แนวทางการพัฒนาการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยาเขต 1

ผู้แต่ง

  • มินตรา อินต๊ะไชย นักศึกษาปริญญาโท หลักสูตรครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการการบริหารการศึกษา
  • ดร.ไพรภ รัตนชูวงศ์ อาจารย์ประจำสาขาวิชาการการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
  • ดร.พูนชัย ยาวิราช อาจารย์ประจาสาขาวิชาการการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

คำสำคัญ:

การพัฒนาองค์กร, องค์กรแห่งการเรียนรู้

บทคัดย่อ

การศึกษาอิสระครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 1 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 1 และ 3) เพื่อหาแนวทางการพัฒนาการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 1 การดำเนินการวิจัย มี 3 ตอน คือ ตอนที่ 1 ศึกษาสภาพการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา โดยใช้แบบสอบถามกับประชากรจำนวน 120 คน วิเคราะห์โดยใช้ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในการวิเคราะห์ข้อมูล ตอนที่ 2 ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา โดยใช้แบบสัมภาษณ์กับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลจานวน 12 คน ตอนที่ 3 หาแนวทางการพัฒนาการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา โดยใช้แบบสัมภาษณ์กับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลจานวน 14 คน ผลการศึกษาพบว่า 1) สภาพการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 1 ตามแนวคิดของ (Peter Senge.1990) 5 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านบุคคลที่รอบรู้ 2) ด้านรูปแบบวิธีความคิด 3) ด้านการมีวิสัยทัศน์ร่วมกัน 4) ด้านการเรียนรู้เป็นทีม 5) การคิดอย่างเป็นระบบ พบว่าในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการเรียนรู้เป็นทีมและด้านบุคคลที่รอบรู้ อยู่ในระดับมาก ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่าสุด คือ ด้านการมีวิสัยทัศน์ร่วมกัน 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 1 คือ วัฒนธรรมองค์กรด้านความมุ่งประสงค์ของโรงเรียน ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงด้านการกระตุ้นเชาว์ปัญญาและการคำนึงถึงความเป็นปัจเจกบุคคล และบรรยากาศองค์กรแบบมีส่วนร่วม โดยทั้งหมดนั้นเป็นปัจจัยที่ส่งเสริมการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยาทั้ง5 ด้าน 3) แนวทางการพัฒนาการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลพะเยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 1 คือ ด้านบุคคลที่รอบรู้ ส่งเสริมให้ครูและบุคลากรในโรงเรียนอนุบาลพะเยามีความเชื่อมั่นในการตัดสินใจในการพัฒนาตนเองตามความต้องการของตนเองเพื่อให้เป็นบุคคลที่รอบรู้ เกิดความรู้สึกที่อยากจะพัฒนาตนเองให้เป็นบุคคลที่รอบรู้และไม่หยุดพัฒนาตนเอง 2. ด้านรูปแบบวิธีความคิด ส่งเสริมให้ครูและบุคลากรในโรงเรียนมีรูปแบบวิธีคิดให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันกับโรงเรียน ให้การยอมรับรูปแบบวิธีคิดซึ่งกันและกันของผู้บริหาร ครูและบุคลากรในโรงเรียน 3. ด้านการมีวิสัยทัศน์ร่วมกัน ผู้บริหารควรเปิดโอกาสครูและบุคลากรในโรงเรียนมีส่วนร่วมในการจัดทำวิสัยทัศน์ของโรงเรียน 4. ด้านการเรียนรู้เป็นทีม ควรปรับทัศนคติในการทางานเป็นทีมกับครูและบุคลากรในโรงเรียนให้สามารถทางานร่วมกันได้ทุกคนภายในโรงเรียน 5. ด้านการคิดอย่างเป็นระบบ ส่งเสริมให้ครูและบุคลากรในโรงเรียนสามารถแสดงความคิดเห็นอย่างหลากหลายและสร้างสรรค์โดยให้อิสระทางความคิดและมีการยอมยอมรับแนวความคิดใหม่และสร้างสรรค์

ประวัติผู้แต่ง

มินตรา อินต๊ะไชย, นักศึกษาปริญญาโท หลักสูตรครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการการบริหารการศึกษา

นักศึกษาปริญญาโท หลักสูตรครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการการบริหารการศึกษา

ดร.ไพรภ รัตนชูวงศ์, อาจารย์ประจำสาขาวิชาการการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

อาจารย์ประจำสาขาวิชาการการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

ดร.พูนชัย ยาวิราช, อาจารย์ประจาสาขาวิชาการการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

อาจารย์ประจาสาขาวิชาการการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

เอกสารอ้างอิง

สุพจน์ นิมิตรบรรณสา. (2554). ความคิดเห็นของพนักงานที่มีต่อการพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ของบริษัทไทยออยล์ จากัด (มหาชน). (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.

อนุบาลพะเยา. (2558). ผลการประเมินการประกันคุณภาพภายนอกประจาปีการศึกษา 2558.พะเยา: อนุบาลพะเยา.

Bass, B., & Avolio, B. (1994). Improving organizational effectiveness through transformational leadership. Thousand Oaks, CA: Sage.

Likert, Rensis. (1967). The Human Organization; Its Management and Value. New York: Mc Graw - Hill.

Paterson, J.L., Purkey, S.C., & Parker, J.V. (1986). Productive school systems for a nonrational world. Alexandria, VA: Association for supervision and curriculum development.

Senge, P.M. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organizational. New York: Doubleday

สารสิน อิ่มโอษฐ (มปป. : 5)Peter Senge (1999)

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-07-11

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย