Creation of the “Oh Baby!” Program on Line TV

Main Article Content

รักษิณา ปิยะเจริญทรัพย์
ณัฐฐ์วัฒน์ สุทธิโยธิน
สันทัด ทองรินทร์

Abstract

The objectives of this research were to study: 1) the concepts behind the creation of the “Oh Baby!” program on Line TV; 2) presentation methods used for the “Oh Baby!” program on Line TV; and 3) management strategies used for the “Oh Baby!” program on Line TV. This was a qualitative research. The sources studies comprised 1) 4 key informants, consisting of a producer, a creator, a cameraman and a graphics editor and 2) 15 episodes from the first season of the “Oh Baby!” program that were broadcast between March and October 2016, selected from the most popular episodes with no less than 3,000,000 views. The data collection tools were an interview form and a content analysis form. Data were analyzed using descriptive analysis. The results showed that 1) the concept behind the “Oh Baby!” program was to present the story of the family relationships of a famous celebrity couple in terms of how they dealt with problems and difficulties. 2) The “Oh Baby!” program was presented in the reality show format, with episodes lasting 15-20 minutes with no advertising break and a 3-part structure comprising explanation of the problem or difficult situation, the method of resolving it, and the conclusion. These were not completely planned out ahead of time. In the program the host told about his story and lived his life in the different situations, and the filming aimed to show real situations with no stage effects or scene creation. 3) The management strategies of the “Oh Baby!” program were to create rumors, gossip and social trends, to broadcast one episode every other week, and to elicit viewer participation through new media.

Article Details

How to Cite
ปิยะเจริญทรัพย์ ร., สุทธิโยธิน ณ., & ทองรินทร์ ส. (2018). Creation of the “Oh Baby!” Program on Line TV. SIAM COMMUNICATION REVIEW, 17(23), 128–136. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/169443
Section
Article Text

References

กิติยา สุริวรรณ, พิชามน พวงสุวรรณ และอุรพี จุสิมาศาสตร์. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ทรงอิทธิพลทางความคิด ผู้บริโภค และตราสินค้า. การสื่อสารและการจัดการ นิด้า, 2(3), 82-84.

ชยพล สุทธิโยธิน. (2548). แนวคิดเกี่ยวกับการสร้างสรรค์รายการโทรทัศน์. ใน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช สาขาวิชานิเทศศาสตร์, เอกสารการสอนชุดวิชาการสร้างสรรค์รายการโทรทัศน์ หน่วยที่ 1-5 (เล่ม 1, หน้า 45-46). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

บุษยากร ตีระพฤติกุลชัย. (2554). สื่อเก่า สื่อใหม่ ใจเชื่อมร้อย. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

เวอร์ทาม, เคนท์ และเฟนวิกค์, เอียน. (2551). เปิดโลกนิวมีเดียและการตลาดดิจิทัล [Digimarketing : the essential guide to new media & digital marketing] (ณงลักษณ์ จารุวัฒน์ และประภัสสร วรรณสถิต, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๊คส์.

สมสุข หินวิมาน. (2557). ทฤษฎีการสื่อสารกับโลกาภิวัตน์. ใน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช สาขาวิชานิเทศศาสตร์, เอกสารการสอนชุดวิชาปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร หน่วยที่ 11-15 (เล่มที่ 3). นนทบุรี:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สันทัด ทองรินทร์ และศิริวรรณ อนันต์โท. (2553). การจัดรายการเรียลลิตี้โชว์. ใน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช สาขาวิชานิเทศศาสตร์, เอกสารการสอนชุดวิชาการจัดรายการโทรทัศน์ หน่วยที่ 9-15 (เล่มที่ 2). นนทบุรี:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อดิศักดิ์ ลิมปรุ่งพัฒนกิจ. (2556). ภูมิทัศน์สื่อใหม่: Digital Media ทีวีพันช่อง. กรุงเทพมหานคร: ดับบลิวพีเอส.

คนไทยแชตไลน์วันละชั่วโมงครึ่ง. (2559, 12 กุมภาพันธ์). ไทยรัฐออนไลน์. เข้าถึงได้จากhttps://www.thairath.co.th/content/576271

ไลน์ ประกาศ 4 กลยุทธ์หลักปี 2017 มุ่งสู่ “โมบายล์ พอร์ทอล” ตอบสนองความต้องการชาวไทย. (2560, 28 มีนาคม). มติชนออนไลน์. เข้าถึงได้จาก https://www.matichon.co.th/news/501395

LINE TV ประกาศ ‘เราคือผู้นำ TV Platform’ พร้อมเปิดตัวคอนเทนต์ใหม่ กีฬา-บิวตี้ ครั้งแรกกับ 3 รางวัล LINE TV AWARDS. (2560, 29 มีนาคม). Marketing Oops!. เข้าถึงได้จาก https://www.marketingoops.com/news/biz-news/line-tv-nexplosion/