ปัจจัยที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมของกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนา การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: การศึกษาเชิงประจักษ์ในกลุ่มการท่องเที่ยว ชายทะเลของประเทศไทย
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ก.พ. 23, 2018
คำสำคัญ:
การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน การมีส่วนร่วมของกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ความสำคัญของ กลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ทุนทางสังคม ความไว้วางใจทางการเมือง ความน่าเชื่อถือขององค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่น
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ระบุผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลักขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (2) ค้นหาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเข้ามามีส่วนร่วมของกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย และ (3) เสนอแนะแนวทางการเพิ่มพูนการมีส่วนร่วมของกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่า ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลักคือ ผู้ที่มีคุณลักษณะที่สำคัญอย่างน้อยสองประการ คือ มีอำนาจและมีความชอบธรรม ในขณะที่ทุนทางสังคมและความไว้วางใจหรือความไม่ไว้วางใจทางการเมือง คือ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเข้ามามีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลักและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียรอง ข้อค้นพบที่น่าสนใจประการหนึ่ง คือ ความน่าเชื่อถือขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นตัวแปรที่มีอิทธิพลส่งผ่านความสัมพันธ์ระหว่างความไว้วางใจที่เกิดจากการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและความไว้วางใจทางการเมือง นอกจากนี้ งานวิจัยนี้ยังเสนอแนะให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้ความสำคัญกับการเสริมสร้างความน่าเชื่อถือด้วยการสร้างความโปร่งใสและความรับผิดชอบ สร้างเครือข่ายทุนทางสังคมกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกลุ่มต่างๆ และเสริมสร้างการรับรู้ถึงประโยชน์ของการเข้ามามีส่วนร่วมของประชากรในท้องถิ่นอย่างทั่วถึง
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
เหมะพันธุ์ พ., & มหากาญจนะ จ. (2018). ปัจจัยที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมของกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนา การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: การศึกษาเชิงประจักษ์ในกลุ่มการท่องเที่ยว ชายทะเลของประเทศไทย. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 17(1), 103–114. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/spurhs/article/view/113155
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
Blind, P. K. 2006. Building trust in government in the twenty-first century: Review of literature and emerging issues. In Paper presented in 7th Global Forum on Reinventing Government
in Vienna, Austria. United Nations.
Bramwell, B., and Sharman, A. 1999. Collaboration in local tourism policymaking. Annals of Tourism Research. 26(2): 392-415.
Bramwell, B., and Lane, B., eds. 2000. Tourism collaboration and partnerships: Politics, Practice and Sustainability. Channel View Publications: Clevedon, Buffalo, Toronto, Sydney.
Byrd, E. T. 2007. Stakeholders in sustainable tourism development and their roles: applying stakeholder theory to sustainable tourism development. Tourism Review. 62(2): 6-13.
Byrd, E. T., Cárdenas, D. A., and Greenwood, J. B. 2008. Factors of stakeholder understanding
of tourism: The case of Eastern North Carolina. Tourism and Hospitality Research. 8(3):192-204.
Chardchawarn, S. 2010. Local Governance: The Politics of Decentralization and the Role of Bureaucrats, Politicians, and the People.VRF Series. Chiba: Institute of Developing Economies, Japan External Trade Organization.
Creswell, J. W. 1998. Qualitative inquiry and research design: Choosing among five traditions. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.
Creswell, J. W. 2003. Research design: Qualitative, quantitative and mixed methods approaches. 2 nd edition. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.
Dwyer, L., and Edwards, D. 2010. “Sustainable Tourism Planning”. In Liburd, J. J., and D. dwards(eds.),Understanding the Sustainable Development of Tourism. Oxford: Goodfellow Publishers Ltd.
Fennema, M., and Tillie, J. 1999. Political participation and political trust in Amsterdam. Civic communities and ethnic networks. Journal of Ethnic and Migration Studies. 25(4): 703-726.
Field, John. 2008. Social capital. 2 nd edition.New York: Routledge.Finifter, A. W. 1970. imensions of political alienation.American Political Science Review. 64: 389-410.
Fiorino, D. J. 1990. Citizen participation and environmental risk: A survey of institutional echanisms.Science, Technology, and Human Values. 15(2): 226-243.
Freeman, E. R. 1984. Strategic management: A stakeholder approach. Boston: Pitman.
Fukuyama, F. 1995. Trust: The Social Virtues and the Creation of Prosperity. New York: Basic Books.
Gamson, W. 1975. The strategy of social protest.Homewood, II.: Dorsey Press.
Harris, J. M. 2003. Sustainability and sustainable development. In International Society for Ecological Economics. Retrieved July 31, 2013 from www.isecoeco.org/pdf/ susdev.pdf
Hidayah, Z., Rosyid, D. M., and Armono, D. A. 2016.Planning for sustainable small island management: case study of Gili Timur Island East Java Province, Indonesia. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 227: 785-790.
Holliday, A. 2002. Doing and Writing Qualitative Research. California: SAGE Publications Ltd.
Hood, C. 2006. “Beyond exchanging first principles?Some closing comments”. In Transparency:
The key to better governance?, C. Hood, and D. Heald. (eds.). Oxford: Oxford University Press.
Hwang, D. 2012. Influencing of social capital on community-based action in tourism development: A study of social network analysis. Doctoral dissertation, University of Illinois at Urbana-Champaign, USA.
Levi, M. 1997. Consent, Dissent and Patriotism. New York: Cambridge University Press.
Levi, M., and Stoker, L. 2000. Political trust and Trustworthiness. Annual Review of
Liu, Z. 2003. Sustainable tourism development: A critique. Journal of Sustainable Tourism.
11(6): 459-475.
Mitchell, R. K., Agle, B. R., and Wood, D. J. 1997. Toward a theory of stakeholder identification and salience: Defining the principle of who and what really counts. The Academy of Management Review. 22(4): 853-886.
Newton, K. 2001. Trust, Social Capital, Civil Society,and Democracy. International Political
Science Review. 22(2): 201-214.
Ng, S. I., Chia, et al. 2017. Seeking tourism sustainability - A case study of Tioman Island,
Malaysia. Tourism Management. 58: 101-107.
Putnam, R. D. 1993. Making Democracy Work:Civic traditions in modern Italy. New Jersey:Princeton University Press.
Putnam, R. D. 1995. Blowing alone: America’s declining social capital. Journal of Democracy. 6(1): 65-78.
Pongponrat, K., and Chantradon, N. J. 2012. Mechanism of social capital in community tourism
participatory planning in Samui Island, Thailand.TOURISMOS. 7(1): 339-349.
Simmons, D. G. 1994. Community participation in tourism planning. Tourism management.
15(2): 98-108.
Sutawa, G. K.. 2012. Issues on Bali tourism development and community empowerment to support sustainable tourism development. Procedia Economics and Finance. 4: 413-422.
The American Heritage College Dictionary. 2004.4th edition. New York: Houghton Mifflin ompany.Tsaur, S., and Wang, C. The evaluation of sustainable tourism development by analytical hierarchy process and fuzzy set theory: An empirical study on the green island in Taiwan. 2007. Asia Pacific Journal of Tourism Research.12(2): 127-145.
UNEP and WTO. 2005. Making tourism more sustainable:A guide for policy makers. Publications of UNEP.
WCED. 1987. Our Common Future. Oxford: Oxford University Press.
World Economic Forum. 2015. Travel & Tourism Competitiveness Report 2015. Geneva:
Publication of World Economic Forum.
Yin, R. K. 2009. Case Study Research: Design and Methods. 4 th edition. California: SAGE
Publications Ltd.
Yin, R. K. 2012. Application of Case Study Research. 3rd edition. India: SAGE Publications Ltd.
Yin, R. K. 2014. Case Study Research: Design and Methods. 5 th edition. California: SAGE
Publications Ltd.
Zhang, S. 2010. The relationships between social capital and economic well-being: An individual level analysis. Doctoral dissertation, University of Illinois at Urbana-Champaign, USA.
in Vienna, Austria. United Nations.
Bramwell, B., and Sharman, A. 1999. Collaboration in local tourism policymaking. Annals of Tourism Research. 26(2): 392-415.
Bramwell, B., and Lane, B., eds. 2000. Tourism collaboration and partnerships: Politics, Practice and Sustainability. Channel View Publications: Clevedon, Buffalo, Toronto, Sydney.
Byrd, E. T. 2007. Stakeholders in sustainable tourism development and their roles: applying stakeholder theory to sustainable tourism development. Tourism Review. 62(2): 6-13.
Byrd, E. T., Cárdenas, D. A., and Greenwood, J. B. 2008. Factors of stakeholder understanding
of tourism: The case of Eastern North Carolina. Tourism and Hospitality Research. 8(3):192-204.
Chardchawarn, S. 2010. Local Governance: The Politics of Decentralization and the Role of Bureaucrats, Politicians, and the People.VRF Series. Chiba: Institute of Developing Economies, Japan External Trade Organization.
Creswell, J. W. 1998. Qualitative inquiry and research design: Choosing among five traditions. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.
Creswell, J. W. 2003. Research design: Qualitative, quantitative and mixed methods approaches. 2 nd edition. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.
Dwyer, L., and Edwards, D. 2010. “Sustainable Tourism Planning”. In Liburd, J. J., and D. dwards(eds.),Understanding the Sustainable Development of Tourism. Oxford: Goodfellow Publishers Ltd.
Fennema, M., and Tillie, J. 1999. Political participation and political trust in Amsterdam. Civic communities and ethnic networks. Journal of Ethnic and Migration Studies. 25(4): 703-726.
Field, John. 2008. Social capital. 2 nd edition.New York: Routledge.Finifter, A. W. 1970. imensions of political alienation.American Political Science Review. 64: 389-410.
Fiorino, D. J. 1990. Citizen participation and environmental risk: A survey of institutional echanisms.Science, Technology, and Human Values. 15(2): 226-243.
Freeman, E. R. 1984. Strategic management: A stakeholder approach. Boston: Pitman.
Fukuyama, F. 1995. Trust: The Social Virtues and the Creation of Prosperity. New York: Basic Books.
Gamson, W. 1975. The strategy of social protest.Homewood, II.: Dorsey Press.
Harris, J. M. 2003. Sustainability and sustainable development. In International Society for Ecological Economics. Retrieved July 31, 2013 from www.isecoeco.org/pdf/ susdev.pdf
Hidayah, Z., Rosyid, D. M., and Armono, D. A. 2016.Planning for sustainable small island management: case study of Gili Timur Island East Java Province, Indonesia. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 227: 785-790.
Holliday, A. 2002. Doing and Writing Qualitative Research. California: SAGE Publications Ltd.
Hood, C. 2006. “Beyond exchanging first principles?Some closing comments”. In Transparency:
The key to better governance?, C. Hood, and D. Heald. (eds.). Oxford: Oxford University Press.
Hwang, D. 2012. Influencing of social capital on community-based action in tourism development: A study of social network analysis. Doctoral dissertation, University of Illinois at Urbana-Champaign, USA.
Levi, M. 1997. Consent, Dissent and Patriotism. New York: Cambridge University Press.
Levi, M., and Stoker, L. 2000. Political trust and Trustworthiness. Annual Review of
Liu, Z. 2003. Sustainable tourism development: A critique. Journal of Sustainable Tourism.
11(6): 459-475.
Mitchell, R. K., Agle, B. R., and Wood, D. J. 1997. Toward a theory of stakeholder identification and salience: Defining the principle of who and what really counts. The Academy of Management Review. 22(4): 853-886.
Newton, K. 2001. Trust, Social Capital, Civil Society,and Democracy. International Political
Science Review. 22(2): 201-214.
Ng, S. I., Chia, et al. 2017. Seeking tourism sustainability - A case study of Tioman Island,
Malaysia. Tourism Management. 58: 101-107.
Putnam, R. D. 1993. Making Democracy Work:Civic traditions in modern Italy. New Jersey:Princeton University Press.
Putnam, R. D. 1995. Blowing alone: America’s declining social capital. Journal of Democracy. 6(1): 65-78.
Pongponrat, K., and Chantradon, N. J. 2012. Mechanism of social capital in community tourism
participatory planning in Samui Island, Thailand.TOURISMOS. 7(1): 339-349.
Simmons, D. G. 1994. Community participation in tourism planning. Tourism management.
15(2): 98-108.
Sutawa, G. K.. 2012. Issues on Bali tourism development and community empowerment to support sustainable tourism development. Procedia Economics and Finance. 4: 413-422.
The American Heritage College Dictionary. 2004.4th edition. New York: Houghton Mifflin ompany.Tsaur, S., and Wang, C. The evaluation of sustainable tourism development by analytical hierarchy process and fuzzy set theory: An empirical study on the green island in Taiwan. 2007. Asia Pacific Journal of Tourism Research.12(2): 127-145.
UNEP and WTO. 2005. Making tourism more sustainable:A guide for policy makers. Publications of UNEP.
WCED. 1987. Our Common Future. Oxford: Oxford University Press.
World Economic Forum. 2015. Travel & Tourism Competitiveness Report 2015. Geneva:
Publication of World Economic Forum.
Yin, R. K. 2009. Case Study Research: Design and Methods. 4 th edition. California: SAGE
Publications Ltd.
Yin, R. K. 2012. Application of Case Study Research. 3rd edition. India: SAGE Publications Ltd.
Yin, R. K. 2014. Case Study Research: Design and Methods. 5 th edition. California: SAGE
Publications Ltd.
Zhang, S. 2010. The relationships between social capital and economic well-being: An individual level analysis. Doctoral dissertation, University of Illinois at Urbana-Champaign, USA.
