รูปแบบการจัดการเรียนรู้ไทยแลนด์ 4.0 ของสถานศึกษา ในเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาและหาประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ “QSCCS model” 2) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลของการนำรูปแบบการจัดการเรียนรู้ “QSCCS model” ไปใช้ในสถานศึกษา 3) เพื่อวิเคราะห์ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการส่งเสริมและสนับสนุนรูปแบบการจัดการเรียนรู้ “QSCCS model” ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 25 คน ผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอน จำนวน 28 คน รวม 53 คน และกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียน จำนวน 36 คน แบบแผนการทดลองที่ใช้ในการวิจัย คือ (factorial designs 2×3) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพ จำนวน 3 ฉบับ และเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณ จำนวน 7 ฉบับผลการวิจัยพบว่า 1) ได้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ “QSCCS model” 5 ขั้น ได้แก่ ขั้นที่ 1 การเรียนรู้ตั้งคำถาม ขั้นที่ 2 การเรียนรู้แสวงหาสารสนเทศ ขั้นที่ 3 การเรียนรู้เพื่อสร้างองค์ความรู้ ขั้นที่ 4 การเรียนรู้เพื่อการสื่อสาร และขั้นที่ 5 การเรียนรู้เพื่อตอบแทนสังคม โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย ( =4.64, S.D.=0.48) 2) ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มทดลองที่ 1 ใช้วิธีการจัดการเรียนการสอนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ “QSCCS model” มีค่าเฉลี่ย (
=18.83, S.D.=4.69) และกลุ่มทดลองที่ 2 ใช้วิธีการจัดการเรียนการสอนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามปรกติ มีค่าเฉลี่ย (
=18.66, S.D.=4.59) เมื่อนำผลมาวิเคราะห์ความแปรปรวน พบว่า คะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของกลุ่มทดลองทั้ง 2 กลุ่ม มีค่าเฉลี่ยไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 3) ผลการวิเคราะห์ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการส่งเสริมและสนับสนุนรูปแบบการจัดการเรียนรู้ “QSCCS model” สำหรับสถานศึกษาในเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ พบว่า 1) ควรส่งเสริมและสนับสนุนด้านคุณภาพของผู้เรียนในเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ 2) ควรส่งเสริมและสนับสนุนด้านกระบวนการบริหารและการจัดการศึกษาในเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ และ 3) ควรส่งเสริมและสนับสนุนด้านกระบวนการพัฒนาการจัดการเรียนการสอนที่เน้นสมรรถนะสำคัญของผู้เรียน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Chittradub, S. (2004). Characteristics and learning reports of young generation. Bangkok: Printing Factory of Business Organization, Khurusapha. (in Thai)
Jindanurak, T. (2017). Teachers and students in Thailand education 4.0. Electronic Journal of Open and Distance Innovative Learning, 7(2), 1-16. (in Thai)
Ministry of Education. Office of Policy and plan. (2014). The ASEAN educational strategic plan of the Ministry of Education. Bangkok: Amarin. (in Thai)
Namprama, P. (2013). The development of 21st century learning skills for becoming ASEAN citizens using research - based learning (RBL) in SOC 33202 ASEAN studies II for grade 12 students (Master’s thesis). Khon Kaen University, Khon Kaen. (in Thai)
Puangchan, S. (2015). Strategic management of vocational education of special administrative development zone in southern border provinces in the next decade (2015 - 2024) (Master’s thesis). Prince of Songkhla University, Songkhla. (in Thai)
Secretariat of the Prime Minister. (2016). Government policy statement of Prayuth Chan-O-cha, Prime Minister. Retrieved 5 December 2017, from http://www.thaipublica.org/20014/09/cop-watch-1/. (in Thai)
Suebnusorn, W. (2015). Expectations for educational changes in response to future demands of labor market in special economic zone provinces: A case study of Tak. Panyapiwat Journal of Social Sciences, 9(3), 39-49. (in Thai)
Summat, C. (2013). The development of educational supervision administration model for educational service area office in special development zone in the three southern border provinces (Doctoral dissertation). Naresuan University, Phitsanulok. (in Thai)
Thaiprayoon, K. (2017). The model on developing the integrated knowledge used in the special border economic zone (Doctoral dissertation). Burapha University, Chonburi. (in Thai)
Tankapipop, N. (2000). Statistics for educational research: Concepts and applications of variance analysis and analysis of covariance. Nakhon Pathom: Silpakorn University, Sanam Chandra Palace Campus. (in Thai)
Tanlaput, N. (2005). Management potential of the special border economic zone of Chiang Rai Province (Master’s thesis). Chiang Mai University, Chiang Mai. (in Thai)
