พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยว อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพเมืองมรดกโลก
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มาเยือนอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ และ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวตามองค์ประกอบการท่องเที่ยว 6A ได้แก่ Attraction, Accessibility, Amenities, Accommodation, Activities และ Ancillary services โดยใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากนักท่องเที่ยวชาวไทยจำนวน 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการทดสอบสมมติฐานด้วย t-test และ ANOVA ผลการวิจัยพบว่า 1) นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุ 36–50 ปี การศึกษาระดับปริญญาตรี ทำงานบริษัทเอกชน รายได้เฉลี่ยไม่เกิน 15,000 บาทต่อเดือน และมีภูมิลำเนาในภาคกลาง ส่วนพฤติกรรมการท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดินทางเพื่อพักผ่อนกับครอบครัวในช่วงวันหยุด โดยใช้รถยนต์ส่วนตัว พักค้างแรม และมีค่าใช้จ่ายเฉลี่ยเกิน 2,500 บาทต่อคน โดยรายได้ต่อเดือนมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการท่องเที่ยวมากที่สุด 2) ความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะด้าน Attraction เช่น ความสวยงามของโบราณสถาน ขณะที่ Amenities บางรายการอยู่ระดับปานกลาง เช่น ธุรกิจนำเที่ยว ธุรกิจการจัดประชุม การบริการธนาคาร และจุดเช่าชุดพื้นถิ่น โดยอายุและภูมิลำเนามีอิทธิพลต่อความพึงพอใจอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ข้อเสนอแนะคือ 1) ควรปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวก พัฒนาแอปพลิเคชันและศูนย์บริการนักท่องเที่ยว รวมถึงเชื่อมโยงเส้นทางท่องเที่ยวแหล่งมรดกโลกอื่น 2) กำหนดกลยุทธ์พัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและพื้นที่ชุมชนโดยรอบ โดยคำนึงถึงบริบทของกลุ่มเป้าหมาย เพื่อสร้างประสบการณ์ที่มีคุณค่าและยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Choe, J., & Kim, S. (2021). Generational Expectations in Heritage Tourism. Journal of Tourism and Cultural Change, 19(4), 422–439.
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques (3rd ed.). New York: John Wiley and Sons.
Department of Tourism. (2021). Phǣn mǣbot kānphatthanā kānthō̜n gthīeochœ̄ng watthanatham khō̜ng prathēt Thai Phō̜.Sō̜. sō̜ngphanhārō̜ihoksiphā 2570. [Master Plan for the Development of Cultural Tourism in Thailand, 2022–2027]. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports.
กรมการท่องเที่ยว. (2564). แผนแม่บทการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของประเทศไทย พ.ศ. 2565–2570. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
Dhamaree, B. (2021). Singō̜ʻam nūai khwām sadūak kap prasopkān nakthō̜ngthīeo nai lǣng mō̜radok lōk. [Amenities and Tourist Experience at World Heritage Sites]. Journal of the Tourism Management, 19(1), 102-120.
บุษบา ธรรมอารี. (2564). สิ่งอำนวยความสะดวกกับประสบการณ์นักท่องเที่ยวในแหล่งมรดกโลก. วารสารการจัดการการท่องเที่ยว, 19(1), 102–120.
Fine Arts Department. (2023). Rāingān kān khưn thabīan mō̜radok lōk mư̄ang bōrān sī thēp [Report on the World Heritage Inscription of Si Thep Ancient City]. Bangkok: Ministry of Culture.
กรมศิลปากร. (2566). รายงานการขึ้นทะเบียนมรดกโลกเมืองโบราณศรีเทพ. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.
Manawong, P. (2016). Kān wikhro̜ khō̜mūn thāng sathiti phư̄a kānwičhai thāng phrưttikam sāt. [Statistical Data Analysis for Behavioral Science Research]. Bangkok: Thammasat University Press.
ประสาน มานะวงศ์. (2559). การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติเพื่อการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Ministry of Tourism and Sports. (2023) Phǣn phatthanākān thō̜ng thīeohǣng chāt chabap thī sām (Phō̜.Sō̜. sō̜ngphanhārō̜ihoksiphok sō̜ngphan hārō̜ičhetsip). [The 3rd National Tourism Development Plan (2023–2027)]. Bangkok: Office of the Permanent Secretary, Ministry of Tourism and Sports.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566–2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
Si Thep Historical Park. (2025). Mō̜radok lōk. [World Heritage]. Retrieved May 14, 2025, from https://www.facebook.com/sithephistoricalpark.html
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ. (2568). มรดกโลก. สืบค้น 14 พฤษภาคม 2568, จาก https://www. facebook.com/อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ.html
Talang, N. C. (2018). Kānsư̄sān phư̄a kānthō̜ngthīeo yāng yangyư̄n. [Communication for Sustainable Tourism]. Bangkok: Thammasart University press.
ชวลีย์ ณ ถลาง. (2561). การสื่อสารเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
Tatsanakunpan, T. (2019). Kāntalāt phư̄a kānthō̜ngthīeo watthanatham. [Marketing for Cultural Tourism]. Chiang Mai: Chiang Mai University.
ทศพล ทรรศนกุลพันธ์. (2562). การตลาดเพื่อการท่องเที่ยววัฒนธรรม. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Techakana, J. (2020). Watthanatham kap kānraprū khunkhā khō̜ng nak thō̜ngthīeo tō̜ lǣng mō̜radok lōk nai prathēt Thai. [Culture and Tourists’ Perception of the Value of World Heritage Sites in Thailand]. Journal of Cultural Studies, 7(1), 75–93.
ชุษณะ เตชคณา. (2563). วัฒนธรรมกับการรับรู้คุณค่าของนักท่องเที่ยวต่อแหล่งมรดกโลกในประเทศไทย. วารสารวัฒนธรรมศึกษา, 7(1), 75–93.
The Southern Mice. (2025). Pœ̄t phǣn sām S konlayut dưngdūt nakthō̜ngthīeo hai yū nān čhāi nak klap mā ʻīk. [Unveiling the 3S Strategy: Attracting Tourists to Stay Longer, Spend More, and Return Again]. Retrieved June 14, 2025, from https://www. facebook.com/thesouthernMICE.html
The Southern Mice. (2025). เปิดแผน 3S กลยุทธ์ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้อยู่นาน จ่ายหนัก กลับมาอีก. สืบค้น 14 มิถุนายน 2568, จาก https://www.facebook.com/thesouthernMICE.html
UNESCO. (2021). Operational Guidelines for the Implementation of the World Heritage Convention (WHC.21/01). United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. Retrieved January 15, 2025, from https://whc.unesco.org/en/ guidelines.html
UNESCO. (2023). World heritage list: The ancient town of Si Thep and its Associated Dvaravati Monuments. Retrieved January 15, 2025 from https://whc.unesco.org/ en/list/1663.html.
Wongmontha, S. (2017). Kānsư̄sān chœ̄ngkon yut phư̄a sāng phāplak [Strategic Communication for Image Building]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
เสรี วงษ์มณฑา. (2560). การสื่อสารเชิงกลยุทธ์เพื่อสร้างภาพลักษณ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Yamane, T. (1967) Statistics: An Introductory Analysis. 2nd Edition, Harper and Row, New York.