การพัฒนาระบบกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหากฎหมายการท่องเที่ยวของไทย เปรียบเทียบกฎหมายการท่องเที่ยวของไทยและต่างประเทศ และเสนอมาตรการทางกฎหมายในการพัฒนาระบบกฎหมายการท่องเที่ยว ผู้วิจัยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลจากการวิจัยเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 45 คน และการอภิปรายกลุ่มสนทนาแบบเจาะจง จำนวน 10 คน และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาและการเปรียบเทียบ

ผลการวิจัย พบว่า การพัฒนาระบบกฎหมายการท่องเที่ยวยังคงมีปัญหาอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์ในการเสนอความเห็นต่อรัฐมนตรีในการพิจารณาการออกระเบียบและมาตรการต่าง ๆ ปัญหามาตรการในการควบคุมผู้ประกอบธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์จากความเสียหายที่ผู้ร้องซึ่งเป็นนักท่องเที่ยวได้รับจากการที่ผู้ประกอบธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์ไม่ปฏิบัติตามข้อตกลงหรือโฆษณาหรือชี้ชวน ปัญหาระยะเวลาในการพักใบอนุญาตประกอบธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์ และปัญหาการพิจารณาอุทธรณ์และวินิจฉัยคำสั่งของนายทะเบียน ดังนั้น จึงควรแก้ปัญหาดังกล่าวด้วยการกำหนดให้คณะกรรมการมีอำนาจหน้าที่ในการเสนอความเห็นต่อรัฐมนตรีเป็นการเฉพาะให้อำนาจหน่วยงานของรัฐสามารถกู้ยืม กำหนดให้จัดตั้งผู้ดูแลเป็นการเฉพาะในลักษณะของการคุมประพฤติ กำหนดให้มีการเพิ่มจำนวนเวลาต่อครั้งในการพักใบอนุญาตให้มากขึ้น และกำหนดให้นายทะเบียนมีอำนาจในการพิจารณาพักใบอนุญาตกรณีพิเศษต่อเนื่องให้คณะกรรมการสามารถใช้ดุลพินิจในการพิจารณาอุทธรณ์คำสั่งของนายทะเบียนในการออกคำสั่งเป็นอย่างอื่นได้