การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อในสถาบันอุดมศึกษาของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี

Main Article Content

นันธิการ์ จิตรีงาม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี ที่ต้องการเข้าศึกษาต่อในสถาบันอุดมศึกษา เพื่อศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี และเพื่อศึกษาความแตกต่างของข้อมูลด้านประชากรศาสตร์กับการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี การวิจัยครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ เป็นการวิจัยเชิงสำรวจแบบวัดครั้งเดียว โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย การวิจัยมุ่งเน้นศึกษานักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในจังหวัดนนทบุรี รวมทั้งสิ้น 394 คน ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่เป็นกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุอยู่ในช่วง 18-19 ปี ด้านการโฆษณาและการประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อต่าง ๆ พบว่า กลุ่มเป้าหมายให้ความสำคัญกับ สื่ออินเทอร์เน็ต การจัดกิจกรรมพิเศษ โทรทัศน์ สื่อบุคคล สื่อกลางแจ้ง ของที่ระลึกที่จัดทำ สื่อเคลื่อนที่ วารสาร แผ่นพับ/โบรชัวร์ ตามลำดับ ด้านการใช้บุคลากรของสถานศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญกับบุคลากร หรือ เจ้าหน้าที่ให้การแนะแนวการศึกษาการจัด Open House ตามสถานที่ต่าง ๆ ด้านการใช้ปัจจัยจูงใจที่กระตุ้นการตัดสินใจ พบว่า กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญกับการแจกทุนเรียนฟรี สำหรับเด็กที่เรียนดี และบ้านยากจน มีโควตาเรียนดี หรือมีความสามารถพิเศษ และด้านการติดต่อสื่อสารทางตรง พบว่า การใช้ปัจจัยจูงใจที่กระตุ้นการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อ กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญกับเว็บไซต์ เฟซบุ๊ก หรือไลน์ ที่ให้ข้อมูลของสถานศึกษา ในส่วนด้านกระบวนการตัดสินใจ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญกับการศึกษาต่อ เนื่องจากอยากมีอนาคตที่ดี มีความสนใจในการศึกษาต่อในสถาบันอุดมศึกษา ส่วนด้านการแสวงหาข้อมูลนั้น พบว่า กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญกับการค้นหาข้อมูลการเรียนผ่านทางเว็บไซต์ เฟซบุ๊ก หรือสื่ออื่น ๆ ของสถาบันการศึกษา และด้านการประเมินทางเลือกในการศึกษาต่อ พบว่า กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญกับการตัดสินใจเลือกเรียนด้วยตนเอง โดยมีการศึกษาหาข้อมูลของสถานศึกษาเพื่อเปรียบเทียบข้อมูลก่อนตัดสินใจศึกษาต่อ ผลการทดสอบสมมติฐาน 1) การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการมีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี พบว่า การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการมีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อ สมมติฐาน 2) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี ที่มีข้อมูลด้านประชากรศาสตร์ต่างกันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อแตกต่างกัน พบว่า ไม่มีความแตกต่างกันทั้งในภาพรวม และรายด้าน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จิตรีงาม น. (2019). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อในสถาบันอุดมศึกษาของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี. นิเทศสยามปริทัศน์, 17(23), 47–58. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/169411
ประเภทบทความ
บทความ

เอกสารอ้างอิง

ทิพย์กัลยา ภาษิตวิไลธรรม. (2558). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการและการวัดคุณค่าตรามหาวิทยาลัยของมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงรายกับมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ประณีต ใจหนัก. (2553). บทบาทของ IMC ทีมีต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยราชภัฎเพชรบูรณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในจังหวัดเพชรบูรณ์ (รายงานการวิจัย). เพชรบูรณ์: มหาวิทยาลัยราชภัฎเพชรบูรณ์.

พิสิษฐ์ พจนจารุวิทย์. (2560). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

มานิต คงเพช็ร. (2548). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อกระบวนการตัดสินใจศึกษาในโครงการปริญญาโทเศรษฐศาสตร์ธุรกิจภาคพิเศษ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตลพบุรี. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์, ศุภร เสรีรัตน์ และองอาจ ปทะวานิช. (2541). กลยุทธ์การตลาดบริหารการตลาดและกรณีศึกษา. กรุงเทพฯ: ธีระฟิลม์และไซเท็ค.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2538). พฤติกรรมผู้บริโภค ฉบับพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: พัฒนศึกษา.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2552). พฤติกรรมผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สามัคคีสาร (ดอกหญ้า).

สมควร กวียะ. (2547). ทฤษฎีการประชาสัมพันธ์ใหม่ การสื่อสารองค์กรเชิงบูรณาการ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

เสรี วงษ์มณฑา. (2547). ครบเครื่องเรื่องการสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). การบริหารการตลาด: กลยุทธ์และยุทธวิธี.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อรชร มณีสงฆ์. (2549). การตลาดทางตรง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เดอะ โนว์เลจเซ็นเตอร์.

อินท์อร ไตรศักดิ์. (2557). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักศึกษาในสำนักงานการอาชีวศึกษา จังหวัดนครราชสีมา. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ฮวาง หยวน. (2552). การตัดสินใจเลือกศึกษาต่อระดับอุดมศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนของนักศึกษาจีนในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย.

Kotler. (2003). Marketing Management. New Jersey: Prentice Hall, Inc.

Schiff Man, L. G. & Kanuk, L. L. (1994). Consumer behavior (5th edition). Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall.

รายชื่อมหาวิทยาลัยทั่วประเทศ. (2555). เข้าถึงได้จาก http://teen.mthai.com/education/40658.html.
สำนักงานสถิติจังหวัดนนทบุรี. (2559). รายงานสถิติจังหวัดนนทบุรี. เข้าถึงได้จาก. http://www.m-culture.go.th/nonthaburi/ewt_dl_link.php?nid=422.