ผี มาร เทพและเทวดา : การอยู่ร่วมกันในโองการแช่งน้ำ

บทคัดย่อ

นักวิชาการหลายกลุ่มเชื่อกันว่าโองการแช่งน้ำเป็นวรรณคดีไทยที่เก่าแก่ที่สุดของกรุงศรีอยุธยาเท่าที่ปรากฏเป็นวรรณคดีลายลักษณ์ เมื่อพิจารณาจากเนื้อหาโดยภาพรวมแล้วโองการแช่งน้ำได้รับการพิจารณาว่าเป็นวรรณคดีประเภทพิธีกรรมในพระราชพิธีศรีสัจจปานกาลหรือพระราชพิธีถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา การศึกษาเรื่องโองการแช่งน้ำแต่เดิมจึงมักจะพยายามทำความเข้าใจถึงที่มา ภาษาหรือการนำไปใช้ในพิธีกรรม แต่ในบทความนี้จะนำเสนอโองการแช่งน้ำในประเด็นการแสดงภาพการอยู่ร่วมกันของผี มาร เทพและเทวดาที่แม้จะมีความแตกต่างหลากหลายแต่ก็มีหน้าที่และทำหน้าที่ของตนอย่างไม่มีมายาคติแห่งการแบ่งแยก