การสังเคราะห์การวิจัยด้านการสร้างสมรรถนะทางปัญญาเชิงธุรกิจของผู้ประกอบการยุคใหม่เพื่อผลการดำเนินธุรกิจประสบผลสำเร็จในบริบทประเทศไทย 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความการสังเคราะห์การวิจัยในการสร้างสมรรถถนะทางปัญญาเชิงธุรกิจนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำไปสู่การพัฒนามิติของสมรรถนะทางปัญญาเชิงธุรกิจของผู้ประกอบการที่ส่งผลต่อผลสำเร็จของการดำเนินธุรกิจสำเร็จดังที่ผู้ประกอบการคาดหวังไว้ โดยยึด 4 ทฤษฎีหลัก คือ (1) ทฤษฎีการลงมือปฎิบัติของ Argyris (2) ทฤษฎีรูปแบบการเรียนรู้ของ Kolb (3) ทฤษฎีการพัฒนาสมรรถนะของ McClelland และ (4) ทฤษฎีการบริหารจัดการเชิงสถานการณ์ของ Fieldler
บทความนี้นำเสนอการสังเคราะห์กรอบแนวคิดทางการวิจัยที่บูรณาการเป็นตัวแปรอิสระของการสร้างสมรรถนะทางปัญญาเชิงธุรกิจของผู้ประกอบการยุคใหม่ มีกระบวนการสร้างสมรรถนะทางปัญญาเกิดขึ้นจากการพัฒนา 2 มิติ คือ มิติความรู้สึกทางอารมณ์ และ มิติแนวคิดทางปัญญารู้คิด สุดท้ายบทความนี้ได้นำเสนอประโยชน์ทางด้านทฤษฎีและด้านนโยบายและการจัดการ รวมทั้งข้อจำกัดต่าง ๆ เพื่อต่อยอดงานวิจัยเชิงประจักษ์เป็นประโยชน์ต่อวงการวิชาการต่อไปในอนาคต
Article Details
บทความวิชาการ บทความวิจัย และบทวิจารณ์หนังสือในวารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (กรณีการทำวิจัยในมนุษย์ ผู้วิจัยต้องผ่านการอบรมจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ และนำหลักฐานมาแสดง)
เอกสารอ้างอิง
Andersson-Cederholm, E., & Hultman, J. (2010). The value of intimacy–negotiating commercial relationships in lifestyle entrepreneurship. Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 10(1), 16-32.
Argyris, C. (1977). Double loop learning in organizations. Harvard Business Review, 55(5), 115-125.
Avolio, B. J. (2007). Promoting more integrative strategies for leadership theory-building. American Psychologist, 62(1), 25-33.
Bennis, W. (1987). The four competencies of leadership. School Library Media Quarterly, 15(4), 196-199.
Baron, R. A., & Markman, G. D. (1999). Cognitive mechanisms: Potential differences between entrepreneurs and non-entrepreneurs. In P. D. Reynolds, & W. D. Bygrave (Eds.), Frontiers of entrepreneurship research. Wellesley, MA: Babson College.
Digital Economy Acedemy. (2019). Digital economy leadership course #3. Retrieved from https://www.smeone.info/event-detail/7456 [In Thai]
Driessen, E., Van Tartwijk, J. V., Vleuten, C. V. D., & Wass, V. (2007). Portfolios in medical education: Why do they meet with mixed success? A systematic review. Medical Education, 41(12), 1224-1233.
Fiedler, F. E. (1967). A theory of leadership effectiveness. McGraw-Hill.
Fuller, B., Marler, L. E., Hester, K., & Otondo, R. F. (2015) Leader reactions to follower proactive behaviour: Giving credit when credit is due. Human relations, 68(6), 879-898.
Gudmundsson, S. V., & Lechner, C. (2013). Cognitive biases, organization, and entrepreneurial firm survival. European Management Journal, 31(3), 278-294.
Hall, B. J., Covarrubias, P. O., & Kirschbaum, K. A. (2017). Among cultures: The challenge of communication: Routledge.
Hamati-Ataya, I. (2017). The sociology of knowledge as postphilosophical epistemology: Out of IR’s “socially constructed” idealism. International Studies Review, 20(1), 3-29.
Klada, T.V. (2018). Unraveling entrepreneurial team formation: A qualitative study among funded ventures. Sage Open April-June 1-15.
Kolb, D. A. (1984). Experience as the source of learning nd development. Prentice Hall.
La Rocca & Snehota. (2014). Relating in business networks: Innovation in practices. Industrial Marketing Management, 43(3), 441-447.
Magpili, N. C., & Pazos, P. (2018). Self-managing team performance: A systematic review of multilevel input factors. Small Group Research, 49(1), 3-33.
McCaulley, M. H. (1990). The Myers-Briggs type indicator: A measure for individuals and groups.
Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 22(4), 181-195.
Mcclelland, D. C. (1973). Testing for competence rather than for intelligence. American Psychologist Journal, 28(1), 1-14.
McLeod, R. H. (2018). Indonesia’s crisis and future prospects. In Asian contagion (pp. 209-240). Routledge.
Nassif, V. M. J., Ghobril, A. N., & Silva, N. S. (2010). Understanding the entrepreneurial process: A dynamic approach. Brazilian Administration Review, 7(2), 213-226.
Perkins, D., & Unger, C. (1999). Teaching and learning for understanding. In C. Reigeluth (Ed.), Instructional-design theories and models: A new paradigm of instructional theory (3rd ed). Erlbaum.
Piaget, J. (1936). The origin of intelligence in children. International Universities Press.
Phungphol, W. (2018). Business cognitive ability of new generation entrepreneur for Thai SMEs towards business performance in Thailand 4.0. Doctoral dissertation of doctor of philosophy (management), Silpakorn University. [In Thai]
Phungphol, W., & Pooripakdee, S. (2017). Creating passion in preparednessof automotive industry entrepreneurs for industry 4.0 in Surattanee. National Academic Conference, Faculty of Management Science, Silpakorn University (5th ed.), 591-608. [In Thai]
Shepherd, D. A., & Patzelt, H. (2017). Trailblazing in entrepreneurship: Creating new paths for understanding the field. Switzerland: Springer International.
Smilansky, O. (2017). Pega world 2017: Pegasystems sharpens personalization focus with AI. CRM Magazine, 21(8).
Tohidi, H., & Jabbari, M. M. (2012). Innovation as a success key for organizations. Procedia Technology, 1, 560-564.
Okolo, N., Ifeoma, O. R., & Amakor, I. (2013). Effective risk management in organizations: The Nigerian experience. International Journal of Computers & Tecnology, 10(8), 1878-1883.
Webber, S., & Klimoski, R. J. (2004). Client project manager engagement trust and loyalty. Journal of Organizational Behavior, 25(8), 997-1013.
Welch, J., & Welch, S. (2005). Winning (international ed.). Harper Collins.
Wong, S. K. S., & Tong, C. (2012). The influence of market orientation on new product success. European Journal of Innovation Management, 15(1), 99-121.
