Community Health Studies: Synthesis Through The District Health Board

Main Article Content

Todsapon Chinjorhor
Watcharabon Buddharaksa

Abstract

This article aimed to review the status of knowledge about community public health through by synthesize related research on the operational project of the district health board. It could be divided into 4 categories included 1) efficiency evaluation and improvement projects 2) a survey of the motivations and factors leading to the success 3) The studies of collaborative governance and 4) Flexible study groups.


The results of the research showed some limitations. First, mainstream studies had established limitations in methodologies and findings under the influence of positivism. Second, the lack of critical paradigms had been the cause of insufficient questioning about the existences or known as common sense. Based on these studies, the authors suggested that further studies should be concentrated on the explanations of the connection between the unit of analysis and the bureaucratic systems of the state which often were the beginning of problems in practical level but not to be mentioned. Moreover, Thai government's health policy makers should be questioned for opening the critical perspective which lead to the improvement of better society.

Article Details

How to Cite
Chinjorhor, T., & Buddharaksa, W. (2023). Community Health Studies: Synthesis Through The District Health Board. School of Administrative Studies Academic Journal, 6(3), 198–213. retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/SASAJ/article/view/263612
Section
Academic Article

References

กระทรวงสาธารณสุข สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2547). การสาธารณสุขไทย พ.ศ. 2544–2547. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.

กระทรวงสาธารณสุข สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์. (2554). กรอบยุทธศาสตร์งานสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรค ระดับชาติปี 2554-2558. กรุงเทพฯ: สามเจริญพาณิชย์.

กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กองสนับสนุนสุขภาพภาคประชาชน. (2557). วิวัฒนาการการสาธารณสุขมูลฐานในประเทศไทย (พ.ศ.2521-พ.ศ.2557). กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

เกศรินทร์ ไหลงาม, และ สิตานนท์ เจษฎาพิพัฒน์. (2561). นวัตกรรมระบบสุขภาพระดับอำเภอ บริการสุขภาพระดับอำเภอ จังหวัดชัยนาท. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(2), 108-115.

ฉลองชัย สิทธิวัง, นิคม สุนทร, กรภัทร ขันไชย, ชาญชัย มหาวัน, นิคม อุทุมพร, เกษร ไชยวุฒิ, และ กันจน เตชนันท์. (2564). การพัฒนาความปลอดภัยทางถนนโดยใช้กลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ (พชอ.) ขับเคลื่อนการมีส่วนร่วมของชุมชนและภาคีเครือข่าย 6 อำเภอนำร่อง จังหวัดน่าน. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสุขภาพ.

ชุลีกร ด่านยุทธศิลป์, บัวพลอย พรหมแจ้ง, และ นงนุช โอบะ. (2561). การถอดบทเรียนการพัฒนาศักยภาพเครือข่ายสุขภาพระดับอำเภอเพื่อมุ่งสู่อำเภอสร้างเสริมสุขภาพ: กรณีศึกษาตำบลในเมือง อ.สวรรคโลก จ.สุโขทัย. วารสารพยาบาลและสุขภาพ, 12, 161-171.

ทวีศักดิ์ เผือกสม. (2561). เชื้อโรค ร่างกาย และรัฐเวชกรรม: ประวัติศาสตร์การแพทย์สมัยใหม่ในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นุชนาฏ หวนนากลาง, พรพจน์ ศรีดัน, อรอุมา ซองรัมย์, พิชญา สุรพลชัย, เอื้อมพร จันทร์ทอง, ธิดาศิลป์ เปลี่ยนละออ, และ ปานแก้ว ตันติรัตนกุลชัย. (2564). การประเมินผลตอบแทนทางสังคม (SROI) ของการดำเนินงาน ภายใต้คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ (พชอ.): กรณีศึกษา พชอ. 4 แห่ง. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสุขภาพ.

พัชรากาญจน์ คงทวีพันธ์. (2563). ผลการขับเคลื่อนกระบวนการพัฒนาเครือข่ายสุขภาพระดับอำเภอในการแก้ไขปัญหาความดันโลหิตสูง อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 13(2), 57-62.

ภูดิท เตชาติวัฒน์, อภิชาต วิสิทธิ์วงษ์, ไพฑูรย์ อ่อนเกตุ, พัชรินทร์ สิรสุนทร, ทวีศักดิ์ นพเกษร, วินัย ลีสมิทธิ์, และครรชิต สุขนาค. (2560). การสังเคราะห์ทางเลือกของการพัฒนาระบบบริการสุขภาพเขตเมืองเขตสุขภาพที่ 3. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสุขภาพ.

ภูดิท เตชาติวัฒน์, อรพินท์ เล่าซี้, วิชช์ เกษมทรัพย์, เกรียงศักดิ์ ธรรมอภิพล, วิชชุกร สุริยะวงศ์ไพศาล, ดุษณี ดามี, . . . จริยา ศรีกลัด. (2564). โครงการสังเคราะห์ข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อพัฒนาคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสุขภาพ.

ภาคภูมิ แสงกนกกุล. (2562). การวิเคราะห์ความเหลื่อมล้ำในระบบสุขภาพไทยช่วงเวลา พ.ศ. 2493-2539 ด้วยกรอบเศรษฐศาสตร์การเมือง. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(2), 1-37.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540. (2540, 11 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 114 ตอนที่ 55 ก, หน้า 1-99.

ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับพื้นที่ พ.ศ.2561. (2561, 9 มีนาคม 2561). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 135 ตอนพิเศษ 54 ง, หน้า 3 ข้อ 7.

ร่วม มะโนน้อม และ ยอดชาย สุวรรณวงษ์. (2564). บทบาทและภาพลักษณ์ต่อการพัฒนาด้านสาธารณสุขของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ ในมุมมองของอาสาสมัครสาธารณสุข อำเภอหนองแค จังหวัดสระบุรี. วารสารสาธารณสุขและสุขภาพศึกษา, 1(3), 61-80.

วุฒินันต์ สุดบอนิจ. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินงานของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ จังหวัดยโสธร. วารสารสุขภาพและสิ่งแวดล้อมศึกษา, 7(1), 89-95.

วุฒิชัย จริยา, อาทิตยา วังวนสินธุ์ และ ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน. (2561). ระบบสุขภาพระดับอำเภอ: ประสบการณ์ต่างประเทศและการพัฒนาในประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 12(1), 182-195.

สุรีย์ภรณ์ เลิศวัชรสกุล, และ สุทธิพร ชมภูศรี. (2562). ผลการประเมินการจัดการเครือข่ายการบริหารงานเพื่อขับเคลื่อนระบบสุขภาพระดับอำเภอ จังหวัดพะเยา. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 15(2), 64-80.

สุรพงษ์ ลักษวุธ. (2564). ภาวะผู้นาการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการดาเนินงานคณะกรรมการพัฒนา คุณภาพชีวิตระดับอาเภอ (พชอ.) จังหวัดบึงกาฬ. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 14(3), 192-206.

อนุสรณ์ ลิ่มมณี. (2561). การอธิบายกับการวิเคราะห์ทางการเมือง: แนวคิดและข้อโต้แย้งทางปรัชญาสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.

Tejativaddhana, P., Briggs, D., Singhadej, O., & Hinoguin, R. (2018). Developing primary health care in Thailand: Innovation in the use of socio-economic determinants, Sustainable Development Goals, and the district health strategy. Public Administration and Policy, 21(1), 36-49.

Kasemsup, V., Suriyawongpaisal, W., Thamma-aphiphol, K., Dammee, D., & Suthisukhon, K. (2020). Engagement of the District Health Board in Providing Preventive Measures for Chronic Kidney Disease Care in Thailand: The Perspective of a Multi-Disciplinary Team. Journal of Public Health and Development, 18(2), 1-9.

World Health Organization. (1981). Global strategy for health for all by the year 2000. Switzerland: World Health Organization.