กระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนสู่วิถีท่องเที่ยวชุมชนเมือง: ตลาดริมคลองชุมชนสวนหลวง 1 (เจริญกรุง 103)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
โครงการวิจัย เรื่อง กระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนสู่วิถีท่องเที่ยวชุมชนเมือง: ตลาดริมคลองชุมชนสวนหลวง 1 (เจริญกรุง 103) เป็นงานวิจัยรับใช้สังคม โดยการขับเคลื่อนด้วยคนในชุมชน นำโจทย์ชุมชนเป็นตัวตั้งในการแก้ไขปัญหา และร่วมดำเนินการ โดยมีลักษณะการวิจัยแบบผสมผสาน (mixed method) ระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณ และการวิจัยแบบมีส่วนร่วม (participatory action research : PAR) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน และจุดเด่นของชุมชนที่จะนำไปสู่กาiจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนสวนหลวง 1 เขตบางคอแหลม กรุงเทพมหานคร โดยจัดการประชุมกลุ่มในลักษณะเวทีประชาพิจารณ์โดยชาวชุมชนสวนหลวง 1 คณะกรรมการชุมชน ร่วมกับผู้ประสงค์จะเป็นผู้ค้า เพื่อหาแนวทางร่วมกันของ
ชาวชุมชนสวนหลวง 1 นำไปสู่การจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนสวนหลวง 1 ด้วยกระบวนการมีส่วนร่วม
ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนสวนหลวง 1 เป็นชุมชนเข้มแข็งด้านการบริหารจัดการเพราะมีคณะกรรมการชุมชนที่มีความเป็นหนึ่งเดียว มีการทำงานเป็นทีม มีการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ในการสื่อสารระหว่างกัน กอปรกับหลักศาสนาอิสลามที่ส่งเสริมความรักความสามัคคีต่อกัน นอกจากนี้ ลักษณะทางกายภาพภายในชุมชนก็มีความพร้อมในการจัดให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว คือ ความโดดเด่นของอาหารมุสลิมที่หารับประทานได้ยาก ที่ชาวชุมชนสามารถประกอบอาหารเพื่อนำมาจำหน่ายในวันที่มีงานตลาดชุมชนฯ อาทิ รอยะ (ส้มตำมาเลย์) สมองวัวทอด ข้าวหมกสามสี ซูยี ขนมหัวเราะ เป็นต้น นอกจากนี้ ภายในชุมชนมีความเป็นระเบียบ สะอาด ร่มรื่น และสามารถเดินทางเข้าถึงได้สะดวก ชุมชนสวนหลวง 1 เขตบางคอแหลม ด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมของชาวชุมชนสวนหลวง 1 ที่ร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมรับผิดชอบจนก่อเกิดเป็นตลาดชุมชนแหล่งท่องเที่ยวตลาดริมคลองชุมชนสวนหลวง 1 (เจริญกรุง 103) เป็นครั้งแรก นับตั้งแต่กันยายน 2556 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน อันนับได้ว่ายั่งยืนเข้าสู่ปีที่ 7
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Choibamroong, T. (2015). Strategies for creating value and increasing value of tourism by Thai urban communities to support the ASEAN economic community. Bangkok: National Institute of Development Administration. (in Thai)
Dangroj, P. (2001). Tourism industry to the 21st century. Bangkok: Rangsit University. (in Thai)
Krapanja, W. (2011). Ecotourism management model in Ban Ao Tha Lane Community Forest - Ban Tha Swamp, Khao Thong Subdistrict, Mueang District, Krabi Province (Master's thesis). Sukhothai Thammathirat Open University. (in Thai)
MGR Online. (2013). Bangkok launches Bangkok Green Community, creating environmentally friendly communities. Retrieved September 28, 2019 from https://mgronline.com/qol/detail/9560000053357
Pichayapaiboon, S. (2011). Development of strategic plan for social inequality: A case study of Suanlaung 1 community. Journal of Social Research, 36(1), 1-28. (in Thai)
Sritalanuchit, M., & Srisawannol, W. (2016). Ecotourism development of Wo Kaew community Hang Chat District Lampang. International Thai Tourism Journal, 12(2), 83-98. (in Thai)
Taweekul, P. (2001). People’s participation in the management of sustainable tourism: A case of Ban Lhai Hin, Tambon Lhai Hin, Amphoe Ko Kha, Changwat Lampang (Master's thesis). Chiengmai University, Chiengmai. (in Thai)
Tourism Council of Thailand. (2015). This trip is not the same with tourism by the community. Retrieved March 26, 2013, from www.thailandtourismcouncil.org (in Thai)
Sarobon, S. (2004). Tourism management by the community. Research Community, 10(57), 15-21. (in Thai)
Yuan, J. (2010). The research of sustainable development on tourism. Retrieved June 3, 2018 from https://www.researchgate.net/publication/233284803_Aesthetic_Values_in_Sustainable_Tourism_Development_A_Case_Study_in_Zhangjiajie_National_Park_of_Wuling_Yuan_China_meixuejiazhidezhongyaoxing-wulingyuanzhangjiajieguojiagongyuandekechixuluyoufazhan
