติการ. (2551). อาหารพื้นบ้าน ในตำราวิชาการอาหารเพื่อสุขภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
ชลธิชา บุนนาค. (2538). วัฒนธรรมการกิน. วารสารสุทธิปริทัศน์. ปีที่ 10 ฉบับที่ 28 หน้า 36-41
ณภัทร นาคสวัสดิ์. (2563). การประยุกต์สื่อดิจิตอลแบบมัลติมีเดียออนไลน์ เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอาหารท้องถิ่นในพื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ. ปีที่ 14 ฉบับที่ 3 หน้า 107-120
เบญจมาศ ณ ทองแก้ว, ธาราทิพย์ เกิดสุวรรณ์, จิรัชยา ปรีชาชน และอํานาจ รักษาพล. (2560). การท่องเที่ยวเชิงอาหารตลาดใต้เคี่ยม จังหวัดชุมพร. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. ปีที่ 9 ฉบับที่ 6 หน้า 458-470
ปรีชา ตั้งสุขขีย์ศิริ, ณภัทร สำราญราษฎร์ และหงสกุล เมสนุกูล. (2565). แนวทางส่งเสริมการท่องเที่ยวบนพื้นฐานของซอฟต์พาวเวอร์ ด้านอาหารพื้นถิ่นจังหวัดสุโขทัย. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม. ปีที่ 4 ฉบับที่ 2 หน้า 77-89
ปวิธ ตันสกุล. (2563). แนวทางการส่งเสริมอาหารพื้นถิ่นเพื่อการท่องเที่ยวเชิงอาหารกรณีศึกษาชุมชนขนาบนาก อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. WMS Journal of Management. ปีที่ 9 ฉบับที่ 1 หน้า 81-92
พีรวิชญ์ สิงฆาฬะ และอธิป จันทร์สุริย์. (2565). การศึกษาสภาพการณ์ของการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอาหารในพื้นที่เมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ. ปีที่ 5 ฉบับที่ 1 หน้า 135-153
พฤฒิยาพร มณีรัตน์ และเกิดศิริ เจริญวิศาล. (2565). โมเดลห่วงโซ่คุณค่าในการสร้างมูลค่าวัตถุดิบท้องถิ่นสู่กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหารในจังหวัดภูเก็ต. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ปีที่ 5 ฉบับที่ 3 หน้า 813-825
พูนทรัพย์ เกตุวีระพงศ์, พระมหาสิมรัตน์ สิริธมฺโม, ธีรวัฒน์ จันทร์จำรัส และสายฝน อินศรีชื่น. (2563). การจัดการองค์ความรู้อาหารพื้นบ้านยอดนิยมเพื่อเสริมสร้างสุขภาพของผู้สูงอายุ เขตภาคเหนือตอนบน. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง. ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 หน้า 167-182
ไมตรี สุทธจิตต์. (2551). อาหารพื้นบ้าน ในตำราวิชาการอาหารเพื่อสุขภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก
สุนีย์ วัฑฒนายน. (2557). 6 อาหารท้องถิ่น วัฒนธรรมการกินแบบพื้นบ้าน สืบสานสู่อาเซียน. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 หน้า 34-44
สันฐิตา ร้อยอำแพง, ราณี อิสิชัยกุล และรชพร จันทร์สว่าง. (2566). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวไทย: กรณีศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ไทยวน จังหวัดสระบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 หน้า 281-296
สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดนครศรีธรรมราช. (2564). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดนครศรีธรรมราช พ.ศ. 2565 - 2570. นครศรีธรรมราช: สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดนครศรีธรรมราช
อภิรมย์ พรหมจรรยา, ชุติมา ต่อเจริญ และปทุมมาลัย พัฒโร. (2547). ศึกษาศักยภาพอาหารและเครื่องดื่มท้องถิ่นเพื่อการท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ พังงา และภูเก็ต. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม
อำไพ พฤติวรพงศ์กุล. (2551). อาหารพื้นบ้าน ในตำราวิชาการอาหารเพื่อสุขภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก
Denzin, N. (1978). Sociological Methods: A Sourcebook. NY: McGraw Hill
Hjalager, A. M. and Richards, G. (Eds.). (2002). Tourism and Gastronomy. London: Routledge