MARKETING STRATEGIES IN THE NEW NORMAL ERA FOR AGRO-TOURISM ENTREPRENEURS
Keywords:
Marketing strategy, New normal, Agro-tourism entrepreneursAbstract
The main purpose of this article is to present the knowledge and understanding of strategy preparation by gathering information from marketing theory to analyze problems along with the integration of media information and actual or social dissemination leading to acceptance for moving forward with a new era of lifestyle. The spread of the Covid-19 virus has had a significant impact on the economy. The result of the crisis is a change in lifestyle, an unusual behavior called the "New Normal". It also leads to a decrease in spending and people's purchasing power. Many companies in the industrial and service sectors have also had to go out of business. Even though the government has taken measures to help, entrepreneurs have to adjust their strategies to keep their businesses going. For the development of agritourism after the epidemic situation. Entrepreneurs can use a variety of forms of operation, depending on the potential and suitability of each area. Including the use of innovation to make agritourism more interesting, creating a selling point through a 5A marketing communications strategy, and organizing agritourism activities by linking agriculture and community lifestyles to tourism.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2557). การท่องเที่ยวเชิงเกษตร. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). สถิตินักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/news/category/628.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (ม.ป.ป.). สถิตินักท่องเที่ยว. สืบค้นจากhttp//www.tat.or.th/stat/ download/tst/702/Repor_Phathumthani2007.doc.
กรุงเทพธุรกิจ. (2565). จ่อชง ครม.เคาะ เราเที่ยวด้วยกัน เฟส 5!!. สืบค้นจาก https://www.bangkokbiznews.com/business/economic/1035051.
ขวัญกมล ดอนขวา และ จิตตานันท์ ติกุล. (2557.) การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงเกษตรใน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 8(1), 55-71.
คณะกรรมาธิการการเกษตรและสหกรณ์. (2564). ผลกระทบต่อระบบเศรษฐกิจไทยจากโรคติดต่อเชื้อ
โคโรนาไวรัส (COVID-19) และข้อเสนอแนะเพื่อขับเคลื่อนการพัฒนาภาคเกษตรภายใต้
แผนยุทธศาสตร์ชาติตามสถานการณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
จิตรลดา ตรีสาคร และ กฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ที่
ช่วยยกระดับการมีส่วนร่วม และศักยภาพการท่องเที่ยวของชุมชนในจังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 9(1), 111-124.
ญาณิศา ยอดสิน, กนกวรรณ ศรมณี และ โชติ บดีรัฐ. (2564). วิกฤติโควิด-19 การเปลี่ยนแปลงภาคการเกษตรไทยสู่วิถีชีวิตใหม่ (New Normal). Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(12), 318-328.
ฐานเศรษฐกิจออนไลน์. (2563). ผลวิจัยชี้ คนไทยเลือกขับรถท่องเที่ยว เลี่ยงโควิด-19. สืบค้นจาก https://www.thansettakij.com/content/motor/445958.
ฐานเศรษฐกิจออนไลน์. (2564). “อุทัย” ชง “นายกรัฐมนตรี” ของบแสนล้าน ดึงคนตกงานทำอาชีพเกษตร แก้ปัญหาเศรษฐกิจ จาก “COVID-19” ระลอก 3. สืบค้นจาก https://www.thansettakij.com/general-news/479207
เถลิงศักดิ์ ชัยชาญ. (2556.) การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (รายงานการวิจัย). นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
ธนรักษ์ ผลิพัฒน์. (2563). คาดตัวเลขจริงทั่วโลก ป่วย ‘โควิด-19’ ทะลุ100 ล้านคน. สืบค้นจาก https://www.dailynews.co.th/politics/798442
ธีรกิติ นวรัตน ณ อยุธยา. (2547.) การตลาดสำหรับการบริการ: แนวคิดและกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พจน์ ใจชาญสุขกิจ. (2560). สื่อสารบริหารแบรนด์ และพีอาร์ อย่างไรในยุค Marketing 4.0. สืบค้นจาก https://www.prthailand.com/images/articles/170809-1-expertcommu.pdf
เพ็ญทิพย์ อุนากรสวัสดิ์. (2556). รูปแบบและกลยุทธ์การตลาดออนไลน์ เว็บไซต์ เด็กดีดอทคอม.
(การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
เพียงฤทัย เสงี่ยมศิลป์ และคณะ. (2561). การศึกษาแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร
ตำบลวังยาว อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี (รายงานวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
ฟิลิป คอตเลอร์, เหมะวัน การตะจายา และ ไอวัน เซเตียวาน. (2017). การตลาด 4.0. แปลโดย
ณงลักษณ์ จารุวัฒน์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๊คส์.
มิ่งสรรพ์ ขาวสะอาด. (2563). ทิศทางท่องเที่ยวไทย หลังวิกฤตโควิด-19. รายงานภาวะเศรษฐกิจ
การท่องเที่ยว, 1(4), 42-53.
เมธาวี กิจเกษตรกุล และ ณิฐสินี ขินธนภูมิไพศาล. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อทัศนคติในการเลือก
ใช้บริการบริษัทนำเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตกรุงเทพมหานครในช่วงก่อนและระหว่างสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคไวรัสโคโรนา 2019 และแนวทางการปรับตัวของบริษัทนำเที่ยว. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 17(61), 56-66.
รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร. (2558). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเพื่อความยั่งยืน: โครงการหลวง ปางดะ. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 9(1), 19-35.
ระพีพรรณ ทองห่อ. (2546). ลักษณะการใช้จ่ายเงินเพื่อซื้อผลิตภัณฑ์และความต้องการใช้บริการของนักท่องเที่ยวต่างประเทศเพื่อการท่องเที่ยวในประเทศไทย (รายงานการวิจัย).
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. (2554). การท่องเที่ยวเชิงเกษตร. สืบค้นจาก http://www.kmitl.ac.th/agritech/nutthakorn/04090035_2202/multiweb/agrotour/prapeat.htm
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. (2544). การศึกษาเพื่อกำหนดแนวทางการพัฒนาและจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร. กรุงเทพฯ: ฝ่ายบริการอุตสาหกรรมและที่ปรึกษา สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย.
สุกันยา คงเขียว, กนก เลิศพานิช, วรัญญา อรัญวาลัย และ อภิศักดิ์ โพธิ์ปั้น. (2561). ความต้องการสื่อในการประชาสัมพันธ์แหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรหมู่บ้านไม้ดอกไม้ประดับคลอง 15 อำเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายก. วารสารเกษตรพระจอมเกล้า, 36(1), 12-20.
สุทธิชัย ปัญญโรจน์. (2559). 10 กลยุทธ์ทางการตลาด. สืบค้นจาก https://www.gotoknow.org
สุภางค์ จันทวานิช. (2554). ทฤษฎีสังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภาภรณ์ พรหมบุตร. (2563). New Normal กับวิถีชีวิตที่เปลี่ยนแปลง. สืบค้นจาก https://dsp.dip.go.th/en/category/
สาวิตรี รินวงษ์. (2563). คนไทยรอการเดินทางฟื้นธุรกิจ ท่องเที่ยวหลังโควิด. สืบค้นจาก https://www.bangkokbiznews.com/
สํานักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2559). KOFC เปิดมุมวิเคราะห์รายได้ภาคเกษตร หลังรัฐดันท่องเที่ยวเชิงเกษตรไทยช่วงวันหยุดยาว. สืบค้นจาก https://www.ryt9.com/s/prg/2464477.
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). COVID-19 กับผลกระทบต่อการท่องเที่ยวไทย สถานการณ์การท่องเที่ยวของประเทศไทย ไตรมาส 1/2563. รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว, 1(4), (กรกฎาคม - กันยายน).
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
เสาวณี จันทะพงษ์ และ ทศพล ต้องหุ้ย. (2563). ผลกระทบวิกฤต COVID-19 กับเศรษฐกิจโลก.
สืบค้นจาก http//www.bot.or.th/Thai/ResearchAndPublications/articles/Pages/ Articles_18Mar2020.aspx
อภิษฎา ดินม่วง และ กฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2561). E-CRM: การบริการลูกค้าสัมพันธ์ในยุคสังคมดิจิทัลของธุรกิจศัลยกรรมความงาม. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 8(3), 20-30.
Brinca, P. et al. (2020). Measuring Sectoral Supply and Demand Shocks during COVID-19. Retrieved from https://is.gd/nLuUlB
Carpio, C.e., Wohlgenant, M.K., and Boonsaeng, T. (2008). the Demand for agritourism in the United States. Journal of Agricultural and Resource Economics, 33(2),
-269.
Department of Disease Control (DDC). (2020). COVID-19 Situation Report. Retrieved from https://ddc.moph.go.th/viralpneumonia/situation.php
Kotler, Philip. (2016). Marketing 4.0 Moving from Traditional to Digital. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Management and Marketing, Rajamangala University of Technology Thanyaburi

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ ผู้นิพนธ์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และคณาจารย์ท่านอื่น ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว


