สัมฤทธิ์ผลการสื่อสารของผู้สอนต่างรุ่นอายุในบริบทการสื่อสารเพื่อการเรียนการสอน ในสถาบันอุดมศึกษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้เรียนเกี่ยวกับการสื่อสารเพื่อการเรียนการสอนของผู้สอนต่างรุ่นอายุในบริบทการสื่อสารเพื่อการเรียนการสอนในสถาบันอุดมศึกษาไทย โดยใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสนทนากลุ่ม จากนักศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทยชั้นปีที่ 4 ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไปที่เคยเรียนกับอาจารย์ต่างรุ่นอายุ โดยกำหนดให้กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้มาจาก 3 กลุ่มสาขา คือ กลุ่มสาขาสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ จำนวน 6 คน กลุ่มสาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี จำนวน 6 คน และกลุ่มหลักสูตรอาชีวศึกษา จำนวน 6 คน รวมทั้งสิ้น 18 คน ผลการวิจัยพบว่า สัมฤทธิ์ผลการสื่อสารของผู้สอนต่างรุ่นอายุในบริบทการสื่อสารเพื่อการเรียนการสอนในสถาบันอุดมศึกษาไทย มีดังต่อไปนี้ 1.ความสามารถในการสื่อสาร 2.ความพึงพอใจในการสื่อสาร 3.การรับรู้ปัญหาการสื่อสารระหว่างคู่สื่อสาร 4.การตอบสนองของผู้เรียน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชัยวัฒน์ โรจน์สุรกิตติ. (2561). การพัฒนากรอบแนวคิดความสามารถในการสื่อสารเชิงอารมณ์ของบุคลากรต่างรุ่นในองค์กรไทย. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะนิเทศศาสตร์.
ณัฏฐ์ชุดา วิจิตรจามรี. (2553). การสื่อสารในองค์กร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เติมศักดิ์ คทวณิช. (2546). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
นงลักษณ์ ศรีอัษฎาพร เจริญงาม. (2541). ความสามารถในการสื่อสาร: แนวคิดเชิงวัฒนธรรมในองค์กรไทย. โลกของสื่อ,1(2)
นงลักษณ์ ศรีอัษฎาพร เจริญงาม. (2541). ความสามารถในการสื่อสารแนวคิดเชิงนิเวศในองค์กร. วารสารนิเทศศาสตร์, 18(4), 1-18.
ปภัสสรา ชัยวงศ์. (2557). กรอบแนวคิดเชิงทฤษฎีความสามารถในการสื่อสารระหว่างบุคลากรต่างรุ่นในองค์กรไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะนิเทศศาสตร์.
พิบูล ทีปะปาล. (2545). การโฆษณาและการส่งเสริมการขาย. กรุงเทพฯ: มิตรสัมพันธ์กราฟฟิค.
เมตตา วิวัฒนานุกูล (กฤตวิทย์). (2551). สถานภาพการศึกษาการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม ระหว่างปี 2540-
รายงานการวิจัย. คณะนิเทศศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เมตตา วิวัฒนานุกูล (กฤตวิทย์). (2559). การสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2556). การพัฒนาเครื่องมือวัดด้านเจตพิสัยและทักษะพิสัย. นนทบุรี:
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิรุฬ พรรณเทวี. (2542). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการให้บริการของหน่วยงานกระทรวงมหาดไทยในอําเภอเมืองจังหวัดแม่ฮ่องสอน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, คณะศึกษาศาสตร์.
สิทธิ์ ธีรสรณ์. (2552). การสื่อสารทางการตลาด. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมยศ นาวีการ. (2549). การบริหารและพฤติกรรมองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: บรรณกิจ.
ภัสสราณัฐ รวยธนาสมบัติ. (2558). การศึกษาพฤติกรรมและปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดความตั้งใจซื้อสินค้าผ่านอินเทอร์เน็ตของผู้บริโภคในแต่ละเจเนเรชัน. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี.
หทัยพร ทิมสว่าง. (2551). การพัฒนาความสามารถในการสื่อสารสำหรับบุคลากรผู้มีศักยภาพสูงในองค์กรเอกชน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะนิเทศศาสตร์.
อรอนงค์ สวัสดิ์บุรี. (2555). พฤติกรรมการสื่อสารในองค์การ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Billingham, D. (2007). Digital generations: Children, young people and new media. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Boorman, N. (2010). It’s All Their Fault: A Manifesto. UK: HarperCollins.
Giles, H., Coupland, J., & Coupland, N. (1991). Contexts of accommodation. New York: Cambridge University Press.
Gorlach, M. (2008). Intercultural communication in the US college classroom: A Russian Professor’s Perspective. Texas Linguistic Forum, 5(2), 191-203.
Gudykunst, W. B., & Kim, Y. Y. (2003). Communicating with Strangers: An Approach to Intercultural Communication. New York: McGraw-Hill.
Gursoy, D., Maier, T. A., & Chi, C. G. (2008). Generational differences: An examination of work values and generational gaps in the hospitality workforce. International Journal of Hospitality Management, 27(3), 448–458.
Humphrey, B., & Stokes, J. (2000). The 21st century supervisor: Nine essential skills for frontline leaders. San Francisco: Jossey-Bass Pfeiffer.
Hofstede, G. (1980). Culture’s Consequences: International Differences in Work-Related Values. Beverly Hills, CA: Sage.
Jablin, F. M., Cude, R. L., House, A., Lee, J., & Roth, N. L. (1994). Communication competence in organizations: Conceptualization and comparison across multiple levels of analysis. Texas: University of Texas at Austin. Ablex.
Jablin, F. M., & Putnam, L. L. (Eds.). (2000). The new handbook of organizational communication: Advances in theory, research, and methods. Sage Publications.
Mannheim, K. (1952). The Problems of Generations. London: Routledge Kegan Paul.
Maslow, A. H. (1970). Motivation and Personality. 2nd ed. New York: Harper and Row.
McCann, R. M., & Keaton, S. (2013). A cross-cultural investigation of age stereotypes and communication perceptions of older and younger workers in the USA and Thailand. Educational Gerontology, 39(5), 326-341.
McCroskey, J. C. (1982). Communication competence and performance: A research and pedagogical perspective, Communication Education, 31.
McQuail, D., Blumler, J. G., & Brown, J. R. (1972). The television audience: A revised perspective. Sociology of Mass Communication. Middlesex, UK: Penguin.
Organ, D. W. (1988). Organizational citizenship behavior, The good soldier syndrome. Lexington Books: Lexington, MA.
Sriussadaporn Charoenngam, N., & Jablin, F. M. (1999). An exploratory study of communication competence in Thai organizations. Journal of Business Communication, 36(4), 382-418.
Spitzberg, B. H. (1983). Communication competence as knowledge, skill, and impression. Communication Education, 32(3), 323.
Willetts, D. (2010). The Pinch: How the Baby Boomers Took Their Children's Future - And Why They Should Give It Back. UK: Atlantic Books.
Wenner, L. A. (1985). The nature of new gratification. In Current Perspectives in Media
Gratification Research (pp. 171-193). Edited by Kart Erlk Rosengren, Lawrence A. Wenner, and Philip Palmgreen. Beverly Hills: Sage Publications.
ระบบออนไลน์
กรกมล ศรีวัฒน์. (2563). This is my Generation. This is our Generation เข้าใจวัยที่แตกต่างเพราะเราเติบโตจากโลกที่ต่างกัน. วันที่เข้าถึงข้อมูล 11 ธันวาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://thepotential.org/social-issues/generation-gap/
กรุงเทพธุรกิจ (2559). เผยโครงสร้างอายุบุคลากรสถาบันอุดมศึกษา. วันที่เข้าถึงข้อมูล 4 ธันวาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://www.bangkokbiznews.com/business/703740
ภาวรรณ ธนาเลิศสมบูรณ์. (2563). อย่าให้ ‘เจนฯ’ เป็นเส้นคั่นระหว่างเรา : จุดอ่อนของการมองโลกแบบเจเนอเรชัน. วันที่เข้าถึงข้อมูล 15 ตุลาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://www.the101.world/family-generation/
