บทบาทวัจนปฏิบัติศาสตร์ในการสอนภาษาอังกฤษเพื่องานอาชีพสำหรับผู้เรียนชาวไทย
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
มี.ค. 26, 2018
คำสำคัญ:
วัจนปฏิบัติศาสตร์ วัจนกรรม หลักความร่วมมือ ภาษาสุภาพ ภาษาอังกฤษเพื่องานอาชีพ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอการประยุกต์ความรู้ด้านวัจนปฏิบัติศาสตร์เบื้องต้นในประเด็นวัจนกรรม หลักความร่วมมือ และการใช้ภาษาสุภาพ ในการสอนภาษาอังกฤษเพื่องานอาชีพสำหรับผู้เรียนชาวไทย พร้อมทั้งเสนอแนะปัจจัยที่ผู้สอนควรพิจารณาในการนำเสนอเนื้อหาด้านวัจน-ปฎิบัติศาสตร์ เนื้อหาของบทความอ้างอิงแนวคิดด้านวัจปฏิบัติศาสตร์และงานศึกษาที่สอดคล้องกับภาษาอังกฤษเพื่องานอาชีพประกอบ โดยยกเว้นประเด็นในเชิงการวิเคราะห์เปรียบเทียบวัจนปฏิบัติศาสตร์ในภาษาหรือวัฒนธรรมที่ต่างกัน
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ศิริขันธ์ ส. (2018). บทบาทวัจนปฏิบัติศาสตร์ในการสอนภาษาอังกฤษเพื่องานอาชีพสำหรับผู้เรียนชาวไทย. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 13(2), 83–93. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/spurhs/article/view/116758
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
สรรพร ศิริขันธ์. (2553). การวัดความสามารถทางวัจนปฏิบัติศาสตร์ของนักศึกษาการบริหารการโรงแรมและการท่องเที่ยวใน บริบทของแผนกการบริการส่วนหน้า วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Austin, J. L. (1962). How to do things with words. Oxford: Clarendon Press.
Bachman, L. (1990). Fundamental considerations in language testing. Oxford:Oxford University Press.
Bardovi-Harlig, K. (2001). Evalutaing the empirical evidence: Grounds for instruction in pragmatics? In G. Kasper & K. Rose (Eds.),Pragmatics in language teaching. (pp 13-60). Cambridge: Cambridge University Press.
Batch, T. (2004). Pragmatics and philosophy of language. In Laurance R. H. and Gregory W. (Eds.), The Handbook of Pragmatics. Oxford: Blackwell.
Baker, S., Bradley, P., & Huyton, J. (2002). Principles of hotel front office operations. Singapore: Seng Lee Press.
Blue, G.M., & Harun, M. (2003). Hospitality language as a professional skill. English for Specific Purposes, 22, 73-91.
Boxer, D., & Pickering, L. (1995). Problems in the presentation of speech acts in ELT materials: The case of complaints. ELT Journal 49, 44-58.
Brown, P., & Levinson, S. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Cohen, A. D. (2008). Teaching and assessing L2 pragmatics: What can we expect from learners? Langauge Teaching, 41 (2), 213-235.
Cutting, J. (2011). English for airport ground staff. English for Specific Purposes, 31, 3-13.
Grice, H. P. (1975). Logic and conversation. In P. Cole & J. Morgan (Eds.), Syntax and Semantics. Vol 3: Speech Acts, 41- 58. New York: Academic Press. Urbana, IL: University of Illinois.
Harding, K., & Henderson, P. (1994). High season: English for the hotel and tourist industry. Oxford: Oxford University Press.
Jiang, Xiangying. (2006). Suggestions: What should ESL students know?. System, 34, 36-54.
Jordan, R.R. (1997). English for academic purposes: A guide and resources book for teachers. London (UK): Cambridge University Press.
Judd, E. L. (2009). Some issues in the teaching of pragmatics competence. In E. Hinkel (Ed.),Culture in second language teaching and learning, (pp 152- 166). New York: Cambridge University Press.
Kasper, G. (1997). The role of pragmatics in language teaching education. In K. Bardovi-Harlig & S. B. Hartford (Eds.), Beyond methods: Components of second language teacher education. New York: McGraw-Hill.
Lakoff, R. (1973). Language and woman’s place. Language in Society, 2 (1), 45-80.
Koester, A. J. (2002). The performance of speech acts in work place conversation and the teaching of communication functions. System, 30, 167-184.
Leech, G. (1983). Principles of pragmatics. Harlow, England: Longman.
Murtagh, A. (2002). Could you repeat that?: Developing L2 pragmatic awareness for business meetings in an EFL context. Thai TESOL Bulletin, 13 (1), 14-25).
Searle, J. (1976). A classification of illocutionary acts. Langague in Society, 5, 1-23.
Vandermeeren, S. (2005). Foreign language need of business firms. In H. Michael. (Ed.), Second language needs analysis, (pp. 169-181). Cambridge: Cambridge University Press.
Widdowson, H. G. (1998). Communication and community: The pragamtics of ESP. English for Specific Purposes,17, 3-14.
Williams, M. (1988). Language taught for meetings and langauge used in meetings: Is there anything in commond?. Applied Linguistics, 9 (1), 45-58.
Austin, J. L. (1962). How to do things with words. Oxford: Clarendon Press.
Bachman, L. (1990). Fundamental considerations in language testing. Oxford:Oxford University Press.
Bardovi-Harlig, K. (2001). Evalutaing the empirical evidence: Grounds for instruction in pragmatics? In G. Kasper & K. Rose (Eds.),Pragmatics in language teaching. (pp 13-60). Cambridge: Cambridge University Press.
Batch, T. (2004). Pragmatics and philosophy of language. In Laurance R. H. and Gregory W. (Eds.), The Handbook of Pragmatics. Oxford: Blackwell.
Baker, S., Bradley, P., & Huyton, J. (2002). Principles of hotel front office operations. Singapore: Seng Lee Press.
Blue, G.M., & Harun, M. (2003). Hospitality language as a professional skill. English for Specific Purposes, 22, 73-91.
Boxer, D., & Pickering, L. (1995). Problems in the presentation of speech acts in ELT materials: The case of complaints. ELT Journal 49, 44-58.
Brown, P., & Levinson, S. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Cohen, A. D. (2008). Teaching and assessing L2 pragmatics: What can we expect from learners? Langauge Teaching, 41 (2), 213-235.
Cutting, J. (2011). English for airport ground staff. English for Specific Purposes, 31, 3-13.
Grice, H. P. (1975). Logic and conversation. In P. Cole & J. Morgan (Eds.), Syntax and Semantics. Vol 3: Speech Acts, 41- 58. New York: Academic Press. Urbana, IL: University of Illinois.
Harding, K., & Henderson, P. (1994). High season: English for the hotel and tourist industry. Oxford: Oxford University Press.
Jiang, Xiangying. (2006). Suggestions: What should ESL students know?. System, 34, 36-54.
Jordan, R.R. (1997). English for academic purposes: A guide and resources book for teachers. London (UK): Cambridge University Press.
Judd, E. L. (2009). Some issues in the teaching of pragmatics competence. In E. Hinkel (Ed.),Culture in second language teaching and learning, (pp 152- 166). New York: Cambridge University Press.
Kasper, G. (1997). The role of pragmatics in language teaching education. In K. Bardovi-Harlig & S. B. Hartford (Eds.), Beyond methods: Components of second language teacher education. New York: McGraw-Hill.
Lakoff, R. (1973). Language and woman’s place. Language in Society, 2 (1), 45-80.
Koester, A. J. (2002). The performance of speech acts in work place conversation and the teaching of communication functions. System, 30, 167-184.
Leech, G. (1983). Principles of pragmatics. Harlow, England: Longman.
Murtagh, A. (2002). Could you repeat that?: Developing L2 pragmatic awareness for business meetings in an EFL context. Thai TESOL Bulletin, 13 (1), 14-25).
Searle, J. (1976). A classification of illocutionary acts. Langague in Society, 5, 1-23.
Vandermeeren, S. (2005). Foreign language need of business firms. In H. Michael. (Ed.), Second language needs analysis, (pp. 169-181). Cambridge: Cambridge University Press.
Widdowson, H. G. (1998). Communication and community: The pragamtics of ESP. English for Specific Purposes,17, 3-14.
Williams, M. (1988). Language taught for meetings and langauge used in meetings: Is there anything in commond?. Applied Linguistics, 9 (1), 45-58.
