The Causal Relationship Model of Reflection of Inspiration Values of Business Administration Program in General management, Phranakhon Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research is conducted with the aims 1) to construct a theoretical causal relationship model of the student’s inspirational value Reflection of Business Administration Program in General Management, Pranakhon Rajabhat University by using the empirical data, and 2) to examine the consistency between the model of casual relationship of the student’s inspirational value Reflection of Business Administration Program in General Management, Pranakhon Rajabhat University and the empirical data. The sample group is 403 students of Business Administration program in General Management selected by simple random sampling technique. Data was collected by an online questionnires with approval reliability of .986. Statistics based on percentage, mean, skewness, kurtosis, analysis of the correlation coefficient Pearson, factor analysis, and Path Analysis to determine the causal relationship with structural equation modeling. By using the Social Science program.
The results showed that: there were four factors that affect the reflection of an inspirational value: the supporting activities, the primary activities, an inspirational teacher and the program values. Each factor has affected the student’s inspirational value Reflection with statistical significantly at the .001 level.
Article Details
ลิขสิทธิ์
References
ไข่มุกด์ วิกรัยศักดา และ เฉลิมชัย กิตติศักดิ์นาวิน. (2562). ความสำคัญของประสบการณ์ลูกค้าในธุรกิจบริการ การสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันทางการตลาดในโลกอนาคต. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 12(2), 537-554.
ไข่มุกด์ วิกรัยศักดา และ พิทักษ์ ศิริวงศ์. (2559). แนวปฏิบัติที่ดีสู่การบริการเชิงสร้างสรรค์ ของโรงแรมระดับ 5 ดาว กรุงเทพมหานคร. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(3), 131-150.
คณะกรรมการพัฒนาการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏ. (2562). คู่มือประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ระดับอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏ พ.ศ. 2562. กรุงเทพฯ: เค.พี.จันทรเกษม.
ชิรวัฒน์ นิจเนตร. (2560). การวิจัยพัฒนารูปแบบทางสังคมศาสตร์และการศึกษา. วารสาร ราชภัฏสุราษฏร์ธานี, 4(2), 71-102.
ชื่นจิตต์ แจ้งเจนกิจ. (2549). กลยุทธ์การบริหารประสบการณ์ลูกค้า. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ยูเรก้า.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2560). เทคนิคการสร้างเครื่องมือวิจัย: แนวทางการนำไปใช้อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
ณิชชา โชคพิทักษ์กลุ. (2557). การวัดคุณค่าตราสินค้าของผู้บริโภคในวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
ปิยชาติ อิสรภักดี. (2561). Branding 4.0. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ฮาวทู อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับบลิชชิ่ง.
พีรพงศ์ แท่นวิทยานนท์, เกศรา สุกเพชร และ โชคชัย สุเวชวัฒนกุล. (2562). การบริหารประสบการณ์ลูกค้า คุณค่า และความพึงพอใจลูกค้าในธุรกิจท่องเที่ยวต่างประเทศ: ความสัมพันธ์เชิงทฤษฎี. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(1), 107-122
มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. (2563). หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทั่วไป. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2563, จาก https://manage.pnru.ac.th/uploadfiles/uploadfile/12/2e1cd848a99031a2cb416a8d2e9cf60e.pdf
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2556). การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วย AMOS. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ลูกขวัญ อินทร์คล้าย, ผ่องลักษณ์ จิตต์การุญ และ วิราพร พงศ์อาจารย์. (2560). แนวทางการพัฒนากระบวนการพัฒนาหลักสูตรของมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2552 และเกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2558. ใน การประชุมสัมมนาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ เครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 17 (น. 305-316). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
วิทยา จารุพงศ์โสภณ. (2556). กลยุทธ์การบริหารแบรนด์. กรุงเทพฯ: แปลนพริ้นติ้ง.
วิจารณ์ พานิช. (2558). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 1(2), 3-14.
วุฒิ สุขเจริญ. (2561). วิจัยการตลาด. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภมาส อังศุโชติ. (2557). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์: เทคนิคการใช้โปรแกรม Lisrel. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: เจริญมั่นคงการพิมพ์.
เสริมพงษ์ พรมลี. (2559). กิจกรรมเสริมหลักสูตรที่พึงจะเป็น. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 10(2), 156-164.
สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. (2563). รายงานการคงอยู่ของนักศึกษา ปี 2562. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2563, จาก http://etcserv.pnru.ac.th/Offi/acade/statisticjeab/62/month/11/2.pdf
หัสพร ทองแดง, ยุทธนา ไชยจูกุล, วิชุดา กิจธรธรรม และ พัชนี เชยจรรยา. (2561). กระบวนการสร้างและการสื่อสารแบรนด์ภายในองค์กรกับพฤติกรรมการสนับสนุนแบรนด์ของพนักงานองค์กรเอกชนรุกตลาดอาเซียน. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 4(1), 274-290.
อรพรรณ คงมาลัย และ อัญณิฐา ดิษฐานนท์. (2561). เทคนิคการวิจัยด้านการบริหารเทคโนโลยีและนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Aikaterinin M., et.al. (2018). The Impact of brand authenticity on building brand love: An investigation of impression in memory and Lifestyle-congruence. International Journal of Hospitality Management, 8(8), 38-47.
Imbriale, R. (2018). Motivational Marketing: How to Effectively Motivate Your Prospects to Buy Now, Buy More, and Tell Their Friends Too!. 8th ed. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.