แนวทางการสอดแทรกงานศิลปะที่เกิดจากการบูรณาการ เพื่อบรรเทาความเครียดของกลุ่มคนวัยทำงานตอนต้นในสังคมเมือง
DOI:
https://doi.org/10.53848/irdssru.v10i2.163784คำสำคัญ:
สังคมเมือง, กลุ่มคนวัยทำงานตอนต้น, ความเครียด, การสอดแทรกศิลปะบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ หาแนวทางในการสอดแทรกงานศิลปะ ที่เกิดจากการบูรณาการศิลปะ (Interdisciplinary) เข้าด้วยกัน เพื่อช่วยบรรเทาความเครียดให้กับกลุ่มคนวัยทำงานตอนต้น (first-jobbers) ในสังคมเมือง งานวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสม (mixed method) ของวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ โดยมีวิธีดำเนินการวิจัยดังนี้ ศึกษาข้อมูล วรรณกรรมและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างโดยใช้แบบสอบถามปลายปิด แบบคำถามจัดลำดับความสำคัญ (Ranking Order) และแบบคำถามมาตราส่วนประมาณค่า (Rating Scale) เป็นเครื่องมือในการวิจัย โดยหาความน่าเชื่อถือของแบบสอบถาม ด้วยการทำแบบสอบถามนำร่องจำนวน 50 ชุด และหาความน่าเชื่อถือของเนื้อหาในแบบสอบถาม ด้วยการให้ผู้เชี่ยวชาญทางด้านศิลปะแขนงต่างๆ 7 ท่าน ทำการตรวจสอบ จากนั้นนำแบบสอบถามไปเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง ซึ่งเป็นคนวัยทำงานตอนต้นที่มีอายุระหว่าง 24-35 ปี ทำงานในย่านศูนย์กลางธุรกิจของกรุงเทพฯ จำนวน 100 คน แล้วนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์และสรุปผล หาแนวทางในการสอดแทรกงานศิลปะเพื่อบรรเทาความเครียด ข้อสรุปจากผลการวิจัย ได้แนวทางในการสอดแทรกศิลปะเพื่อบรรเทาความเครียด ของกลุ่มคนวัยทำงานตอนต้นในสังคมเมือง โดยสามารถแบ่งเป็นส่วนใหญ่ๆ ได้ 4 ส่วน ดังนี้ 1.) แนวทางการเลือกแขนงของงานศิลปะที่จะนำมาใช้ในการบูรณาการเป็น 4 แขนง ประกอบด้วย ทัศนศิลป์ เรขศิลป์ ดุริยางคศิลป์ และ นาฏยศิลป์ 2.) แนวทางการแบ่งสัดส่วนงานศิลปะในการบูรณาการ โดยมีสัดส่วนของงานด้านดุริยางคศิลป์เป็นหลัก งานเรขศิลป์ และ งานทัศนศิลป์ มีสัดส่วนรองลงมา โดยใช้งานนาฎยศิลป์ ในการเชื่อมต่องานทั้ง 3 แขนงเข้าด้วยกัน 3.) เนื้อหาของงานศิลปะที่จะสร้างขึ้นมาจาก 2 ช่องทางคือ จากกลุ่มตัวอย่างโดยตรง และจากบริบทของสังคม 4.) สื่อและช่องทางการสื่อสารที่จะใช้ ในการสร้างและสอดแทรกงานศิลปะให้กลุ่มคนวัยทำงาน แบ่งได้เป็น 2 ช่องทางคือ สื่อออนไลน์ (social network application) และสื่อออฟไลน์ (ambient advertising)
References
Bangkok Post Publishing. (2016). Central Business District – CBD. Retrieved October 3, 2016, from http://www.bangkokpost.com/learning/meaning/central+business+district+(CBD)
Binson, B. (2013). Music Therapy. 3rd Edition. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Bradley, H. (2015). Design Funny: A Graphic Designer's Guide to Humor. Florida, United States: How Books.
Ceiymjaratrangsee, V. (2006). Mind-body medicine. Retrieved October 14, 2016, from https://www.doctor.or.th
Timwatanabuntung, S. (2015). Art Therapy; Reduce Stress, Increase Happiness. Retrieved October 14, 2016, from http://www2.thaihealth.or.th/Content/29169 -ศิลปะบำบัด%20ลดเครียดเพิ่มสุขให้ชีวิต.html
Chen-Jung Chen RN Huei-Chuen Sung RN Ming-Shinn Lee & Ching-Yuan Chang. (2013). The effect of Chinese five-element music therapy of nursing students with depressed mood. International Journal of Nursing Practice. 2015 (21), 192-199
Chu A-Run, A. (2016). Fine and Applied Arts. Retrieved October 3, 2016, from https://th.wikipedia.org/wiki/ ศิลปกรรม.
Department of Public Works and Town & Country Planning. (2010). Urban Culture by Nels Anderson.
Retrieved October 20, 2016, from http://www.dpt.go.th/ITCitdb/txt/pop/urban4.htm
Department of Mental Health, Ministry of Public Health. (2011). 8 Places That Cause Stress. Retrieved October 2, 2016, from http://www.dmh.go.th
Department of Health, Ministry of Public Health (2001). The Supporting Structure for Worker Health in Workplace. Retrieved October 2, 2016, from http://advisor.anamai.moph.go.th/main.php?filename=factory1 Institute of Culture and Arts. 13/issue 25, page 24
Nitipornmongkhon, P. (2012). Social Networks Usage of Working People in Bangkok. Sripatum university.
Retrieved June 3, 2017, from https://www.spu.ac.th/commarts/files/2012/07/บทความ-ปณิชา.pdf Laplamool, P. (2014).
Kearsirikul, S. (2009). City Citizen’s Activities, The Risk for Stress. Retrieved September 23, 2016, from http://www.manarom.com/article-detail.php?id=34
Khapal, N. (2015). Stress and Stress Management. Retrieved October 6, 2016, from www.sorporsor.com
Kansanor, L. (2010). Stress in Organization Relating to Tendency of Employee’s Performance Efficiency in I-Tech Communication, Co.,Ltd. Master’s Project, M.B.A Management. Bangkok: Graduate School,
Maxon, R. (1999). Stress in the Workplace: A Costly Epidemic. Fairleigh Dickinson University. Retrieved October 14, 2016, from http://www.fdu.edu/newspubs/magazine/99su/stress.html
Ministry of Education. (2010). The City of Stress. Retrieved September 23, 2016, from http://www.moe.go.th
Soonpongsri, K. (2016). Aesthetics. 3rd Edition. Bangkok: Chulalongkorn Press
Moore, S. (2016). Film Talk: An investigation into the use of viral videos in film marketing, and the impact on electric word of mouth during pre-release and opening week. Journal of Promotional
Communication. Retrieved June 3, 2017, from http://promotionalcommunications.org/index.php/pc/article/download/64/81
Pornjira, S. (2011). Stress and Stress-Release Method. Retrieved October 3, 2016, from http://www.pharmacy. mahidol.ac.th
Ritsonti, J. (2015). 10 Ways to Cope with Stress! The most important note is to stop rethinking. Retrieved
September 23, 2016, from https://www.dailynews.co.th/article/347331
Manktelow, J. (2009). Manage Stress. Samut Prakan: Nation Book Publishing.
Rittibul, P., Wanwichai, R., Dudsdeemaytha, J. (2016). Dance therapy for the new inmates’ stress in the
central correction for young offenders, Pathumtani Province.
Srinakharinwirot University. Thephkharam, P. (2014). 6 Popular Sickness of Urban Population. Retrieved September 23, 2016, from http://www.thaihealth.or.th
Stanford Encyclopedia of Philosophy. (2012). Philosophy of Humor. Retrieved October 8, 2016, from
http://plato.stanford.edu
Thairath Online News. (2015). Chronic Stress is Harmful for Workers. Retrieved September 23, 2016, from
http://www.thairath.co.th/content/537786
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
