WORK ENGAGEMENT OF EDUCATIONAL PERSONNEL IN THAI PRIVATE HIGHER EDUCATION INSTITUTIONS
Keywords:
work engagement, Thai private higher education institutions, educational personnelAbstract
Higher education institutions are committed to four key missions: producing graduates, providing social services, and preserving arts and culture. With higher competition to survive, several educational institutions in Thailand, especially private institutions, have been confronting a dramatic decline in the number of students. Thus, their personnel are required to actively act in accordance with the strategies and drive the missions. The objective of this study was to present details of work engagement as an important variable in the modern organizational behavior study, which has been widely popular in administration and organization management studies. This study concentrated on the engagement of educational personnel in private higher education institutions in Thailand. Work engagement is a mental state related to the work of the personnel towards the organization, which can be in the form of showing positive behavior by participating, and devoting their physical, mental and intellectual energy to work with happiness and enthusiasm. Work engagement also motivates a person to perform his duty to support the organization. In other words, it empowers and brings energy as well as enthusiasm to the personnel for the best interest of themselves and the organization.
References
นิดา ประพฤติธรรม. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อแรงจูงใจซึ่งส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บางเขน. วารสารบริหารธุรกิจ, 10(2), 58-80.
นันทวดี อุ่นละมัย และ กฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2562). แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ที่มีผลต่อการปฏิบัติงานและการคงอยู่ในองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. วารสารวิชาการบริหารการพัฒนา, 9(3), 126-138.
บุณฑริกา นิลผาย. (2562). ความสัมพันธ์ของคุณลักษณะงานกับความผูกพันในงาน กรณีศึกษา: บุคลากรสายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา.
(การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน, นครราชสีมา.
ปกรณ์ จันสุริยวงศ์ และ เตือนใจ ดลประสิทธิ. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันในองค์การของบุคลากรกับการบริหารงานอาคารสถานที่ของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 12(2), 54-67.
ปิยนันท์ สวัสดิ์ศฤงฆาร. (2560). การสร้างความรู้สึกผูกพันให้กับพนักงาน. สืบค้นจาก https://is.gd/jWKjhM
ปฏิพัฒน์ แย้มชุติเกิดมณี และ วิชิต อู่อ้น. (2564). กรอบแนวคิดอิทธิพลของการจัดการองค์ความรู้ต่อการสร้างนวัตกรรมในองค์การและความพึงพอใจในงานของบุคลากรสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในกรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 15(3), 153-164.
ภาวิณี เพชรสว่าง. (2559). ความผูกพันต่องาน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย
มนุษศาสตร์และสังคมศาสตร์, 36(1), 222-235.
ปฏิพัฒน์ แย้มชุติเกิดมณี และ วิชิต อู่อ้น. (2564). กรอบแนวคิดอิทธิพลของการจัดการองค์ความรู้ต่อการสร้างนวัตกรรมในองค์การและความพึงพอใจในงานของบุคลากรสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในกรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 15(3), 153-164.
ภาวิณี เพชรสว่าง. (2559). ความผูกพันต่องาน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย
มนุษศาสตร์และสังคมศาสตร์, 36(1), 222-235.
ยุทธพงษ์ จักรคม, สุวรรณนภา สุ่ยวงษ์ และ ดวงดาว ประทิพย์ อาราราม. (2564). อิทธิพลของความพึงพอใจในการปฏิบัติงานที่มีผลต่อความผูกพันของบุคลากรคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์, 5(2), 71-96.
ศยามล เอกะกุลานันต์. (2565). ปัจจัยเชิงเหตุและผลของความยึดมั่นผูกพันในงานที่มีต่อพฤติกรรมมุ่งนวัตกรรมของอาจารย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 16(1), 119-130.
ศิริพงศ์ รักใหม่, สิริฉันท์ สถิรกุล เตชพาหพงษ์ และ พันธ์ศักดิ์ พลสารัมย์. (2562). แนวโน้มสถาบันอุดมศึกษาเอกชน: ทางเลือกแห่งอนาคต. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(1),
-269.
สกาวเดือน พิมพิศาล และ ทรงพล โชติกเวชกุล. (2015). คุณภาพชีวิตการทำงานที่มีผลต่อความผูกพัน และความภักดีต่อองค์การของบุคลากรสายสนับสนุนในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารวิชาการ ธรรมทรรศน์, 15(3),
-138.
สุดาพร ทองสวัสดิ์, ประชุม รอดประเสริญ และ นิรันดร์ จุลทรัพย์. (2562). สภาพปัญหาและแนวทาง การพัฒนาความผูกพันต่อองค์การของอาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 6(2), 353-368.
สาธิต เชื้ออยู่นาน, ยุทธนา ไชยจูกุล, สุนทร คล้ายอ่ำ และ ณัฐวุฒิ อรินทร์. (2017). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการทำงานของพนักงานสายสนับสนุนวิชาการมหาวิทยาลัยรัฐ. Veridian E-Journal, 10(1),
-1421.
สุดารัตน์ แจงทอง และ อนุ เจริญวงศ์ระยับ. (2562). อิทธิพลของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลต่อผลการปฏิบัติงานของครูผู้สอนในจังหวัดกำแพงเพชร โดยมีความผูกพันในงานเป็นตัวแปรส่งผ่าน. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 36(1), 81-101.
สุพจน์ นาคสวัสดิ์. (2559). หนังสือการสำรวจความผูกพันในการทำงานของพนักงาน แนวคิด ทฤษฎี และแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
สมบัติ อาริยาศาล. (2561). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของบุคลากรในสถานศึกษา. Journal of Roi Keansarn Academi, 3(2), 33-46.
สมศักดิ์ เจริญพูล และ เสกสรรค์ ทองคำบรรจง. (2562). การศึกษาสมการโครงสร้างอิทธิพลของความพึงพอใจในงาน ความผูกพันพนักงาน และความผูกพันในงานต่อความผูกพันองค์การ. วารสารวิชาการ บัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 15(1), 49-65.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). แผนอุดมศึกษาระยะยาว 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). สืบค้นจาก http://www.mua.go.th/users/bpp/ main/download/plan/plan20yrs.pdf
อัจจิมา เสนานิวาส และ สรัญณี อุเส็นยาง. (2565). แรงจูงใจในการปฏิบัติงาน ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากร. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 2(1), 29-40.
อรพินทร์ ชูชม. (2557). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุและผลของความยึดมั่นผูกพันในงานของครู. สืบค้นจาก https://is.gd/LB052F
อุทัย ดุลยเกษม. (2547ข). ปรารมภ์เรื่องความเข้มแข็งของสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. สานปฏิรูป, 6(69), 62-63.
อริสรา บุญรัตน์. (2557). แนวทางการพัฒนาภาพลักษณ์ของมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
Aon Hewitt. (2015). Aon Hewitt’s Model of Employee Engagement. Retrieved from https://www.aonhewitt.co.nz/getattachment/77046028-9992-4d77-868a-32fbf622fec6/file. aspx?disposition=inline
A. B. & M. P. Leiter. (2010). Work engagement: A handbook of the essential theory and research. New York: Psychology Press.
Halbesleben, J. R. B. (2010). A meta-analysis of work engagement: Relationships with burnout, demands, resources, and consequences. In A. B. Bakker (Ed.) & M. P. Leiter. Work engagement: A handbook of essential theory and research (pp. 102-117). London: Psychology Press.
Bakker, A. B. & Demerouti, E. (2008). Towards a model of work engagement.
Career Development International, 13(3), 209-223.
Bakker, A.B. (2009). Building engagement in the workplace. In R. J. Burke & C.L. Cooper (Eds.) The peak performing organization (pp. 50-72). Oxonian, UK: Routledge.
Federman, B. (2009). Employee Engagement: A Roadmap to creating Profits, Optimizing Performance, and Increasing Loyalty. San Francisco: Jossey-Bass.
Kahn, W.A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement
at work. Academy of Management Journal, 33, 692-724.
May, D.R., Gilson, R.L., & Harter, L.M. (2004). The psychological conditions of meaningfulness, safety and avail ability and the engagement of the human spirit at work. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77, 11-73.
Maslach, C., & Leiter, P. M. (1997). The truth about burnout. San Francisco:
Jossey-Bass.
Maslach, C., Schaufeli, W.B., & Leiter, M.P. (2001). Job burnout. Annual Review
of Psychology, 52, 397-422.
Schaufeli, W.B., & Salanova, M. (2008). Enhancing work engagement through the management of human resources, in Naswall, K., Hellgren, J. & Snerks, M. (Eds.), The Individual in the changing working life (pp. 380-402). Cambridge: Cambridge University Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 กฤตภาคิน มิ่งโสภา, กฤษดา เชียรวัฒนสุข

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ ผู้นิพนธ์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และคณาจารย์ท่านอื่น ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว


