อิทธิพลภาวะผู้นาแบบแบ่งปันของผู้บริหารสถานศึกษาที่มีต่อผลการปฏิบัติงานของครูสถานศึกษาเอกชนขั้นพื้นฐานในกรุงเทพมหานคร ผ่านตัวแปรความขัดแย้งในบทบาท ความคลุมเครือในบทบาท และความพึงพอใจในงาน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาและตรวจสอบความตรงของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างภาวะผู้นาแบบแบ่งปันกับผลการปฎิบัติงาน 2) ศึกษาอิทธิพลของภาวะผู้นาแบบแบ่งปัน ผ่านความขัดแย้งในบทบาท ความคลุมเครือในบทบาท และความพึงพอใจในงาน ที่มีต่อผลการปฎิบัติงาน กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูสถานศึกษาเอกชนขั้นพื้นฐานได้จากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน ในกรุงเทพมหานคร จานวน 720 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย และการวิเคราะห์ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุระหว่างภาวะผู้นาแบบแบ่งปันกับผลการปฎิบัติงานด้วยการวิเคราะห์เชิงยืนยัน
ผลการวิจัย สรุปได้ว่า 1) การตรวจสอบความตรงของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างภาวะผู้นาแบบแบ่งปันกับผลการปฎิบัติงาน มีความสอดคล้องเข้ากับข้อมูลเชิงประจักษ์ (ค่าไค-สแควร์ = 280.41 ;องศาอิสระ = 245, p = .059 GFI = .968 AGFI = .961 และ RMR =.038) ตัวแปรในโมเดลสามารถอธิบายความแปรปรวนในผลการปฎิบัติงานได้ร้อยละ 73.0 และ 2) ตัวแปรภาวะผู้นาแบบแบ่งปัน ตัวแปรความขัดแย้งในบทบาท และตัวแปรความคลุมเครือในบทบาท มีอิทธิพลทางอ้อมต่อตัวแปรผลการปฎิบัติงาน โดยที่ตัวแปรภาวะผู้นาแบบแบ่งปันมีระดับเกิดขึ้นมากที่สุด นอกจากนี้ตัวแปรความพึงพอใจในงานมีอิทธิพลบวกต่อระดับผลการปฎิบัติงานสูงสุด ซึ่งหมายความว่า การที่จะทาให้ครูมีผลการปฎิบัติงานที่สูงขึ้นได้นั้น ผู้บริหารต้องใช้ภาวะผู้นาแบบแบ่งปันในการบริหารงาน เพื่อช่วยลดความขัดแย้งในบทบาท ความคลุมเครือในบทบาท และเป็นการเพิ่มความพึงพอใจในงานของครูซึ่งส่งผลให้การปฎิบัติงานของครูสูงขึ้นตามไปด้วย