Communication innovation (Short Film) and waste management problems, Khiri Wong tourism source Nakhon Sri Thammarat

Main Article Content

ธีระ ราชาพล

Abstract

The objective is to study the creative media production model and waste management of Ban Khiri Wong Eco-Tourism Club, Lansaka District, Nakhon Si Thammarat Province. And study communication patterns in creating local community participation, supporting eco-tourism activities Under the context of participation in problem-solving and participation in the Khiri Wong Eco-Tourism Club, Lansaka District, Nakhon Si Thammarat Province Which uses the research method by analyzing current research papers (Documentary Research) and using in-depth interview methods from 25 target groups. It was found that all 3 groups have creative media needs at Access to groups of people of all ages Including channels that publish media should be accessible to all groups and can be given a lot of time in order to provide understanding in the same direction, such as Facebook, YouTube, flyers, brochures, advertising banners, etc. In cherishing love for the homeland and helping to care for the environment to be in the most original condition Including tourists in eco-tourism For the Khiri Wong Village, Lan Saka District, Nakhon Si Thammarat Province Maintain the most original condition. And should be a short drama type that tells the practice of ecotourism And the history of the village, the environment and the village waste management methods

Article Details

How to Cite
ราชาพล ธ. (2019). Communication innovation (Short Film) and waste management problems, Khiri Wong tourism source Nakhon Sri Thammarat. SIAM COMMUNICATION REVIEW, 18(2), 176–182. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/225531
Section
Research Articles

References

ภาษาไทย
กาญจนา แก้วเทพ, กิตติ กันภัย และปาริชาต สถาปิตานนท์. (2546). มองสื่อใหม่ มองสังคมใหม่. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรส โปรดักส์
กิตติมา สุรสนธิ. (2541). ความรู้ทางการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกศินี จุฑาวิจิตร. (2548). การสื่อสารเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 3 . นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์
ชนิดา เพชรทองคำ และคณะ. (2554). การบริหารจัดการขยะและเทคโนโลยีที่เหมาะสมโดยการมี ส่วนร่วมของชุมชน : กรณีองค์การบริหารส่วนตำบลไร่ส้ม จังหวัดเพชรบุรี. กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัยและฝึกอบรมด้านสิ่งแวดล้อม กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม.
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2555). การใช้ภาพยนตร์เป็นสื่อการสอนสำหรับวิชาทางด้านการจัดการ. วารสารนักบริหาร ,32 (2), 53-61.
ณรงค์ สมพงษ์. (2543). สื่อสารมวลชนเพื่อการส่งเสริม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ทวีทอง หงส์ทองวิวัฒน์. (2527). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภาการพิมพ์
ธนวดี บุญลือ. (2542). หลักการประชาสัมพันธ์ขั้นสูง. กรุงเทพฯ: ที.พี. พริ้นท์ จำกัด
นรมน นันทมนตรี. (2545). ยุทธวิธีการสื่อสารของผู้นำชุมชนในการพัฒนาการมีส่วนร่วมของชุมชนในการลดปริมาณขยะ กรณีศึกษา: ชุมชนสุขสันต์ 26. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, คณะนิเทศศาสตร์ สาขานิเทศศาสตร์พัฒนาการ
บุษยา สุธีธร. (2540). พฤติกรรมการสื่อสารระหว่างบุคคล. เอกสารชุดวิชาหลักและทฤษฎีการสื่อสาร (หน่วยที่ 6, หน้า 218, 220-221). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
ปรมะ สตะเวทิน. (2529). หลักนิเทศศาสตร์ . พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ มหาวิทยาลัย, 14
ปาริชาติ วลัยเสถียร และคนอื่น ๆ. (2546). กระบวนการและเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพฯ: โครงการเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข
พัชนี เชยจรรยา, เมตตา วิวัฒนานุกูล และถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์. (2541). แนวคิดหลักนิเทศศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง
เสถียร เชยประทับ. (2535). ศักยภาพของสื่อมวลชนในการพัฒนาประเทศ. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ มหาวิทยาลัย
สากล สถิตวิทยานันต์. (2532). ภูมิศาสตร์ชนบท. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์
สิริวัฑฒ์ สายแดงศิริ. (2548). การจัดการสื่อสารเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนเพื่อการพัฒนาชุมชนหมู่ที่ 5 เทศบาลตำบลโคกคราม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. ปริญญานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
สุดาวรรณ์ มีบัว และคณะ (2560) การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตชุมชนหมู่บ้านคีรีวงจากการท่องเที่ยว คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ .มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
สุวรรณี คงทอง. (2536). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการอนุรักษ์ป่าชายเลนชุมชนในท้องที่อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (สำเนา)
เสาวนิตย์ ยมาภัย. (2526). การสื่อสารของมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: 68 การพิมพ์
อคิน รพีพัฒน์. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนในงานพัฒนา.กรุงเทพฯ :ศูนย์การศึกษานโยบายสาธารณสุข.
อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์. (2547). สื่อมวลชนเบื้องต้น: สื่อมวลชนวัฒนธรรมและสังคม.กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สานักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (2560-2564).

ภาษาอังกฤษ
Dale, Edgar. (1969). Audio-Visual Methods in Teaching. 3 Ed. New York: The Dryden Press Holt, Rineheart and Winston. Inc
Defleur, L. Melwin. (1966). Theory of Mass Communication. Newyork: Mckay David.
Georce. C. William. (1996). Adaption and Natural Selection. Princeton University Press, 41 William Street, Princeton, New Jersey
Lazarsfeld.P.F., Menzel. H. “Mass Media And Personal Influrence”. In The Science Of Human Communication. Wibur Schramm. (ed). Newyork: Basic Book. 1983
Rogers E. M, Shoemaker and Floyd F, 1971. Communication of Innovations. New York: The Free Press, 1971
Zeman, A. (2001, July). Brain Retrieve. April, 2, 2018, from .https://doi.org/10.1093/brain/ 124.7.1263