Social Media and Quality of Life for the Elderly in Bangkok

Main Article Content

ภัทรพงษ์ รื่นเอม
Wilaiporn Chirawattanasate

Abstract

The thesis "Social Media and Quality of Life for the Elderly in Bangkok" is a qualitative study with a rationale for study as follows 1) The importance of social media to the elderly 2) Factors affecting the elderly group's use of social media 3) The elderly and their use of social media 4) The advantages of using social media for the elderly. This study collected data from a two-part survey. A focus group interview with the elderly target group was conducted, also included in-depth interviews with academic and social media entrepreneurs. The following are the findings of the study, 1) Social media is more necessary among the elderly,2) The pattern of family society has changed, 3) Social media is maintained relationships and 4) They bring knowledge that can be tailored to improve the physical and mental quality of life. Moreover, they can coexist peacefully with the new society.

Article Details

How to Cite
รื่นเอม ภ. ., & Chirawattanasate, W. . (2021). Social Media and Quality of Life for the Elderly in Bangkok. SIAM COMMUNICATION REVIEW, 20(2), 139–149. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/255778
Section
Research Articles

References

ภาษาไทย
กิรณา สมวาทสรรค์ และกุลทิพย์ ศาสตระรุจ. (2559). พฤติกรรมการสื่อสารกับการส่งต่อข้อมูลผ่านแอปพลิเคชันไลน์ของผู้สูงอายุ. รายงานการประชุม การประชุมสัมมนาวิชาการระดับชาติ ประจำปี 2559 หัวข้อ “นวัตกรรมนิเทศศาสตร์และการจัดการ” (หน้า 14-26). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
น้ำทิพย์ วิภาวิน. (2558). เครือข่ายสังคมในสังคมเครือข่าย = Social network in a networked society. วารสารวิจัย สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยฯ, 8(2), 119-127.
พิมพ์ใจ ทายะติ, ชไมพร ดิสถาพร และฤทธิชัย อ่อนมิ่ง. (2560). รูปแบบการจัดการเรียนรู้สำหรับผู้สูงอายุประเทศไทยเพื่อการรู้เท่าทันเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. Veridian E-Journal Silpakorn University (ฉบับภาษาไทย); 10(3), 1456-1471.
พิมพ์ชนก นุชเนตร. (2560). การเรียนรู้โดยผ่านการสังเกตและพฤติกรรมการเลียนแบบจากรายการเซเลบบล็อก. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วิโรจน์ เจษฎาลักษณ์ และศตพร เพียรวิมังสา. (2561). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในหมู่บ้านดอนเซ่ง ตำบลบางแพ อำเภอบางแพ จังหวัดราชบุรี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(1), 3032-3047.
วิศปัตย์ ชัยช่วย. (2559). การใช้ LINE ของผู้สูงอายุ: การศึกษาเชิงปรากฏการณ์วิทยา (รายงานวิจัย). ขอนแก่น: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วีรณัฐ โรจนประภา. (2560). พฤติกรรมการใช้เทคโนโลยีที่มีผลต่อระดับความสุขของผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
สุทธิพงศ์ บุญผดุง. (2554). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในท้องถิ่นโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง (ระยะที่ 1) (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.
หยาดพิรุณ ศุภรากรสกุล. (2560). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์และผลกระทบต่อนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(2), 53-71.

ระบบออนไลน์
กนกกาญจน์ บัญชาบุษบง. (2560). วิถีใหม่ “ผู้สูงอายุ” ยุค 4.0 ส่งความสุขแบบ “ออนไลน์” เชื่อมสัมพันธ์ครอบครัว. เข้าถึงได้จาก https://www.matichon.co.th/lifestyle/news_517489/
Abraham Maslow. (2562). จิตวิทยาการศึกษา: ทฤษฎีความต้องการของมาสโลว์. เข้าถึงได้จาก https://www.krupatom.com/มาสโลว์/