VISUAL COMMUNICATION DESIGN FOR PRODUCT PERSONALITY REPRESENT IN SOCIAL MEDIA

Main Article Content

อภินันท์ อินนุพัฒน์

Abstract

The objectives of this research are to analyze the influence of visual communication design towards the understanding of brand personality and to develop visual strategies and solutions for better communication of brand personality in social media. Methodologies of this research are collecting case studies of visual communication design from Modernform furniture in order to design a data collection process for interviews of both experts and end-users, as well as to use the analysis given from satisfaction measurement tools from the theory of J.L. Aaker in 1997. The key findings of this research are as follows: 1. Brand personality of Modernform furniture in social media is perceived as the one with full capability, credibility, and luxurious style. The next attributes are pleasure and modern. 2. The way we use colors, illustrations, texture, mood and tone, harmony of graphic elements is essential in visual communication design which affects the perception of brand personality in social media. 3. In order to create visual communication design, emphasizes are placed on not only using cool colors, but also considering a balance and harmony of graphic elements, texture, and mood and tone. The tonality will be a bright tone with illustrations in pictures.

Article Details

How to Cite
อินนุพัฒน์ อ. (2016). VISUAL COMMUNICATION DESIGN FOR PRODUCT PERSONALITY REPRESENT IN SOCIAL MEDIA. SIAM COMMUNICATION REVIEW, 15(18), 121–127. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/173984
Section
Article Text

References

ภาษาไทย
โกสุม สายใจ. (2537). การออกแบบนิทศศิลป์ 3. กรุงเทพฯ: กุลพริ้นติ้ง,
มัทนี ผ่องเนตรพานิช. (2545). การใช้องค์ประกอบเรขศิลป์บนบรรจุภัณฑ์ผลิตเพื่อสุขอนามัยเจริญพันธุ์สำหรับวัยรุ่นไทย. ภาควิชานฤมิตรศิลป์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โสรชัย นันทวัชรวิบูลย์. (2545). สู่เส้นทางกราฟิกดีไซเนอร์. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
อารยะ ศรีกัลป์ยาณบุตร. (2540). “การใช้สีในการออกแบบสื่อสาร.” ม.ป.ท, (อัดสำนา)
ธีรวัฒน์ พจน์วิบูลศิริ. (2544). การใช้ตัวอักษรไทยเพื่อสื่อสารลุคลิกลักษณะในงานออกแบบเรขศิลป์ ภาควิชานฤมิตศิลป์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิระวัฒน์ อนุวิชชานนท์ และศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2555). การบริหารการโฆษณาและการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการ. กรุงเทพฯ: Diamond In Business World.
ชื่นจิตต์ แจงเจนกิจ. (2546). IMC & Marketing communication: กลยุทธสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: ทิปปิ้งพอยท์.
ซาราห์ แมคคาร์ตนีย์. (2554). 100 สุดยอดไอเดียการสร้างแบรนด์. แปลโดย วัฒนา มานะวิบูลย์. กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๊คส์,
ธีรพล ภูรัต. (2555). เอกสารประกอบการสอนการสร้างสรรค์งานโฆษณา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ประดิษฐ์ จุมพลเสถียร. (2547). การสร้างแบรนด์และการสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: แอดวานซ์รีเสิร์ช.
วีรพงษ์ พวงเล็ก. (2555). การวิจัยการโฆษณา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศิริกุล เลากัยกุล. (2546). สร้างแบรนด์. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
เสริมยศ ธรรมรักษ์. (2555). เอกสารประกอบการสอนการสื่อสารแบรนด์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุรางคนา ณ นคร. (2546). การสื่อสารตราสินค้าในแนวทางการตลาดสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

ภาษาอังกฤษ
Arens, William F., Michael F. Weigold and Christian Arens. (2008). Contemporary
Advertising and Integrated Marketing Communications Fourteenth Edition. New York: United States of America. Burton, Philip Ward. (1990). Advertising Copywriting. 6th ed. Lllinois: NTC.

ออนไลน์
บุปผา ลาภะวัฒนาพันธ์. (2556). บทความและความสำคัญของตราสินค้า. เข้าถึงเมื่อ 15 กรกฎาคม. เข้าถึงได้จาก http://utcc2.utcc.ac.th/brandthaicenter/doc/article_bubpa.pdf
บุริม โอทกานนท์. (2556). อัตลักษณ์ของแบรนด์ (Brand Identity). เข้าถึงเมื่อ 15 กรกฎาคม. เข้าถึงได้ จาก http://inside.cm.mahidol.ac.th/