การสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วม (อิเหนาในรูปแบบชวา – บาหลี)

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการสร้างสรรค์นาฏลีลาซึ่งเกิดจากประสบการณ์จากการได้ ศึกษานาฏศิลป์ไทย และนาฏศิลป์อินโดนีเซีย เป็นการวิจัยในรูปแบบประยุกต์ศิลป์ (Applied Art) กลุ่มวิชาศิลปกรรม มีวัตถุประสงค์เพื่อน�าความรู้ทางนาฏศิลป์ไทย มาผสมผสานกบัความรทู้างนาฏศลิปอ์นิโดนเีซยี โดยไดร้บัแรงบนัดาลใจจากการอา่น บทละคร เร่ืองดาหลังและเร่ืองอิเหนา ซ่ึงมีต้นเค้ามาจากประเทศอินโดนีเซีย แสดงให้เห็นว่าไทยและอินโดนีเซียมีความสัมพันธ์กันมาช้านาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง วรรณกรรม นาฏศิลป์ และดนตรี วธิ กี ารวจิ ยั ใชว้ ธิ กี ารวจิ ยั ตามกระบวนการสรา้ งสรรค์ โดยการออกแบบทา่ร�า ขน้ึใหม่ การประพนัธเ์พลง และการออกแบบเครอ่ืงแตง่กายขน้ึมาใหม่ เพอ่ืเปน็รปูแบบ การแสดงท่ีแปลกใหม่ โดยใช้พ้ืนฐานความรู้จากการแลกเปล่ียนทางวัฒนธรรม เป็นการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วมระหว่างไทยและอินโดนีเซีย ผลการวจิยัพบวา่ การศกึษาวชิานาฏศลิป์ นอกจากจะเรยีนรนู้าฏศลิปไ์ทยแลว้ กจ็ะมกีารเรยีนการสอนในหลกัสตูรนาฏศลิปอ์นิโดนเีซยีเพม่ิขน้ึ และจากการถา่ยทอด ท่าร�าให้แก่นักศึกษา พบว่าผลงานการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วมนี้ เป็นชุด การแสดงสนั้ๆ ทนี่กัศกึษาสามารถปฏบิตัไิดแ้ละยงัไดร้บัความรใู้นแมท่า่พนื้ฐานของ นาฏศิลป์อินโดนีเซีย ซึ่งเกิดขึ้นจากการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วม งานวิจัยเรื่องการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วม (อิเหนาในรูปแบบ ชวา-บาหลี) มีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นประโยชน์ต่อวงการนาฏศิลป์ไทย และเพื่อเป็น การสรา้งสรรคน์าฏลลีาจากภมูปิญัญาของครหูรอืศลิปนิยคุปจัจบุนัทจ่ีะแสดงใหเ้หน็ ถึงพัฒนาการของนาฏศิลป์ไทยจากอดีตสู่ปัจจุบัน การวิจัยนี้เป็นการสร้างสรรค์นาฏลีลาซึ่งเกิดจากประสบการณ์จากการได้ ศึกษานาฏศิลป์ไทย และนาฏศิลป์อินโดนีเซีย เป็นการวิจัยในรูปแบบประยุกต์ศิลป์ (Applied Art) กลุ่มวิชาศิลปกรรม มีวัตถุประสงค์เพื่อน�าความรู้ทางนาฏศิลป์ไทย มาผสมผสานกบัความรทู้างนาฏศลิปอ์นิโดนเีซยี โดยไดร้บัแรงบนัดาลใจจากการอา่น บทละคร เร่ืองดาหลังและเร่ืองอิเหนา ซ่ึงมีต้นเค้ามาจากประเทศอินโดนีเซีย แสดงให้เห็นว่าไทยและอินโดนีเซียมีความสัมพันธ์กันมาช้านาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง วรรณกรรม นาฏศิลป์ และดนตรี วธิ กี ารวจิ ยั ใชว้ ธิ กี ารวจิ ยั ตามกระบวนการสรา้ งสรรค์ โดยการออกแบบทา่ร�า ขน้ึใหม่ การประพนัธเ์พลง และการออกแบบเครอ่ืงแตง่กายขน้ึมาใหม่ เพอ่ืเปน็รปูแบบ การแสดงท่ีแปลกใหม่ โดยใช้พ้ืนฐานความรู้จากการแลกเปล่ียนทางวัฒนธรรม เป็นการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วมระหว่างไทยและอินโดนีเซีย ผลการวจิยัพบวา่ การศกึษาวชิานาฏศลิป์ นอกจากจะเรยีนรนู้าฏศลิปไ์ทยแลว้ กจ็ะมกีารเรยีนการสอนในหลกัสตูรนาฏศลิปอ์นิโดนเีซยีเพม่ิขน้ึ และจากการถา่ยทอด ท่าร�าให้แก่นักศึกษา พบว่าผลงานการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วมนี้ เป็นชุด การแสดงสนั้ๆ ทนี่กัศกึษาสามารถปฏบิตัไิดแ้ละยงัไดร้บัความรใู้นแมท่า่พนื้ฐานของ นาฏศิลป์อินโดนีเซีย ซึ่งเกิดขึ้นจากการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วม งานวิจัยเรื่องการสร้างสรรค์นาฏลีลาวัฒนธรรมร่วม (อิเหนาในรูปแบบ ชวา-บาหลี) มีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นประโยชน์ต่อวงการนาฏศิลป์ไทย และเพื่อเป็น การสรา้งสรรคน์าฏลลีาจากภมูปิญัญาของครหูรอืศลิปนิยคุปจัจบุนัทจ่ีะแสดงใหเ้หน็ ถึงพัฒนาการของนาฏศิลป์ไทยจากอดีตสู่ปัจจุบัน