การศึกษาคำเรียกผู้หญิงในเพลงเพื่อชีวิต : กรณีศึกษาวงคาราบาว
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาคำเรียกผู้หญิงในเพลงเพื่อชีวิต กรณีศึกษาวงคาราบาว มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความหมายของคำเรียกผู้หญิง และวิเคราะห์กลวิธีการสร้างคำเรียกผู้หญิงที่ปรากฏในเพลงเพื่อชีวิตของวงคาราบาว กลุ่มตัวอย่างในการศึกษา ได้แก่ คำเรียกผู้หญิงทั้งหมด 23 คำ ที่คัดเลือกจากอัลบั้มชุดที่ 1 ถึงชุดที่ 8 ที่วางจำหน่ายในปี พ.ศ.2524 ถึง พ.ศ.2530 จำนวน 80 เพลง สรุปผลการศึกษาดังนี้ ผลการศึกษาด้านความหมายของคำเรียกผู้หญิง พบคำเรียกผู้หญิงที่มีความหมายตรงคิดเป็นร้อยละ 52.17 และคำเรียกผู้หญิงที่มีความหมายแฝงคิดเป็นร้อยละ 47.83 คำที่ใช้ในการเรียกผู้หญิงคนอื่น ๆ พบมากที่สุดคือร้อยละ 43.48 นอกจากนี้ยังพบว่าคำเรียกผู้หญิงที่มีความหมายตรง เป็นที่รัก และคำเรียกผู้หญิงผู้มีค่า คิดเป็นร้อยละ 4.35 ผลการศึกษาด้านกลวิธีการสร้างคำเรียกผู้หญิงในเพลงเพื่อชีวิต พบกลวิธีการสร้างคำเรียกผู้หญิงโดยวิธีประสมคำมากที่สุด โดยพบลักษณะคำไทยประสมคำไทยมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 34.78 รองลงมาคือกลวิธีการสร้างคำเรียกผู้หญิงโดยใช้คำมูล โดยพบคำมูลที่เป็นคำไทยมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 21.73 ส่วนกลวิธีการสร้างคำเรียกผู้หญิงที่พบน้อยที่สุดคือ กลวิธีการสร้างคำเรียกผู้หญิงโดยวิธีซ้ำคำ คิดเป็นร้อยละ 4.35
Article Details
References
กำชัย ทองหล่อ. (2550). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
ฉัตรา บุนนาค, สุวรรณี อุดมผล และวรรณี พุทธเจริญทอง. (2522). ศิลปะการใช้ภาษาไทยใน ชีวิตประจำวันและธุรกิจ. กรุงเทพฯ: ประกายพรึก.
นววรรณ พันธุเมธา. (2553). ไวยากรณ์ไทย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปริศนา พิมดี. (2547). คำเรียกผู้หญิงในวรรณคดีไทยสมัยอยุธยา. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เปลื้อง ณ นคร. (2544). พจนะภาษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.
วรัตน์ อินทสระ. (2551). วิเคราะห์การออกแบบปกเทปและซีดีของวงดนตรีคาราบาว. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
สุทธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2531). หลักภาษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สมหญิง เมืองแมน. (2537). คุณค่าทางวรรณศิลป์ในบทเพลงของพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อุปกิตศิลปสาร, พระยา. (2545). หลักภาษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.