มุมมองต่อนาฏยศิลป์ร่วมสมัยในสังคมไทย ในช่วงปีพ.ศ.2550-พ.ศ.2562 (ปัจจุบัน)

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์คือ ศึกษาค้นคว้า และรวบรวมความหมายคำนิยามของคำว่านาฏยศิลป์ร่วมสมัยในสังคมไทยในช่วงปีพ.ศ.2550 ถึงปีพ.ศ.2562 (ปัจจุบัน) และวิเคราะห์มุมมองต่อนาฏยศิลป์ร่วมสมัยในสังคมไทย โดยเป็นงานวิจัยเชิงสำรวจ เครื่องมือที่ใช้ในการสำรวจ คือ ศึกษาค้นคว้าจากเอกสารเชิงวิชาการ หนังสือ และวิทยานิพนธ์ที่เกี่ยวข้อง สัมภาษณ์ผู้มีพื้นฐาน และประสบการณ์ในแวดวงนาฏยศิลป์ร่วมสมัยอย่างแท้จริง คือศิลปิน และนักวิชาการ ใช้แบบสอบถามในกลุ่มผู้ชมเพื่อสำรวจแนวความคิดที่มีต่องานนาฏยศิลป์ร่วมสมัย โดยนำข้อมูลที่ได้ทั้งหมดมารวบรวมเพื่อวิเคราะห์ สังเคราะห์ และสรุปผลตามลำดับ

ผลการวิจัยพบว่าการให้นิยามความหมายของคำว่านาฏยศิลป์ร่วมสมัยในช่วงปีพ.ศ.2550 จนถึง
ปีพ.ศ.2562 (ปัจจุบัน) โดยศิลปิน และนักวิชาการ ไม่แตกต่างกันมากนัก มีการพัฒนาไปตามยุคสมัย แต่ยังคงไว้ซึ่งจุดร่วมเรื่องช่วงเวลาเสมอ คือนาฏยศิลป์ร่วมสมัย คือ งานที่ต้องสร้างขึ้นในยุคสมัยหรือเวลาปัจจุบันของช่วงเวลานั้น ๆ มีหลักการ แนวคิด และกระบวนการสร้างสรรค์ที่ชัดเจน มีการบอกเล่าเรื่องราว สะท้อนหรือเชื่อมโยงกับความเป็นปัจจุบัน มีเอกลักษณ์ความเป็นปัจเจคของผู้สร้างอย่างชัดเจน แต่มีข้อแตกต่างระหว่างศิลปิน และนักวิชาการ คือผลงานนาฏยศิลป์ร่วมสมัยนั้นสามารถเป็นผลงานที่พัฒนาต่อยอดมาจากผลงานเดิม หรือเป็นผลงานเก่าแล้วนำมาสร้างใหม่ได้หรือไม่ หรือควรเป็นเพียงผลงานสร้างใหม่เพียงเท่านั้น ในส่วนของมุมมองต่อนาฏยศิลป์ร่วมสมัย ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อทั้งผู้สร้างงาน และผู้ชม คือ 1) การสนับสนุน และองค์ความรู้จากกระทรวงวัฒนธรรม 2) จุดมุ่งหมายของผู้สร้างงาน และ 3) สภาพสังคม และเศรษฐกิจ ผลการวิจัยทั้งหมดนี้มีความสอดคล้องตรงตามวัตถุประสงค์ทุกประการ