วิวัฒนาการของการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน

Main Article Content

ยงยุทธ ชัยรัตนาวรรณ

บทคัดย่อ

การจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน เป็นปัจจัยสำคัญที่เพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันทางธุรกิจ และเป็นปัจจัยสนับสนุนการยกระดับความสามารถการแข่งขันทางการค้าการลงทุนของประเทศเพราะโลจิสติกส์และโซ่อุปทานถือเป็นต้นทุนสำคัญของผู้ประกอบการทั้งที่อยู่ในภาคเกษตร อุตสาหกรรม และบริการ โดยหน้าที่หลักของการจัดการโลจิสติกส์ ได้แก่ การจัดการเคลื่อนย้ายสินค้า บริการ และข้อมูลจากจุดกำเนิดไปยังจุดหมายปลายทาง โดยบูรณาการร่วมกับโซ่อุปทาน ที่มีกระบวนการรวบรวม การวางแผน และการจัดการของกิจกรรมทั้งหมด ระหว่างผู้ผลิต กับผู้ขายปัจจัยผลิต โดยเชื่อมโยงกระบวนการดำเนินธุรกิจทุกขั้นตอนที่เกี่ยวข้องเข้าด้วยกันเป็นห่วงโซ่ หรือเครือข่าย เพื่อให้เกิดการประสานงานกันอย่างต่อเนื่อง และเพื่อให้การดำเนินงานมีต้นทุนที่ต่ำและมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น ซึ่งหากมีการนำวิวัฒนาการ การจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทานไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพ และได้รับความร่วมมือจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทุกฝ่ายทั้งภาครัฐและเอกชน ก็จะนำไปสู่การเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจของประเทศอย่างยั่งยืนได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชัยรัตนาวรรณ ย. (2018). วิวัฒนาการของการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14(2), 129–138. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/spurhs/article/view/116291
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่. 2549. “รายงานฉบับที่ 1 โครงการพัฒนาระบบกระจายสินค้าและบริการ (Logistics Center) ขององค์การคลังสินค้า กระทรวงพาณิชย์ ของศูนย์วิจัยโลจิสติกส์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ปี 2549”.

กระทรวงพาณิชย์. 2555. ธุรกิจบริการโลจิสติกส์. กรมเจรจาการค้าระหว่างประเทศ กระทรวงพาณิชย์.

ชัยณรงค์ ไผ่รุ่ง. 2553. ผลกระทบของการจัดการความร่วมมือและคุณภาพสารสนเทศที่มีต่อประสิทธิผลโซ่อุปทานของอุตสาหกรรมการผลิตในประเทศไทย. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ดวงพรรณ ศฤงคารินทร์และคณะ. 2554. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการร่างยุทธศาสตร์วิจัยโลจิสติกส์แห่งชาติ ฉบับที่ 2พ.ศ.2555-2559. สกว.

ภัชรี นิ่มศรีกุล. 2552. การประยุกต์ใช้การตัดสินใจแบบหลายหลักเกณฑ์เพื่อคัดเลือกศูนย์กลางโลจิสติกส์ด้านการขนส่งสินค้าในประเทศไทยบนแนวระเบียงเศรษฐกิจ.วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิศวกรรมอุตสาหกรรม. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ธนิต โสรัตน์, 2550. การประยุกต์โลจิสติกส์และโซ่อุปทาน. กรุงเทพฯ : วี-เซิร์ฟโลจิสติกส์.

รุธิร์ พนมยงค์ . 2550. การพัฒนาเครื่องมือสำหรับการวินิจฉัยความสามารถทางด้านโลจิสติกส์ของผู้ประกอบการธุรกิจ SME ของไทย.การประชุมเชิงวิชาการประจำปี 2550 การจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน (GTT) ครั้งที่ 7 .กรุงเทพฯ.

เรืองเทพ รุ่งโรจน์สาคร. 2551. ลอจิสติกส์ของโรงสีข้าวทรัพย์เจริญ. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

วิทยา สุหฤทดำรง. 2546. ลอจิสติกส์และการจัดการโซ่อุปทานอธิบายได้ง่ายนิดเดียว. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ศิริขวัญ ขุนรัตนโรจน์. 2551. การศึกษากระบวนการโซ่อุปทานของบริษัท จอลลี่ เท็กซ์ไทล์ อินดัสตรี จำกัด. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สถาบันนานาชาติเพื่อเอเชียแปซิฟิกศึกษา. 2553. รายงานการเปิดเสรีโลจิสติกส์อาเซียน โอกาส ผลกระทบ และการปรับตัวของผู้ประกอบการไทย. โครงการพัฒนาศักยภาพผู้ให้บริการโลจิสติกส์ไทยสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. สถาบันนานาชาติเพื่อเอเชียแปซิฟิกศึกษามหาวิทยาลัยกรุงเทพ. ธันวาคม 2553 .

สมนึก สมชัยกุลทรัพย์. 2549. การพัฒนาระบบโลจิสติกส์ในประเทศไทย. นิตยสาร Logistics Digest .Vol. 01 No. 01 April 2005. สภาผู้ส่งสินค้าทางเรือแห่งประเทศไทย.

Deepen, J. M. 2007. Logistics outsourcing relationships: Measurement, antecedents, and effects of logistics outsourcing performance. Heidelberg, Gerrrwny: Physlca-Verlag,: 38.

Stock, James R. and Lambert, Douglas M. (2001). Strategic Logistics Management. (4th ed). :McGraw-Hill.

The Council of Logistics Management, 1992-3, USA.