The Process of Acting Coaching for Lukkrung Singers Using the Principles of Lee Strasberg and Sanford Meisner
Main Article Content
Abstract
This article is a research article about the process of acting coaching for Lukkrung Singers using by the principle of Lee Strasberg and Sanford Meisner. The purposes are to finding the guidelines for the acting coaching and practices appropriate for expressing feelings through songs for the singers and to enable the researcher(s) to profoundly study the acting coaching processes for the singers. This research study was conducted by the researcher(s) as a acting coach for the singers, and it studied five sampled singers with the following qualities: 1) having any gender, 2) being 18 years or older, 3) having a good singing skill and 4) desiring to improve their potentials for expressing feelings through songs. The teaching plans were designed by the researcher(s) by mainly applying the practices of Lee Strassberg and Sanford Meisner for the samples to practice. There were 12 sessions. Each session was three hours. After the samples studied according to all of the teaching plans, a concert(s) was held as a part(s) of the thesis in order to show experts as well as to obtain suggestions and questionnaires returned from audiences for evaluations. According to the findings, it was found that the practices and principles of Lee Strassberg and Sanford Meisner used by the researcher(s) could effectively improve the singers. However, these were dependent on the learners' open-mindedness and desires to improve themselves because these desires would drive them to use all of their abilities and improve themselves very effectively. Additionally, these were also dependent on the singing skills of the learners. The learners should have good singing skills in order to improve further because they would easily have conditions that were called wrong concentrations if they were still concentrate on their singing skills
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ดาวใจไพจิตร สุจริตกุล. (2555). กระบวนการถ่ายโอนต้นแบบการขับร้องเพลงไทยลูกกรุงของดาวใจ ไพจิตร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปกรรมศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาศิลปกรรมศาสตร์คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พิชญ์สินี บำรุงนคร. (2543). ลักษณะความเป็นอมตะของบทเพลงสุนทราภรณ์. วิทยานิพนธ์ หลักสูตรนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ไพบูลย์ สำราญภูติ. (2550). เพลงลูกกรุง. กรุงเทพฯ: สำนักอุทยานการเรียนรู้
ภาสกรณ์ รุ่งเรืองเดชาภัทร์. การรับรู้คุณค่าของเพลงลูกกรุงในหมู่วัยรุ่น (Gen Z). วิทยานิพนธ์หลักสูตรศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารงานวัฒนธรรม วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2563
มัยรา ศรีโมลา. (2540). การวิเคราะห์บทเพลงของ สง่า อารัมภีร์. ปริญญานิพนธ์ ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต วิชาเอกภาษาไทย มหาวิทยาลันศรีนครินทรวิโรฒ
วัชราภรณ์ อาจหาญ. (2535). การศึกษาและบทเคราะห์บทเพลงไทยสากลของสุนทราภรณ์. วิทยานิพนธ์ ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วริศรา โกรทินธาคม. (2557). ภาษาจินตภาพในบทเพลงสวาทเชิงสังวาสที่ขับร้องโดย ทูล ทองใจ. วารสารมนุษศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต
สมบัติ กิ่งกาญจนวงศ์. (2534). การวิเคราะห์เพลงลูกกรุง. ปริญญานิพนธ์ หลักสูตรปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต วิชาเอกภาษาไทย มหาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ศิริรัตน์ รางวรรณนา และวรุณญา อัจริยบดี. (2562). การศึกษาแนวคิดที่ปรากฏในเพลงลูกกรุงของ
สุเทพ วงศ์กำแหง. คณะมนุษศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา