กลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่คุณค่าของวิสาหกิจเครื่องนุ่งห่มขนาดกลางและขนาดย่อมของไทยเพื่อความสามารถในการแข่งขัน

บทคัดย่อ

โครงสร้างเศรษฐกิจของไทยพึ่งพาการส่งออกในสัดส่วนสูงเกินกว่าร้อยละ60 ของGDP วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมเป็นองค์ประกอบสำคัญของระบบเศรษฐกิจระดับมหภาคของประเทศอุตสาหกรรมเสื้อผ้าสำเร็จรูปเป็นอุตสาหกรรมหลักของไทยที่มีปริมาณการส่งออกมากเป็นอันดับ4 ของประเทศมูลค่าการส่งออกกว่า3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯและนำรายได้สู่ประเทศกว่า4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯหรือกว่า1 แสนล้านบาทที่มีการจ้างงานมากที่สุดกว่า1 ล้านคน(สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม, 2552) ปัจจุบันเทคโนโลยีข้อมูลข่าวสารเข้ามามีบทบาทสำคัญกับธุรกิจเกิดการแลกเปลี่ยนข้อมูลการสร้างความรู้ใหม่ๆเป็นการปฏิรูปกระบวนการผลิตใหม่และพัฒนาศักยภาพและทักษะให้สามารถสร้างผลิตภาพ(Productivity) เพื่อพัฒนาขีดความสามารถในการแข่งขันทางการค้ากับนานาประเทศอีกทั้งยังปรับตัวเป็นผู้ประกอบการสร้างสรรค์(Creative Entrepreneur) เพื่อรองรับกับภาครัฐบาลที่ได้ส่งเสริมแผนพัฒนาศักยภาพของเศรษฐกิจสร้างสรรค์(Creative Economy) ตั้งแต่ปี2553-2555 อุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มของไทยควรปรับปรุงและพัฒนาตนเองโดยเฉพาะSMEs ควรทำการพัฒนาและปรับปรุงทั้งระบบภายในและพัฒนาด้านการออกแบบและด้านการวิเคราะห์การตลาดต่างประเทศเพื่อมุ่งเน้นการหาตลาดใหม่และปรับเปลี่ยนตำแหน่ง(Segment) ให้มีความเหมาะสมกับศักยภาพของธุรกิจและควรปรับเปลี่ยนจากการเป็นผู้รับจ้างการผลิต(OEM) มาเป็นการพัฒนาเป็นตราสินค้า(OBM) แทนเพื่อหลีกเลี่ยงกับการแข่งขันด้านราคากับประเทศจีนอินโดนีเซียหรือเวียดนามนอกจากนั้นผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มของไทยควรรวมตัวกันในแบบCluster เพื่อประโยชน์ร่วมกันและการนำนวัตกรรมสิ่งทอแนวใหม่มาพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่ต่างออกไปจากเดิมเพื่อเพิ่มมูลค่าสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือผู้ประกอบการจะต้องปรับเปลี่ยนและพัฒนาให้ตรงกับความต้องการของลูกค้าให้ได้มากที่สุดและมุ่งเน้นสินค้าที่มีเอกลักษณ์เฉพาะกลุ่ม(Niche Market) ที่สามารถทำกำไรและเพิ่มมูลค่าและกลยุทธ์เป็นวิธีการที่ทำให้องค์การบรรลุวัตถุประสงค์โดยมีความสามารถในการแข่งขันและเพื่อเพิ่มศักยภาพการแข่งขันในตลาดโลกต่อไป