การบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์การและการตระหนักถึงผลในอนาคต ของบุคคลกับพฤติกรรมการทำงานอย่างมีจริยธรรมของพนักงานบริษัทประกันภัยแห่งหนึ่ง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเกี่ยวข้องระหว่างการบริหารทรัพยากรมนุษย์ และพฤติกรรมการทำงานอย่างมีจริยธรรมของพนักงาน 2) ศึกษาความเกี่ยวข้องระหว่างการตระหนักถึงผลในอนาคตของบุคคลและพฤติกรรมการทำงานอย่างมีจริยธรรมของพนักงาน 3) ศึกษาความสามารถในการทำนายพฤติกรรมการทำงานอย่างมีจริยธรรมของพนักงาน ด้วยการบริหารทรัพยากรมนุษย์ และการตระหนักถึงผลในอนาคตของบุคคล โดยพนักงานเป็นของบริษัทประกันภัยแห่งหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ พนักงานทั้งหมดของบริษัทประกันภัยแห่งหนึ่ง จำนวน 358 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบตามสะดวก วิเคราะห์ข้อมูล ด้วย สถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมาน คือ ค่าเฉลี่ย ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน (Pearson Correlation Coefficient) และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression) ผลการวิจัยพบว่า 1) พนักงานที่มีการรับรู้การบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์การทั้งโดยรวม และรายด้านในระดับที่สูง เป็นผู้ที่มีพฤติกรรมการทำงานอย่างมีจริยธรรมโดยรวมสูงด้วย 2) พนักงานที่ตระหนักถึงผลในอนาคตของบุคคล ทั้งโดยรวม และรายด้านในระดับที่สูง มีพฤติกรรมการทำงานอย่างมีจริยธรรมมากตามไปด้วย 3) การบริหารทรัพยากรมนุษย์ และการตระหนักถึงผลในอนาคตของบุคคลสามารถร่วมกันทํานายพฤติกรรมการทำงานอย่างมีจริยธรรมได้เพียงเล็กน้อย (27.3%)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Abeysekera, R. (2007). The Impact of Human Resource Management Practices on Marketing Executive Turnover of Leasing Companies in Sri Lanka. Contemporary Management Research, 3(3), 233-252.
Budapest, F. D., & Brussels, M. K. (2011). Human resource management in public higher education in the tempus partner countries. Brussels: EACEA.
Center for Promoting Ethics. Civil Service Training Institute. (2011). Khūmư̄ kānphatthanā læ songsœ̄m kān patibat tām māttrathān thāng čhariyatham khārātchakān phonlarư̄an samrap khana kammakān kān čhariyatham [Manual for Developing and Promoting Compliance with Ethical Standards for Civil Servants]. Bangkok: Office of the Civil Service Commission.
ศูนย์ส่งเสริมจริยธรรม. สถาบันพัฒนาข้าราชการพลเรือน. (2554). คู่มือการพัฒนาและส่งเสริมการปฏิบัติตามมาตรฐานทางจริยธรรมข้าราชการพลเรือน สำหรับคณะกรรมการการจริยธรรม.กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการ, สำนักงาน ก.พ.
Chitwiset, P. (2012). Kānsưksā phrưttikam čhariyatham khō̜ng phanakngān rātchakān nai ʻongkō̜n pokkhrō̜ng sūan thō̜ngthin [A Study on Ethical Behavior of Government Employees in Local Government Organizations]. (Master’s Thesis, Chiang Mai University).
ปริม จิตรวิเศษ. (2555). การศึกษาพฤติกรรมจริยธรรมของพนักงานราชการในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
Dessler, G. (2013). Human Resource Management (13th ed.). London: Pearson Education.
Hongsuwan, M. (2007). Kān sangkhro̜ ngānwičhai thī sưksā khwāmsamphan rawāng laksana mu ngō̜ nā khot khūapkhum ton kap phrưttikam khō̜ng bukkhon dōi withīkān wikhro̜ ʻaphi mān [Synthesis of Research that Studied the Relationship between Future-orientation Self-control and Individual Behavior by Using Meta-analysis]. Bangkok: Graduate School of Environmental Development Administration, National Institute of Development Administration.
มะลิวัลย์ หงษ์สุวรรณ. (2550). การสังเคราะห์งานวิจัยที่ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะมุ่งอนาคตควบคุมตนกับพฤติกรรมของบุคคล โดยวิธีการวิเคราะห์อภิมาน. กรุงเทพฯ: คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
Joireman, J., Strathman, A., & Balliet, D. (2006). Considering Future Consequences: An Integrative Model. In L. Sanna & E. Chang (Eds.), Judgments Over Time: The Interplay of Thoughts, Feelings, and Behaviors. Oxford: Oxford University Press.
Mikhun, K. (2002). Kānphatthanā phrưttikam čhariyatham khō̜ng phanakngān nai ʻongkān. [Development of Ethical Behavior of Employees in the Organization]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
โกศล มีคุณ. (2545). การพัฒนาพฤติกรรมจริยธรรมของพนักงานในองค์การ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Office of the Insurance Commission. (2024). Rāingān nayōbāi læ nǣo thāngkān kamkap bō̜risat prakanphai [Report on Policies and Guidelines for Supervision of Insurance Companies]. Bangkok: Author.
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย. (2567). รายงานนโยบายและแนวทางการกำกับบริษัทประกันภัย. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
Robbins, S. P. (2012). Organizational Behavior (15th ed.). Boston: Pearson Education.
Robbins, T. L. (2012). Linking Consideration of Future Consequences to Ethical Priorities and Orientations. International Journal of
Business Humanities and Technology, 2(3), 1-6.
Rogers, E. W., & Wright, P. M. (1998). Measuring Organizational Performance in Strategic Human Resource Management: Problems and Prospects. Ithaca, NY: Cornell University, School of Industrial and Labor Relations, Center for Advanced Human Resource Studies.
Sorot, B. (2018). Kānwičhai phư̄a phatthanā sapphayākō̜n manut [Research for Human Resource Development]. Journal of Resource Development, 1(1), 91-115.
บังอร โสฬส. (2561). การวิจัยเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วารสารการพัฒนาทรัพยากร, 1(1), 91-115.
Thawiphaibunwong, C. (2017). Patčhai thī mī phon tō̜ ʻakān raprū banyākāt čhariyatham nai kānthamngān læ botbāt khō̜ng kānčhatkān sapphayākō̜n manut thī mung songsœ̄m čhariyatham khō̜ng phanakngān [Factors affecting the Perception of the Work Ethic Atmosphere and the Role of Human Resource Management Aimed at Promoting Employee Ethics]. In Academic Conference of Kasetsart University, The 49th Annual Conference on Economics and Business Administration. Kasetsart University.
จุฑามาศ ทวีไพบูลย์วงษ์. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อการรับรู้บรรยากาศจริยธรรมในการทำงานและบทบาทของการจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่มุ่งส่งเสริมจริยธรรมของพนักงาน. ใน การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 49 สาขาเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Werner, S., Schuler, R. S., & Jackson, S. E. (2020). Human Resource Management. Canada: Nelson Education.
Witchawut, C. (2019). Phrưttikam čhariyatham nai sangkhom Thai patčhuban : sưksā tām nǣothāng čhittawitthayā sangkhom [Ethical Behavior in Thai Society today: A Study Based on Social Psychology Guidelines]. Bangkok: Office of the National Education Commission, Chulalongkorn University.
ชัยพร วิชชาวุธ. (2562). พฤติกรรมจริยธรรม ในสังคมไทยปัจจุบัน : ศึกษาตามแนวทางจิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
