การพัฒนาศักยภาพครูในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อออกแบบการเรียนรู้สำหรับนักเรียนด้อยโอกาส : กรณีศึกษาโรงเรียนวัดป่าแดด จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มุ่งศึกษากระบวนการสื่อสารเพื่อการพัฒนาที่ส่งเสริมศักยภาพครูในการใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI) เพื่อออกแบบการเรียนรู้สำหรับนักเรียนด้อยโอกาสในโรงเรียนวัดป่าแดด จังหวัดเชียงใหม่ วัตถุประสงค์คือ 1) ศึกษากระบวนการอบรมเชิงปฏิบัติการที่เน้นการสื่อสารแบบมีส่วนร่วม 2) วิเคราะห์ศักยภาพครูในการประยุกต์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ร่วมกับการเรียนรู้แบบโครงงาน เพื่อพัฒนาทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 และการรู้เท่าทันสื่อ และ 3) เสนอแนวทางเชิงระบบในการเสริมบทบาทครูในฐานะผู้นำการเปลี่ยนแปลง การวิจัยใช้ระเบียบวิธีเชิงคุณภาพแบบกรณีศึกษา ร่วมกับการวิจัยเพื่อพัฒนา กลุ่มเป้าหมายคือครู 15 คน เก็บข้อมูลผ่านการสังเกต ชิ้นงานใบงาน และแบบสะท้อนคิดรายบุคคล ผลวิจัยพบว่า กระบวนการอบรมที่ออกแบบบนฐานการสื่อสารเพื่อการพัฒนา ช่วยให้ครูใช้ AI เป็นเครื่องมือสร้างการเรียนรู้ที่เชื่อมโยงกับบริบทนักเรียนอย่างมีความหมาย ครูสามารถประยุกต์ AI เพื่อเสริมการคิดวิเคราะห์ การสื่อสาร การทำงานร่วมกัน และการรู้เท่าทันสื่อ อีกทั้งเกิดการเปลี่ยนแปลงบทบาทครูสู่ผู้นำการเปลี่ยนแปลงทางการศึกษา งานวิจัยนี้นำเสนอ CARED-AI Framework ซึ่งเป็นโมเดลการสื่อสารเพื่อความเป็นธรรมทางการศึกษาในยุคดิจิทัล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ ว่องไว. (2565). การพัฒนาทักษะครูในศตวรรษที่ 21 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาครู.
กาญจนา แก้วเทพ. (2543). แนวคิดทฤษฎีว่าด้วยการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรส โปรดักชั่น.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2562). ผู้นำการเปลี่ยนแปลงทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชุติมา สัจจานันท์. (2556). การรู้เท่าทันสื่อ: เครื่องมือสร้างภูมิคุ้มกันทางปัญญาในสังคมประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิภพ อุดร. (2564). ปัญญาประดิษฐ์กับความเป็นครูในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2545). ปรัชญาการศึกษา: แนวคิดและทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
โรงเรียนวัดป่าแดด. (2566). รายงานข้อมูลพื้นฐานของสถานศึกษาเพื่อสนับสนุนการวิจัย. โรงเรียนวัดป่าแดด.
Melkote, S. R. (2001). Communication for development in the Third World: Theory
and practice for empowerment (2nd ed.). SAGE Publications.
Rowlands, J. (1997). Questioning empowerment: Working with women in Honduras.Oxfam.
Servaes, J. (2008). Communication for development and social change. SAGE Publications.
Trilling, B., & Fadel, C. (2009). 21st century skills: Learning for life in our times. Jossey-Bass.
Tufte, T., & Mefalopulos, P. (2009). Participatory communication: A practical guide. World Bank Publications.
UNESCO. (2021). Reimagining our futures together: A new social contract for education. UNESCO Publishing.
